เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 495

เมื่อเห็นน้ำตาของเธอไหลลงมา ภีมพลก็เชื่อทั้งหมดที่เธอได้กล่าว

ดวงตาดั่งรอยหมึกอันมีเสน่ห์หรี่ลงเล็กน้อย ภีมพลไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆ ต่อคำร้องขอของนุชวรา เขาหันหลังและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ 

นุชวรามองดูแผ่นหลังที่จากไปด้วยดวงตาพร่ามัวเอ่อล้นด้วยน้ำตา เธอไม่แน่ใจว่าคุณภีมจะจัดการอย่างไร 

เธอเป็นเพียงผู้ช่วยตัวเล็กๆ จะไปเดาใจท่านประธานได้อย่างไร？

แต่สุดท้ายเธอก็รวบรวมความกล้าที่จะเอ่ยออกไป

นุชวรานั่งลงบนเก้าอี้ทำงานอย่างหดหู่ใจ เธอได้แต่ภาวนาว่าพี่ญาณีจะปลอดภัยอย่างเงียบ ๆ 

กลับมายังห้องทำงานของท่านประธาน 

ภีมพลนำข้อมูลที่ตนเองได้รู้จากนุชวราบอกแก่วริศ

หลังจากที่วริศได้ฟัง ดวงตาของเขาก็ยิ่งอ่านไม่ออกมากขึ้น “ชัยเดชใช้กลวิธีข่มขู่อย่างนั้นเหรอ？เกรงว่าจะไม่ใช่เพราะเขาอยากได้ตัวเธอหรอก？เพราะอยากได้ความลับของทีเอ็ม กรุ๊ปหรือเปล่าครับ？”

ภีมพลหยิบแก้วน้ำขึ้นมาแล้วจิบน้ำอุ่นอย่างสุขุม “ญาณีจะรู้ความลับของบริษัทเท่าไหร่กันเชียว？”

ภีมพลไม่ได้ใส่ใจประเด็นนี้เลยตั้งแต่แรก “พวกเขาคิดว่าเธอมีค่าสำหรับR-Alan กรุ๊ป”

แต่สำหรับภีมพล ญาณีเป็นคนที่จะมีหรือไม่มีก็ได้

วริศวิเคราะห์ “บางทีอาจจะถูกใจพรสวรรค์ของเธอก็ได้ แต่ถ้าเธอไม่มีแรงจูงใจ ความกระตือรือร้นในการทำงานของเธอก็จะลดลงไปครึ่งหนึ่ง ไม่มีทางที่จะทุ่มเทเอาเป็นเอาตายได้อีก ”

“คุณไปสืบดูว่าเธออยู่ที่ไหน” ภีมพลไม่ได้กล่าวอะไรมาก เขาหยิบกุญแจรถบนโต๊ะ “ฉันไปทำงานก่อนล่ะ”

วริศไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ท่านประธานให้เขาสืบดูก็ไปสืบแล้วกัน 

บางทีอาจจะเป็นเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอก็ได้

หลังจากได้ตรวจสอบแล้ว วริศสืบรู้มาว่าเธอขายบ้านและแน่ใจได้ว่าญาณียังอยู่ที่เมืองไนร์ก้า

แต่การตามหาใครสักคนในเมืองใหญ่ก็เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร 

วริศมีความสามารถในการจัดการเรื่องต่าง ๆ อย่างสูง เขาจะคิดพิจารณาปัญหาต่าง ๆ อย่างถี่ถ้วน ดังนั้นไม่เพียงแต่เขาจะหาคนไปสืบหาเบาะแสที่อยู่ของญาณี แต่เขายังจัดหาคนไปสืบเรื่องชัยเดช เพื่อดูเหตุการณ์ความเคลื่อนไหวของเขาในช่วงนี้ด้วย

ภีมพลเดินออกจากห้องโถงบริษัท และขับรถแลมบูกินีออกไปอย่างรวดเร็ว

ช่วงนี้เขากับนายหญิงน้อยอยู่ด้วยกันจึงไม่ค่อยได้มีคนขับรถมาด้วย 

คนสองคนพูดคุยกันในรถมีก้างขวางคอด้วยก็คงจะน่าอึดอัดมาก 

ไปรับนายหญิงน้อยและผ้าไหมที่ห้องอัด

นายหญิงน้อยนั่งที่นั่งข้างคนขับ ส่วนผ้าไหมนั่งที่เบาะหลังและสวมหูฟังเพื่อตามดูละคร เธอยังเป็นเด็กสาววัยรุ่นที่ปกติแล้วก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรเป็นพิเศษ 

ก้างขวางคออย่างเธอแทบจะไม่มีตัวตนอยู่แล้ว

ภีมพลขับรถพลางเล่าเรื่องที่R-Alan กรุ๊ปข่มขู่ญาณีและบีบให้เธอเซ็นสัญญาให้นภาลัยฟัง

นภาลัยตกใจมากเมื่อได้ยิน เธอหันไปมองเขา “……” สายตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ 

“ผมให้วริศตามหาเธออยู่” ภีมพลบอกกับเธอตรงๆ เพราะไม่อยากให้เกิดความเข้าใจผิด 

จริงๆ แล้วนภาลัยเองก็เป็นคนจิตใจดี เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แน่นอนว่าเธอก็กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของญาณีเช่นกัน

ถ้าตกอยู่ในมือของ R-Alan เกรงว่าคงจะชีวิตไม่ได้ง่ายนัก ถ้าไม่ได้ดั่งใจเขาเพียงนิด ก็อาจจะใช้มีดมาจี้ที่คอเพื่อข่มขู่ก็ได้ 

กลวิธีสกปรกของR-Alan กรุ๊ป พวกเขาเคยได้รู้ได้เห็นกันมาแล้ว

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของภีมพลก็ดังขึ้น

“คุณรับสายให้ผมหน่อยสิ” เขาจับพวงมาลัยด้วยมือทั้งสอง สายตามองตรงไปข้างหน้า 

นภาลัยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เหลือบสายตามองที่หน้าจอแล้วกดรับ “ฮัลโหล”

“คุณนายคะ คุณนายนิตย์มาแล้วค่ะ คุณกับคุณภีมจะกลับมาเมื่อไหร่คะ？” เสียงของป้าโสนดังขึ้นมา “คุณนายนิตย์ว่าจะทานอาหารเย็นที่นี่ ท่านรอพวกคุณมาเกือบจะชั่วโมงแล้วค่ะ”

“……” นภาลัยหันสายตาไปมองชายที่ขับรถอยู่ แล้วตอบเสียงเบา “พวกเรากำลังเดินทางกลับ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้วล่ะ”

เมื่อวางสาย นภาลัยก็เล่าเรื่องที่ป้าโสนบอกมาแก่ภีมพลให้ได้รู้

ภีมพลเองก็ค่อนข้างแปลกใจ เขากับนายหญิงน้อยก็เช่นเดียวกัน ทั้งสองคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจ