เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 46

ที่จริงภีมพลก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้น คืนนี้ทำงานให้เสร็จ พรุ่งนี้ก็มีเวลาไปสวนสนุกแล้ว

ญาณียังอยู่ในบริษัท แสงไฟในห้องทำงานของแผนกออกแบบยังเปิดอยู่ ท้องฟ้าเริ่มมืด นักออกแบบเริ่มกลับไปกันทีละคน——

“คุณญาณี ฉันไปก่อนนะ”

“คุณญาณี คุณยังไม่ไปเหรอ?”

“คุณญาณี ลาก่อน”

“คุณญาณี ฉันเลิกงานก่อนนะ”

ในห้องทำงานก็เหลือแค่ญาณีคนเดียว

ผู้ช่วยนุชวราเอาซองเอกสารเข้ามา ถามอย่างตะลึงว่า “ คุณญาณี คุณคงไม่ได้จะโต้รุ่งอีกแล้วนะ?”

“เวลาเร่งรีบ ฉันไม่อยากเสียเวลาบนทาง” เธอไม่ได้หยุดปากกาบนมือ กรินทร์บอกว่าอาการกระเพาะของภีมพลดีขึ้น ดังนั้นอารมณ์ของเธอก็ดีมาก

“แต่คนก็ต้องพักผ่อน” นุชวราเป็นห่วง “เดี๋ยวร่างกายไม่ไหวจะทำยังไง?”

“เธอเลิกงานเถอะ” ญาณีเหลือบมองเธอทีหนึ่ง “คืนนี้ฉันไม่กลับแล้ว ฉันไม่ง่วง”

“ถ้าคุณยังยื้อแบบนี้ต่อไป ร่างกายจะไม่ไหวเอานะ”

ญาณีหัวเราะ “จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง?หลายปีมานี้ฉันก็นอนตี3ตลอด ชินแล้ว”

รีพัลส์เบย์

ในห้องทำงาน ภีมพลจับเมาส์ไว้ จ้องข้อมูลบนจอคอม สายตาที่จริงจังและเฉียบคมนั้น ทำให้เขาเผยออร่าที่ทำให้คนอื่นเข้าใกล้ยากตลอดเวลา

ข้างล่าง พ่อบ้านปวิธหาพวกเด็กๆ

เขาถามเบาๆ ว่า “คุณชายแชมป์ คุณหนูขวัญข้าว ช่วยอะไรหน่อยได้ไหมครับ?”

“ลุงปวิธพูดเลย”

จากนั้น เขาก็ขยับเข้าใกล้หูของเด็กๆ แล้วพูดอะไรกับพวกเขาเบาๆ

เด็กๆ กะพริบตาที่โตเหมือนกับองุ่น ตั้งใจฟังจากนั้นก็พยักหน้าตกลง

“ไป!” แชมป์จูงมือขวัญข้าวขึ้นไปชั้นบน หานภาลัยเจอในห้องแต่งตัว