เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 334

เขาจับมือเธอขึ้นมาอีกครั้ง ความอบอุ่นของฝ่ามือส่งถึงกัน "ไปกับผม" เขาเปิดประตู และพาเธอเดินไปที่ปากบันได

ไวศิษฎ์ยังคงนั่งดื่มเหล้าอยู่ตรงบันได ให้ความรู้สึกเศร้า

เมื่อได้ยินฝีเท้าของทั้งสองคน ความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้แพร่กระจายจากฝ่าเท้าไปยังหัวใจของเขา ซึ่งแอลกอฮอล์ก็ไม่สามารถทำให้เขาชินชาได้

ไวศิษฎ์ตั้งสติ เขาลุกขึ้นหันไปมอง สายตาไปหยุดอยู่ตรงมือที่จับอยู่ด้วยกันของเขาทั้งสองคน

นภาลัยอยากจะเอามือออกโดยสัญชาตญาณ ไม่อยากไปกระตุ้นความรู้สึกของเขา แต่ภีมพลกลับจับมือเธอแน่น

ไวศิษฎ์ยิ้มยกที่มุมปาก “ลงไปเถอะ” จากนั้นตัวเองก็ลงไปข้างล่าง

ภีมพลที่กอดไหล่ของนภาลัยเอาไว้ พาเธอก้าวเดินลงไป

ห้องรับแขกชั้นล่าง

ไวศิษฎ์พูดกับนภาลัย “ไปกับเขาเถอะ อาศัยอายุยังน้อย ไปรักอย่างกล้าหาญ แน่วแน่ อย่าเหลือความรู้สึกเสียดายให้กับชีวิตของตัวเอง” เพิ่งจะสิ้นเสียงพูด เขาก็กรอกเหล้าเข้าปากอีก

นภาลัยคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดเช่นนี้ เธอรู้สึกตกใจมาก

เขาชอบแย่งทุกอย่างของภีมพลไม่ใช่เหรอ?

“ฝนซาลงแล้ว พี่กุ้ง คุณกางร่มไปส่งพวกเขาหน่อย” ไวศิษฎ์มองไปยังหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล มีความเมาเล็กน้อย “วันหลังค่อยเก็บข้าวของของคุณไปให้”

“ศิษฎ์…….” นภาลัยซาบซึ้งใจอย่างมาก และสามารถรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเขา

“หากยังไม่ไปอีก ผมจะไม่ปล่อยคนแล้วนะ” ไวศิษฎ์มองไปทางพวกเขา อยู่ๆสายตาก็เย็นชา รอยยิ้มตรงมุมปากก็เยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย “พี่กุ้ง ส่งแขก!!”

น้ำเสียงนี้ทำให้นภาลัยสะดุ้ง ภีมพลกอดไหล่เธอไว้แน่น ให้ความรู้สึกที่ปลอดภัยกับเธอ

ก็เห็นเพียงพี่กุ้งที่กางร่มสีดำคันใหญ่ยืนอยู่ตรงประตูห้องรับแขก

ภีมพลไม่ได้พูดคำพูดที่ขอบคุณมากนัก เขามีความรู้สึกที่ซับซ้อนกับไวศิษฎ์

เขากอดไหล่ของนภาลัย หันหลังพาเธอไปจากที่นี่

นภาลัยหันกลับมอง ยังสามารถมองเห็นไวศิษฎ์ที่เอาเหล้ากรอกเข้าปาก

พี่กุ้งกางร่มออก

“เตือนเขาให้ดื่มน้อยๆหน่อย มันทำลายสุขภาพ” นภาลัยที่ห่วงใยในฐานะพี่สาวคนหนึ่ง