เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 351

นี่อาจจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด เหล่าแขกกำลังเฝ้ารอคอย

พิธีแต่งงานไม่ได้เชิญเด็กโปรยดอกไม้มา เพราะนี่คือตำแหน่งของแชมป์และขวัญข้าว พวกเขาไม่มาก็เลยเป็นที่ว่าง

เบญญาที่สวมชุดราตรีสวยและวริศที่สวมชุดสูท สาวสวยหนุ่มหล่อขึ้นบนเวที พวกเขาเปิดกล่องของขวัญสำหรับงานแต่งในมือ

ภีมพลหยิบแหวนมาแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่ง นำแหวนสวมนิ้วนางข้างขวาเจ้าสาว เขาจะตราตรึงเธอไว้ตลอดชีวิต

บาทหลวงกล่าวว่า “แหวนคือตัวควบคุมคำมั่นสัญญาของพวกเธอ และเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักด้วย”

นภาลัยหยิบแหวนออกมาจากกล่อง และสวมให้ภีมพลเช่นกัน

ในงานเกิดเสียงปรบมืออย่างคึกคัก เสียงปรบมือนี้ทำให้ญาณีได้สติกลับมา

เสียงบาทหลวงดังขึ้นอีกครั้ง——

“เจ้าสาวเจ้าบ่าวยอมรับแหวนของอีกฝ่ายแล้ว ฉันจะประกาศว่าคุณภีมพลและคุณนภาลัยเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการ!”

เสียงปรบมือยิ่งคึกคัก!

“พระเจ้าให้พวกเธอคบกัน ไม่ว่าใครหรือเหตุผลใดก็ไม่สามารถแยกได้!” บาทหลวงฮึกเหิมและเร่าร้อน “มิเช่นนั้นจะคือการตั้งตัวเป็นศัตรูกับพระเจ้า ต้องมีจุดจบที่ไม่ดี!”

ญาณีขมวดคิ้ว เธอก้าวเดินไปที่เวที!

เธอก็สวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์เช่นกัน แต่งตัวอย่างตั้งอกตั้งใจ ก็เหมือนเจ้าสาวมากเลยทีเดียว

“เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าบ่าวสามารถจูบเจ้าสาวของนายได้เลย” บาทหลวงพูด

ตอนนี้แขกยืนกันหมด ด้านล่างเวทีเกิดเสียงปรบมือดักกึกก้องเหมือนฟ้าร้องอีกครั้ง!

ยิ่งเสียงปรบมือคึกคักมากเท่าไร หัวใจญาณีก็ยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น

แค่เห็นภีมพลประคองใบหน้านภาลัยอย่างอ่อนโยน จ้องมองเธออย่างลึกซึ้งและเชื่องช้า ค่อยๆ เคลื่อนจูบเข้าใกล้……เธอหลับตาลงอย่างผาสุก

ท่ามกลางแสงมากมาย พวกเขาจูบกันต่อหน้าสาธารณชน ภาพมีความสุนทรียศาสตร์อย่างยิ่ง

ญาณีสวมชุดเจ้าสาวเหยียบย่ำบนพรมแดงคนเดียว

เธอหยิบไวน์แดงสองแก้วที่อยู่บนถาดในมือเด็กเสิร์ฟ เร่งฝีเท้าเดินไปที่เวทีอย่างรวดเร็วด้วยสายตาที่เย็นชา!

“ดูเร็ว! นั่นใครอ่ะ?!” มีคนตะโกนลั่น “ทำไมสวมชุดเจ้าสาวมาร่วมงานแต่ง? ไม่มีวิสัยทัศน์เกินไปไหม?”

คำพูดนี้ดึงดูดความสนใจแขกคนอื่นๆ และดึงดูดสายตานักข่าวด้วย!

ทันใดนั้นทุกคนก็หันไปดู สื่อเอากล้องเล็งไปที่ญาณีทันที!

บนเวที การจูบของเจ้าบ่าวเจ้าสาวหยุดชะงักเช่นกัน แขกในงานเลี้ยงมากหน้าหลายตา พวกเขาหันไปดูก็เห็นญาณีที่สวมชุดเจ้าสาวเดินมาทางนี้

ในมือเธอถือไวน์แดงสองแก้ว ใบหน้ามีรอยยิ้ม ฝีเท้าว่องไวด้วย

นภาลัยพบว่าในดวงตาญาณีมีแต่ภีมพล เธอก็ค่อยๆ หันไป เห็นสีหน้าภีมพลย่ำแย่มาก

นักข่าวครึ่งหนึ่งตามถ่ายญาณี นักข่าวอีกครึ่งหนึ่งถ่ายเจ้าบ่าวเจ้าสาวบนเวที บันทึกอารมณ์ของทุกคนเอาไว้

“มีเจ้าสาวสองคนได้ยังไง?”

“พระเจ้าช่วย คุณญาณีก็มาด้วย!”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

แขกในงานเลี้ยงวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่ มีคนชื่นชมความกล้าหาญของญาณี และบางคนก็คิดว่าเธอโง่เขลามาก

ญาณีเดินขึ้นไปบนเวที เธอดูสงบเหมือนคนนอก ราวกับแค่สวมชุดผิด

สายตามองภีมพลอยู่ตลอด ยืนนิ่งตรงหน้าเขา “ยินดีกับคุณด้วย” ยื่นไวน์แดงแก้วหนึ่งไปตรงหน้าเขา “ขอให้มีความสุขในวันแต่งงาน”

นัยน์ตาภีมพลมีความเย็นยะเยือก เขาไม่ได้ยื่นมือไปรับ

นภาลัยกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ข้างหูมีแต่เสียงแชะของกล้องถ่ายรูป เธอยิ้มนิดๆ ถอยออกมา ตอนแรกตั้งใจว่าจะให้เวลาพวกเขานิดหน่อย

แต่ภีมพลโอบไหล่เธอเอาไว้ มองเธออย่างลึกซึ้งและเชื่องช้า ให้พลังที่เด็ดเดี่ยวแก่เธอ

คลื่นความรักทำให้หัวใจญาณีพังยับเยิน แต่มุมปากเธอยังมีรอยยิ้มอยู่

“ทำไม? รับคำอวยพรของทุกคน แต่รังเกียจของฉันเหรอ?” ในดวงตาเธอไม่มีน้ำตา ยิ้มอย่างสดใส “ไวน์แก้วนี้หยิบมาจากในงาน ฉันไม่ได้ใส่ยา”

ใส่ยาสองคำนี้ ทำให้ภีมพลนึกถึงเมื่อเจ็ดปีก่อน ในดวงตาก็มีความสะอิดสะเอียนซึมออกมา

นภาลัยคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม ดึงมุมเสื้อเขาเบาๆ ถ้าไม่ดื่มแก้วนี้จะทำให้เขาดูเป็นคนใจแคบ