เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 504

“ฮือ...” เธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ การไม่มีพ่อแม่อยู่เคียงข้าง ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวไร้หนทางเหมือนใบหญ้าที่พลิ้วไหวกลางสายลม

วริศไม่คิดว่าเธอจะเป็นแบบนี้ ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ?

“เฮ้ ผมไม่ได้จะไล่คุณไปสักหน่อย คุณแค่กินยาก่อน” วริศอธิบาย

นั่นทำให้เธอยิ่งร้องหนักกว่าเดิม “ฮือ...”

ผู้ชายอย่างวริศเคยเห็นภาพแบบนี้เมื่อไรกันล่ะ?

เขาปรับตัวได้ดีในห้างสรรพสินค้า แต่ตอนนี้เขากำลังทำอะไรไม่ถูก

“โอเค เลิกร้องไห้ได้แล้ว” เขาเอื้อมมือไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา “คุณกินยาก่อน แล้วผมจะทำบะหมี่ให้กิน โอเคไหม?”

“ฮือ...” เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้อยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อได้ยินนำว่าบะหมี่ ท้องของเธอก็เริ่มร้อง

ทันใดนั้น วริศก็เข้าใจความคับข้องใจในฐานะลูกสาวของนายกเทศมนตรี เธอถูกเอาใจตั้งแต่ยังเด็ก เธอไม่ได้เอากุญแจมา ทำให้ไม่สามารถกลับบ้านได้ ทั้งยังป่วยและนอนอยู่ในบ้านของคนอื่นทั้งวัน ไม่มีแม้แต่ญาติอยู่เคียง อยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและหาของกินไม่ได้

มันเป็นความรู้สึกเหงา

เขาปล่อยให้ร้องไห้จนอารมณ์ของเธอค่อยๆ สงบลง

เธอเอนตัวและเริ่มร้องหายา “ยาล่ะ?”

วริศส่งขวดยาพร้อมหลอดไปที่ริมฝีปากของเธอ เบญญาผู้ไม่เคยกินยาดูดของเหลวสีน้ำตาลในขวดจนหมดพลางขมวดคิ้วอย่างขมขื่น

จากนั้นวริศก็ยื่นทิชชู่ให้เธอ “เช็ดน้ำตาซะ”

เธอยื่นมือออกมาจากใต้ผ้าห่ม หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตา ผมของเธอยุ่งเหยิง เธอยังคงสวมเสื้อของเขา ตาของเธอแดงและบวม ทั้งยังตัวร้อนมากๆ

วริศบอกกับเธอ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวไข้ก็ลดลง อย่างช้าไม่เกินสองชั่วโมง”

“มันดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เธอถามอย่างไม่เชื่อ

“ใช่ นี่คือยาที่กรินทร์วิจัย เขาเป็นแพทย์ส่วนตัวของคุณภีม

เบญญารู้จักกรินทร์ เธอเคยเห็นในข่าวนภาลัยและภีมพลที่งานแต่งงาน แต่พวกเขาไม่คุ้นเคยกันมากนัก