“คุณศิษฎ์” พี่กุ้งขึ้นมา พูดกับเขาอย่างเป็นห่วง “พื้นมันเย็น คุณดื่มน้อยหน่อยนะคะ”
“เธอลงไปเถอะ เขาพูดอย่างเรียบเฉย “ให้ผมอยู่เงียบคนเดียว” มีเพียงแต่สายฝนที่สามารถทำให้ใจของสงบได้ชั่วขณะ
“……” พี่กุ้งทำได้เพียงลงไปตามที่เขาพูด เธอเป็นห่วงภีมพล และก็เป็นห่วงไวศิษฎ์
พี่กุ้งเป็นคนที่คุณภีมส่งมาดูแลไวศิษฎ์ การดูแลนี้ก็ล่วงเลยมาสิบปีแล้ว
และเรื่องนี้ถึงตอนนี้ไวศิษฎ์ยังไม่รู้เลย ถ้าหากเขารู้ ด้วยนิสัยของเขาต้องต่อต้านและปฏิเสธอย่างแน่นอน
ความห่วงใยของคุณภีมที่มีต้องน้องชาย คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่พี่กุ้งรู้
ช่วงแรกที่เพิ่งจะมาดูแลเขา คุณภีมจะโทรมาตามเวลาที่กำหนดเพื่อมาถามสถานการณ์ของไวศิษฎ์ ส่วนใหญ่จะเป็นห่วงเรื่องอารมณ์กับภาวะในจิตใจของเขา
ดังนั้นภีมพลจึงเข้าใจน้องชายคนนี้เป็นอย่างมาก รู้นิสัยอย่างถ่องแท้
ภีมพลเป็นคนที่ให้ความสำคัญด้านสายเลือดมาโดยแต่กำเนิด และบนโลกใบนี้คนที่มีสายเลือดเดียวกันกับเขานั้นมีไม่มากแล้ว
นอกหน้าต่างฝนยังคงตกกระหน่ำ ทั้งลมทั้งฝน ฟ้าแลบฟ้าร้อง ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังโศกเศร้าเสียใจ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน
มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง ไวศิษฎ์ที่ในมือถือขวดเหล้าหันกลับไปมอง ก็เห็นภีมพลที่ยังคงหล่อเหลา
ไม่มีร่องรอยของความเจ็บป่วยเลย รูปร่างตรงตระหง่าน ไม่มีความโกรธแต่มีพลัง
เขาถอนสายตากลับมา แล้วก็กรอกเหล้าเข้าปาก
ภีมพลเดินลงไป ไปนั่งลงตรงข้างกายเขา “……”เขาก็นั่งอยู่บนบันไดที่เย็นเยือก การกระทำแบบนี้ไม่เข้ากับฐานะของเขาเลย
แม้แต่ไวศิษฎ์ยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ
นิ่งเงียบ…..เสียงฝนกระทบหน้าต่างนั้นช่างชัดเจนและกังวาน
ครู่ใหญ่
ไวศิษย์ก็เงยหน้ากรอกเหล้าลงคอ “อันที่จริงผมกับเธอไม่ได้มีอะไรกันเลย เรานั้นบริสุทธิ์” เขายิ้มเยาะตัวเอง “พี่ดูสิ ห้องนอนยังนอนกันคนละห้องเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก