เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 496

“ท่านมาชั่วโมงหนึ่งแล้ว？มาทานอาหารเย็น？”

“เป็นเพราะเราไม่ได้กลับไป ท่านจึงมาที่นี่หรือเปล่า？”นภาลัยตระหนกเล็กน้อย “ตามมารยาทแล้วอันที่จริงเราควรกลับไปนะ ท่านส่งคนไปเอาเสื้อผ้ามาให้แล้วด้วยซ้ำ ก็เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับฉัน”

“คุณไม่ได้จะกลับไปวันนี้หรือไง？”ภีมพลหันมามองเธอ “ดังนั้นก็อย่าได้รู้สึกผิด ท่านมาก็เหมือนกันนั่นแหละ ทุกคนมาทานข้าวเย็นพูดคุยกัน”

“งั้นคืนนี้ฉันจะทำอาหารให้ก็แล้วกัน” นภาลัยกล่าว “คุณแม่ของคุณชอบอาหารบ้านๆ ที่ฉันทำ เลี้ยวขวาด้านหน้าไปซื้อวัตถุดิบที่ซูเปอร์มาร์เก็ตสักหน่อย”

“ได้”

อันที่จริงพวกเขาวางแผนที่จะกลับไปในวันนี้ เพียงแต่พวกเขายังไม่มีเวลาบอกได้คะนึงนิตย์เท่านั้นเอง

เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า

ลานบ้านในตอนเย็น พระอาทิตย์กำลังตกดินสวยงามเจิดจ้า สาดส่องเป็นเส้นประกายไปที่สนามหญ้า และทาบทับด้วยชั้นสีทองบนคฤหาสน์

ในห้องรับแขกที่กว้างขวางและสว่างไสว คะนึงนิตย์กำลังนั่งตัวตรงอยู่บนโซฟา ขวัญข้าวถอดรองเท้ายืนอยู่ข้างหลังของเธอ ในมือของเธอถือหวีอันเล็กและกำลังถักเปียผมให้คุณย่า

แชมป์ชูกระจกขึ้นตรงหน้าเธอ “คุณย่า คุณย่าดูสิ สวยมั้ยครับ？”

คะนึงนิตย์รู้สึกขบขันกับสภาพของเธอ “สวยๆๆ แต่ย่าว่า รีบเอาผมออกให้ย่าเร็ว เดี๋ยวคุณพ่อหม่ามี๊จะกลับมาแล้ว ได้หัวเราะเยาะย่ากันฟันร่วงแน่ คุณย่าอายุเยอะแล้วไม่เหมาะกับผมทรงนี้”

“ไม่มีทางหรอกค่ะ คุณย่าของหนูสวยที่สุด！”ขวัญข้าวยังคงวุ่นไม่หยุดมือ 

“ไม่ได้ๆๆ” คะนึงนิตย์หันกลับมาและกอดหนูน้อยขวัญข้าวผู้น่ารักเอาไว้ หลังจากพูดดีๆ กับเธออยู่หลายคำ ในที่สุดเด็กหญิงตัวน้อยก็ยอมถอดผมเปียของเธอออก

แม้ว่าเธอจะชอบเด็กมาก แต่ต่อหน้าลูกชายและลูกสะใภ้ของตัวเองก็ควรคงภาพลักษณ์ของผู้อาวุโสเอาไว้

ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่งมีโซนของเล่นเด็ก และสินค้าที่วางอยู่ให้เห็นเต็มไปหมด

ไวศิษฎ์สวมหมวกแก๊ปทรงแหลม เขาจงใจปกปิดตัวเองอย่างแน่นหนา

“ทางนี้เป็นสินค้าประเภทเสริมพัฒนาการค่ะ คุณผู้ชาย” พนักงานหญิงแนะนำสินค้า “ชิ้นที่สองลด50%ค่ะ”

“ของเสริมพัฒนาการแบบนี้ของคุณน่ะ สำหรับหลานสองคนของผมก็คือของปัญญานิ่มนั่นแหละ” ไวศิษฎ์กล่าวโดยไม่ปิดบังแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็เดินไปดูแถวข้างๆ 

ตุ๊กตาบาร์บี้เสมือนจริงมาก ชุดดินน้ำมันเครื่องทำเส้นก๋วยเตี๋ยวก็ค่อนข้างเด็กน้อยไปหน่อย แผ่นเต้นก็โอเค ชุดบ้านเด็กเล่นไม่รู้ว่าเด็กๆ ชอบกันหรือเปล่า เครื่องทำฟองควันหัวใจก็ไม่เลว รถของเล่นดูไม่ดี……

ในสายตาของไวศิษฎ์ของพวกนี้ไม่มีสิ่งใดที่ตรงตามมาตรฐานของเขาเลย  

“คุณผู้ชายค่ะ ตกลงแล้วคุณต้องการเลือกแบบไหนคะ？”พนักงานแนะนำสินค้าสงสัยและเดินตามเขาไปรอบๆ  “คุณลองบอกความต้องการของคุณมา แล้วฉันจะแนะนำให้คุณนะคะ”

“ผมเองก็ไม่รู้~” ไวศิษฎ์เดินดูแล้ว หัวของเขาเต็มไปด้วยความสับสน “เด็กๆ ไม่ใช่ลูกผม ผมเองก็ไม่เคยเจอเด็กน้อยเลย รู้แค่ว่าพวกเขาฉลาดมากๆ แค่นั้น”

“ซื้อไปให้ลูกเพื่อนใช่ไหมคะ？”พนักงานแนะนำสินค้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็เลือกอะไรก็ได้มาสักสองชิ้นค่ะ แค่มีความตั้งใจที่จะส่งของขวัญไปให้ก็ดีแล้วล่ะคะ”

ไวศิษฎ์ขมวดคิ้ว เขาหยุดฝีเท้าและหันกลับมามอง “คุณพูดว่าอะไรนะ？ไม่ช่วยเลือกดีๆ ก็ทำแบบขอไปทีงั้นเหรอ？แม้เด็กสองคนนี้ไม่ใช่ลูกของผม! แต่ก็เป็นยิ่งกว่าลูก! สะเพร่าไม่ได้เด็ดขาด！”

“ค่ะๆๆๆๆ” พนักงานแนะนำสินค้าพอรู้ตัวว่าพูดอะไรผิดไป จึงรีบกล่าวขอโทษ “ขออนุญาตถามได้ไหมคะว่าลูกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง？”

“แฝดชายหญิง”ไวศิษฎ์กล่าว “นี่เป็นครั้งแรกที่จะให้ของขวัญพวกเขา จะห่วยนักไม่ได้！”

“ถ้าอย่างนั้นก็……ให้ลูกบอลแม่เหล็กนี้ดีมั้ยคะ？แม้ว่าชิ้นนี้จะมีราคาแพงหน่อย แต่ก็เป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัด ไม่ห่วยแน่นอนค่ะ” พนักงานแนะนำสินค้ากล่าวแนะ “ของเล่นชิ้นนี้ไม่เพียงพัฒนาสติปัญญาเท่านั้น แต่ยังทำให้เด็กสงบลงด้วยค่ะ”

พนักงานแนะนำสินค้าหยิบชุดลูกบอลแม่เหล็กให้เขา 

“แล้วทำไมคุณไม่บอกให้ไวกว่านี้ล่ะ？”

“เพราะเป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดค่ะ คนส่วนใหญ่จึงไม่สามารถซื้อได้”

“ผมเอา！”ไวศิษฎ์พุ่งไปที่คำว่าจำนวนจำกัดทั้งสองคำ