เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 328

ดวงตาของเธอมืดมนราวกับหมอกในยามค่ำคืน และนัยน์ตาของเธอก็เย็นชา “เกี่ยวอะไรกับคุณ?”

“ไม่เกี่ยวกับผม แต่มันเกี่ยวกับคุณไง เขายังคงยิ้มที่มุมปาก ให้ความรู้สึกกวนๆ ว่ากันว่าการจะลืมคนเก่ามันต้องหาคนใหม่มาแทนที่ ผมยินดี”

แววตาของนภาลัยเย็นชาทันที ดึงมือออกมาจากฝ่ามือของเขา เก็บสายตา แล้วก็เริ่มเอายาทาไปตรงแผลที่บวมของเขา

“คุณจะให้เวลาเยียวยา?” ไวศิษฎ์พูดแทงใจดำเธอ เวลาคงไม่อยากจะจัดการเรื่องยุ่งเหยิงแบบนี้ เขามองดูฝนที่ยิ่งตกยิ่งหนักนอกหน้าต่าง แล้วยิ้ม

อยากรู้เหมือนกันว่าสามวันให้หลังจะเกิดเรื่องอะไร

“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ” ช่วยเขาทายาเสร็จ นภาลัยเก็บกล่องยา “ต่อไปอย่าชกต่อยกันอีก”

เธอยืนข้างโต๊ะชงชา “ปัญญาอ่อนป่ะ? ชนะแล้วจะยังไง? เขาความจำเสื่อมคุณก็ความจำเสื่อมด้วยเหรอ? เขาคือพี่ชายคุณนะ”

“ผมไม่ชอบเขา” ไวศิษฎ์เงยหน้าขึ้น พิงหลังไปบนเก้าอี้ เอาขาไขว่ห้าง “เห็นแล้วก็อยากจะต่อย! มันห้ามใจไม่อยู่!”

งั้นก็ฝึกก่อนละกัน อย่าให้มันเละแบบนี้ทุกครั้ง นภาลัยไม่อยากยุ่งเรื่องระหว่างสองพี่น้องนี้ เขาหันหลังเดินขึ้นไปข้างบน

“เขาแค่หน้าไม่เละ! แต่ก็ถูกผมชกเข้าที่หน้าอกตั้งสองที？” ไวศิษฎ์ที่ยังคาใจ

นภาลัยตกใจเล็กน้อย ภีมพลได้รับบาดเจ็บเหรอ?

เธออดไม่ได้ที่เป็นห่วง

แต่เมื่อมาคิดดูแล้ว เธอก็ปลอบใจตัวเอง ไม่ต้องไปเป็นห่วง เขากับตัวเองไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว

ฝนยิ่งตกยิ่งหนัก

เสียงฝีเท้าไกลออกไป ราวกับว่าโลกทั้งใบมีเพียงแต่เสียงฝนตก

ไวศิษฎ์เก็บรอยยิ้มตรงมุมปาก แววตามีร่องรอยของความเศร้า

รถลัมโบร์กินีที่ฝ่าฝนมาได้จอดอยู่หน้าบ้าน

ภีมพลที่แววตาเย็นชา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหานภาลัย โทรศัพท์ดังขึ้น………

ชั้นบน ในห้องนอน

นภาลัยที่นั่งอยู่บนหัวเตียง จ้องมองเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอ หัวใจเธอเจ็บเหมือนโดนเข็มแทง

เขาโทรติดต่อกันถึงสามสาย เธอห้ามใจไว้ไม่รับสาย จากนั้นก็ปิดเครื่อง

ลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำเต็มอ่าง……..

นภาลัยเตรียมตัวจะอาบน้ำ แช่น้ำชะล้างความซวยบนร่างกายออก แล้วเริ่มต้นใหม่