เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 345

ป้าโสนบอกกับเธอ “อีฉันเห็นว่าเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็มากันแล้ว ช่างแต่งหน้าทำผมก็มาแล้ว คุณภีมยังไม่ออกคำสั่ง ทุกคนทำได้เพียงรออยู่ข้างล่าง จึงได้แอบขึ้นมาเรียนคุณ ไม่ใช่ว่าคุณภีมให้ฉันมาตามคุณนะคะ”

“ขอบคุณนะ ป้าโสน!” ก่อนที่เธอจะเข้าไปในห้องน้ำ เธอได้เปิดม่านออก ก็เห็นรถแต่งงานสีแดงตกแต่งสวยงามอยู่ในสนาม

รถได้จอดเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ

“แป๊บเดียว!” เธอหันหน้าไปอย่างรีบร้อน จากนั้นก็เข้าวิ่งเข้าไปในห้อง

“ระวังหน่อยค่ะ ระวังหกล้มนะคะ!” ป้าโสนเตือนอย่างห่วงใย “ไม่ต้องรีบค่ะ! ทุกคนต้องรอคุณอยู่แล้ว!”

ไม่นาน ห้องน้ำก็ดังขึ้นเสียงน้ำไหล

ภายใต้คำสั่งของป้าโสน ราวแขวนชุดแต่งงานสีขาวถูกเข็นเข้ามา

ในห้องรับแขกชั้นล่าง ภีมพลนั่งบนโซฟาและจิบชา มุมปากของเขายกขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ รอยยิ้มนั้นจริงใจและอบอุ่น

เบญญานั่งตรงข้ามเขา กินขนมอย่างไร้ความกังวล เงยหน้าขึ้นมองเขาเป็นครั้งคราว

นี่คือสิ่งที่เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวคนอื่นอิจฉาแต่ไม่กล้าทำ ที่จะนั่งเสมอตัวกับภีมพล

ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้? ช่างเป็นความหล่อที่ท้าทายสวรรค์

เมื่อเบญญาขึ้นมาชั้นบน นภาลัยก็อาบน้ำเสร็จแล้ว

เธอช่วยนภาลัยเปลี่ยนชุดแต่งงานที่สวยงาม “ภีมพลรักเธอมากจริง วันแต่งงานที่สำคัญแบบนี้ยังให้เธอนอนตื่นโดยธรรมชาติ เขากลับดื่มชาอยู่ชั้นล่าง ไม่ร้อนใจเลยแม้แต่นิดเดียว และก็ไม่กลัวเลยฤกษ์ด้วย”

นภาลัยเก้อเขินโดยไม่รู้จะพูดอะไรดี ทำได้เพียงยิ้มอย่างเกรงใจ

“ฉันวัดจากสิ่งที่เห็นนะ เธอไม่เพียงแค่แต่งงานกับเงิน ยังแต่งกับความรักด้วย”

“อะไร?” นภาลัยที่ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตาของเธองดงามราวกับหยกดำ “งั้นขอให้สักวันหนึ่งเธอก็ได้แต่งงานกับเงิน และความรักนะ”

“บนโลกนี้มีภีมพลเพียงคนเดียว โดนเธอแย่งไปแล้ว”

“เธอชอบเขา?”

“ไม่ใช่! อายุอย่างเขาสามารถเป็นพ่อฉันได้แล้ว!” เบญญาอดไม่ได้ที่จะชื่นชม “ก็เหมือนพี่เบิร์ด ธงชัย”

หลังจากสวนชุดแต่งงานแล้ว เบญญก็พานภาลัยลงไปชั้นล่าง

“แต๊ง แต๊ง แตง!เจ้าสาวออกมาอย่างเป็นทางการแล้ว!” เบญญายิ้มได้น่ารักมาก “เสียปรกมืออยู่ไหนเอ่ย？”

เมื่อทั้งสองเดินผ่านมุมบันได แล้วปรากฏตัวต่อสายตาของทุกคน ทำเอาทุกคนตะลึงพรึงเพริดในความสวย!

ราวกับว่าเวลาได้หยุดนิ่ง แต่ละคนต่างหยุดหายใจ

ดีไซน์ที่เก็บเอวทำให้ส่วนโค้งของเอวและสัดส่วนของเด่นยิ่งขึ้น ดีไซน์กระโปรงชวนฝัน เลเยอร์หลายชั้น มีความนุ่มและความพลิ้ว

ภีมพลมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ลุกขึ้นไปต้อนรับเธอ

กระโปรงที่ชีฟองที่เป็นชั้นๆ คือความคาดหวังในความรัก คือความสุขที่ใฝ่ฝัน

ในห้องรับแขกดังขึ้นด้วยเสียงปรบมือที่อบอุ่น ใบหน้าของทุกคนล้วนมีแต่รอยยิ้ม

ในคอนโดแห่งหนึ่ง

ญาณีก็ได้เปลี่ยนชุดแต่งงานแล้ว เมื่อคืนนุชวราอยู่นอนเป็นเพื่อนเธอ

เธอตื่นเต้นจนนอนไม่หลับทั้งคืน ในหัวเต็มไปด้วยจินตนาการและความคาดหวังสำหรับงานแต่งงานครั้งนี้

ในที่สุดก็จะได้แต่งงานกับภีมพลแล้ว เธอรู้สึกเพียงว่าบรรยากาศโดยรอบนั้นหวานไปหมด

ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมถูกเธอว่าจ้างมาด้วยราคาที่สูง เป็นช่างที่มีชื่อของเมืองไนร์ก้า ตอนนี้แต่งหน้าเสร็จแล้ว ช่างทำผมกำลังทำผมให้เธออยู่

มองดูตัวเองที่สวยงามไร้ที่ติในกระจก มุมปากของเธอปรากฏด้วยรอยยิ้มจางๆ ยังไม่เคยมีความรักก็แต่งงานแล้ว เธอต้องปรับตัวให้ดีอย่างแน่นอน

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

“รีบเอามือถือมาให้ฉัน!” เธอยื่นมือไปทางนุชวราอย่างตื่นเต้น

นุชวรารีบหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะยื่นให้เธอ

เมื่อมองไปที่หน้าจอ ญาณีรับสาย กลั้นหายใจแล้วถาม “เป็นยังไงบ้าง สถานการณ์ทางโน้นของเขาเป็นยังไงบ้าง?”

“มีขบวนรถแต่งงานสีแดงจอดเรียงรายแถวยาวอยู่ในเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า ประดับประดาด้วยดอกไม้และลูกโป่ง ยิ่งใหญ่และโรแมนติกมาก” อีกฝ่ายรายงานตามความเป็นจริง

ข่าวนี้ทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อย “แล้วจะออกมากี่โมง?”