เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 45

ภีมพลยักคิ้วเล็กน้อย แล้วสบตากับลูกชายอย่างอ่อนโญน

“ป่าปี๊!เรื่องนี้คงไม่ได้ลืมใช่ไหม?” แชมป์เบิกตาโตอย่างตกใจ “วันนั้นที่เอาน้ำซุปมาให้ ป่าปี๊พูดต่อหน้าพี่สาวคนนั้นเลยนะ ถ้าป่าปี๊ลืม พี่สาวคนนั้นเป็นพยานให้ได้”

ภีมพลจำได้อยู่แล้ว เพียงแต่.....ตอนนั้นเขาก็แค่พูดไปอย่างนั้น

ขวัญข้าวกะพริบตาตาๆ “ป่าปี๊ ผู้ใหญ่จะไม่พูดโกหกใช่ไหม?”

“ถึงป่าปี๊จะลืม ตอนนี้ก็น่าจะจำได้แล้วใช่ไหม?” แชมป์ไล่ถามต่อ

ถูกเด็กทั้งสองคนจ้องอย่างกับจับผิดแบบนี้ ภีมพลพยักหน้า “ไม่ลืมอยู่แล้ว”

“เย้!!!” เด็กๆ ร้องออกมาอย่างมีความสุข

ญาณียืนอยู่หน้าประตู เธอมองภีมพลก้มตัวลงแล้วเกี่ยวก้อยกับเด็กสองคนนั้น เขายิ้มอย่างสง่า จำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นเขายิ้มแบบนี้

จ้องเขาไว้แบบนั้น ฟังเสียงหัวเราะจากด้านใน ญาณีทั้งดีใจทั้งอิจฉา

จนเด็กๆ บอกลาเขาแล้วจูงมือกันเดินมาทางประตู

สายตาของเธอก็ตกไปอยู่บนหน้าของเด็กทั้งสอง สวยเหมือนกับตุ๊กตาเลย แก้มอ้วนๆ น่ารักมาก

แชมป์จูงมือของขวัญข้าว ไม่เอาญาณีไว้ในสายตาเหมือนกับครั้งก่อน เมินเธอแล้วเดินผ่านตัวของเธอไป

ขวัญข้าวหันกลับมามองเธอทีหนึ่ง พี่สาวคนสวยคนนี้ชอบป่าปี๊รึเปล่านะ?

สายตาของภีมพลตกไปอยู่บนตัวของญาณี เขานั่งลงไปที่เก้าอี้ทำงาน ท่าทางเย็นชาและสูงส่ง

เดินมาทางของเขา เธอรู้ว่าเวลาของเขานั้นมีค่ามาก ก็เลยเข้าประเด็นโดยตรง “ฉันได้นัดแพทย์เชี่ยวชาญด้านกระเพาะมาจากฝรั่งเศส แพทย์ท่านนี้นัดยากมากจริงๆ จะมาถึงเมืองไนร์ก้าพรุ่งนี้8โมงเช้า รบกวนคุณหาเวลาออกมาสองชั่วโมงเพื่อให้เขาตรวจดูหน่อยเถอะ”

“ไม่ต้องเสียเวลา” ผู้ชายพูดด้วยหน้าที่เฉยๆ “ฉันสบายดี ต่อไปเธอตั้งใจทำงานเถอะ”

“ภีมพล ฉันหวังว่าคุณ.........”

“ฉันพูดชัดเจนพอแล้ว” เขาเงยหน้า สายตาเย็นชาเล็กน้อย “คุณญาณีฟังไม่รู้เรื่องใช่ไหม?”

สบตากัน ในตาของผู้ชายนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและเหินห่าง ทำให้เธอเสียใจเป็นอย่างมาก

ช่วยไม่ได้ ท่าทีของเขาก็เป็นแบบนี้ ไม่มีทางถูกเธอเกลี้ยกล่อมหรอก