เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 332

ในขณะที่เธอกำลังอ่อนแอที่สุด ตัวเองไม่ได้อยู่ข้างกายเธอ ภีมพลโทษตัวเองอย่างมาก

“เธอที่กำลังขุดมดลูกในโรงพยาบาล ไม่มีมาเวลาเสียใจเพื่อตัวเอง ได้ข่าวว่าพี่เกิดอุบัติเหตุ” ไวศิษฎ์ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเพราะอะไร อยู่ดีๆก็อยากเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟัง

หวังว่าภีมพลจะกลับตัวกลับใจ ระงับการแต่งงานครั้งนี้

และก็อยากให้เขายอมรับความผิด

ครั้นแล้วเขาก็พูดต่อ “ตอนอยู่นอกห้องฉุกเฉิน เธอยังถูกแม่พี่ตบไปหนึ่งที เธอไม่แม้แต่จะสวมรองเท้า เธอที่เพิ่มขุดมดลูกเสร็จร่างกายก็อ่อนแออยู่แล้ว แต่เพื่อพี่ เธอคุกเข่าลงต่อหน้าผม และขอร้องให้ผมบริจาคเลือดให้พี่ "

ภีมพลขมวดคิ้วจนหว่างคิ้วเป็นสามเส้น ความรู้สึกผิดที่เพิ่มมากขึ้นในหัวใจของเขา กำลังแพร่กระจายอย่างไม่รู้จบ

“ขอบใจนายนะ” เขาที่ดวงตาแดง กล่าวด้วยเสียงที่แหบแห้ง

“ไม่ต้องขอบคุณผม พี่ควรที่จะขอบคุณเธอ” ไวศิษฎ์ขมวดคิ้วไปหนึ่งที “หลังจากที่เธอมากับผม ไม่พูดไปตั้งหลายเดือน ค้นหาข่าวคราวของพี่จากโทรศัพท์เป็นประจำ แต่ว่าในข่าวกลับไม่ได้รายงานเรื่องอุบัติเหตุนั้นเลย”

“เธออยากรู้ว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า กลับไม่กล้าที่จะถามผม เพราะผมจะโกรธ”

ภีมพลปวดใจราวกับถูกเข็มทิ่มแทง ช่วงเวลานั้น เธอผ่านมันมาได้อย่างไร?

“พี่ไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของเธอ” ไวศิษฏ์กล่าว “บางทีพี่อาจจะเกลียดเธอ เกลียดที่เธอทิ้งพี่ในขณะที่พี่ยังไม่พ้นขีดอันตราย”

ใช่

ภีมพลเคยเกลียดเธอ

เขาเสียใจเป็นอย่างมาก

เมื่อเขาเห็นคลิปเต็มจากกล้องวงจรปิด ในใจนั้นเหลือไว้แต่ความเสียใจและคิดถึง

“หลายครั้งที่เธอคิดจะฆ่าตัวตาย อารมณ์แปรปรวน” ไวศิษฎ์บอกเขา ผมให้พี่กุ้งอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดเวลา เพื่อแชมป์กับขวัญข้าวแล้ว ในที่สุดเธอถึงเข้มแข็งขึ้นมาได้

หัวใจของภีมพลกระตุกอย่างแรง เจ็บเหมือนคลื่นลมซัดเข้ามา

“หากพี่ไม่สามารถปกป้องเธอได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ” ไวศิษฎ์หันไปทางเขา “งั้นพี่ก็ออกไปให้ไกลจากชีวิตของเธอ”

ภีมพลก็หันหน้าไป สองพี่น้องสี่ตาประสานกัน

“ถ้าหาก………” เขาถอนสายตากลับ แล้วกรอกเหล้าเข้าปากอีกครั้ง ระงับความเสียดายเอาไว้ “ถ้าหากพี่สามารถทำได้ ผมจะยอมปล่อยมือ ส่งเธอให้กับพี่” หลังจากที่พูดคำว่าปล่อยมือแล้ว ในใจไวศิษฎ์ก็เจ็บเหมือนเลือดไหล