เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 352

“คุณภีม วันนี้ฉันมาให้คำอวยพรโดยเฉพาะ” ญาณีพูด “ถ้าแม้แต่ดื่มไวน์แก้วเดียวยังลำบากใจแบบนี้ ฉันคิดว่า……ฉันก็ไม่ต้องคำนึงถึงมันอีกแล้ว”

งั้นเธอจะทำอะไร?

เห็นสายตาอมยิ้มของเธอ ภีมพลก็ใช้ดุลยพินิจ ยังไงแล้วพิธีแต่งงานก็ถ่ายทอดสดทั้งงาน

ดังนั้นเขาจึงรับแก้วไวน์ตรงหน้ามา

ริมฝีปากญาณีสดใสมากขึ้น ออกตัวชนแก้วก่อน “หวังว่าพวกคุณจะมีความสุขตลอดไป”

ภีมพลมองเธอ เงยหน้าดื่มไวน์ในแก้วจนหมด

ขณะที่เขาดื่มไวน์ ดวงตาญาณีก็เหี้ยมโหดทันที สาดไวน์แดงในแก้วใส่หน้านภาลัย!

“กรี๊ด!” นภาลัยหันหน้ายื่นมือมาบังด้วยสัญชาตญาณ เคลื่อนไหวช้าไปนิดเดียว

ไวน์แดงสาดใส่หน้าเธอ กระเซ็นสูงขึ้นมาไหลลงบนชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ บางส่วนกระเซ็นโดนร่างภีมพล บางส่วนกระเซ็นกลับมาหาร่างญาณีเองด้วย

ภีมพลโยนแก้วไวน์ทิ้ง แล้วคว้าข้อมือญาณีเอาไว้

เพี้ยะ——

ฝ่ามือใหญ่ตบหนักหน่วงบนใบหน้าเธอ! ญาณีถูกตบจนตัวหมุน กรีดร้อง “กรี๊ด——” ขณะล้มลงพื้น

แก้วไวน์ในมือแตกกระจาย บาดฝ่ามือเธอ! เธอเจ็บจนร้องซี้ด เลือดสดไหลออกมา

แชะๆ!

สปอร์ทไลท์นับไม่ถ้วนสาดใส่ร่างเธอ

ภีมพลควักผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าสูทเช็ดให้นภาลัย “เป็นอะไรไหม?”

เธอส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร” ไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่คิดว่ามันก็เป็นเรื่องใหญ่อยู่ดี เป็นพิธีแต่งงานที่ลึกซึ้งยากที่จะลืมจริงๆ

เบญญาก็หยิบผ้าเปียกมาเช็ด และช่วยนภาลัยเช็ดด้วย

ญาณียกสายตาขึ้นมา เห็นแค่ภีมพลกำลังมองเธอด้วยสายตาน่ากลัวเย็นชา ทำท่าอยากจะถลกหนังเธอทั้งเป็น

ในดวงตาทั้งคู่แฝงไปด้วยความพยาบาทรุนแรง! ญาณีเกลียดเขาสุดขีด!

“ญาณี สมองเธอมีปัญหาใช่ไหม?!” เบญญาสุดจะทนแล้ว “ถึงนภาของฉันจะตายไป ภีมพลก็ไม่แต่งงานกับเธอหรอก!”

ญาณีมองเธอ ในใจยิ่งโมโห ความแค้นที่คราวก่อนโดนตบยังไม่ได้แก้แค้นเลย!

“เธอมันหน้าไม่อาย!” เบญญาเหยียดหยามเธอต่อหน้าสาธารณชน “ไม่ได้รับการต้อนรับยังกล้าสวมชุดเจ้าสาวมาอีก! หน้าหนากว่ากำแพงเมืองอีก! เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นตัวตลก?”

แขกโดยทั่วไปเป็นบุคคลสำคัญมีหน้ามีตาแห่งเมืองไนร์ก้า ในใจมีความคิดแต่แค่วิพากษ์วิจารณ์ออกมาเบาๆ ทุกคนล้วนเป็นคนได้รับการฝึกอบรม

แต่คนในครอบครัวนภาลัยไม่เหมือนกัน พวกเธอเดินมาที่ใต้เวที แล้วชี้ญาณีพร้อมด่าสาดเสียเทเสีย!

“เธอเป็นใครอ่ะ? สวมชุดเจ้าสาวมา? รักษาเกียรติหน่อยไหม?”

“ไม่รู้ความสามารถตัวเองจริงๆ เหรอ ซื้อเครื่องชั่งไม่ไหวหรือซื้อกระจกไม่ไหว?”

“นกกระจอกอยากเป็นหงส์เมื่อก่อนเคยดูแต่ในทีวี ฮ่าๆๆ วันนี้ได้เห็นกับตาตัวเอง! บินไม่ไหวใช่เปล่า? ฮ่าๆๆ”

“ไม่มีอารยธรรมก็เรียนรู้ได้ หน้าตาน่าเกลียดก็ศัลยกรรมได้ เธอสวมชุดเจ้าสาวมาก่อกวน จิตใจเลวทรามจริงๆ! นี่มันเกินเยียวยา! นักข่าวมากมายกำลังถ่ายเธอ ฉันแนะนำให้เธอรีบเก็บหางแล้วออกไปซะ!”

“นั่นสิ รีบไปซะ! อย่าทำลายวิวที่นี่เลย”

เหล่านักข่าวไม่ปล่อยฉากนี้ไป พวกเขายกกล้องถ่ายรูปล้อมรอบด้านหน้าเวที บันทึกอย่างละเอียด

ตอนนี้ยังคงถ่ายทอดสดอยู่ ภีมพลไม่แคร์สักนิด ไม่คิดจะสั่งให้หยุด เขาแค่สงสารนภาของเขา

ญาณีฟุบลงกับพื้น ใบหน้าเจ็บจนแสบร้อน ฝ่ามือก็เจ็บ ความรู้สึกได้รับความอัปยศอดสูทำให้เธอตื่นทันที เธอมาทำอะไร? ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?

ราวกับเมื่อกี้โดนผีสิงร่าง

นุชวรามองออกว่าเธอใจลอย ถึงแม้คุณภีมจะมีออร่าเย็นชา เธอก็ยังแหวกฝูงชนเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยแรงกดดันมหาศาล ปรากฏตัวในเลนส์กล้อง

เธอโน้มเอวไปประคองญาณีขึ้นมาอย่างสั่นเทา “ไปกันเถอะ ขอร้องล่ะค่ะ” ไม่กล้ามองนภาลัย และยิ่งไม่กล้ามองคุณภีมด้วย

แค่รู้สึกว่าในบรรยากาศรอบกายตลบอบอวลไปด้วยความเย็นยะเยือก ทำให้นิ้วเท้าเธอเย็นเฉียบไปหมด