เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 503

ในไม่ช้าก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น นุชวราหันไปเห็นวริศเดินถือเอกสารมาหาเธอ ดวงตาของชายผู้นั้นอ่อนโยน “ขอบคุณที่ทำงานหนักนะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” มุมปากของเธอกระตุกเล็กน้อย “งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ” เธอกำลังจะหันหลังกลับและเดินออกไป

“วริศ กลับมาแล้วเหรอ?” เสียงอู้อี้ของหญิงสาวดังมาจากห้องนอน น้ำเสียงงัวเงียดังขึ้นอย่างแผ่วเบา

นุชวรามองไปที่วริศ ส่วนวริศมองไปที่ห้องนอน จากนั้นมองไปที่นุชวราอย่างใจเย็นซึ่งมีสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ พลางพูดกับเธอว่า “ไปเถอะครับ เดินทางปลอดภัย”

เธอกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง “ค่ะ”

นุชวราหยิบเอกสารและเดินออกจากอพาร์ทเมนต์ โดยไม่หวั่นไหวกับคำพูดของเขาที่ว่า 'เดินทางปลอดภัย'

เธอยืนอยู่ในลิฟต์ชั้นล่าง สิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจของเธอคือเสียงนุ่มๆ เมื่อกี้ ผู้หญิงคนนั้นอยู่บนเตียงของเขา?

ในอพาร์ตเมนต์

วริศเดินเข้าไปในห้องนอนและเห็นเตียงขยับ “คุณเกิดปีหมูหรือไง ถึงนอนได้ทั้งวันแบบนี้?”

“หิวน้ำจัง...มีน้ำให้ดื่มไหม?” คอของเธอแห้งมาก

วริศยืนอยู่หน้าเตียง ดวงตาของเขาเปล่งประกายในความมืด “คุณไม่ได้นอนทั้งวันจริงๆ ใช่ไหม?ทำไมถึงไม่รู้ว่าที่ห้องมีน้ำให้ดื่มหรือเปล่า?”

“อืม” เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

วริศพูดไม่ออก เขาถามอย่างอดทน “ไม่ได้กินอาหารเช้าเหรอ?”

“...เปล่า”

“มื้อกลางวัน? มื้อเย็นล่ะ?” เมื่อมองรองเท้าที่วางอยู่หน้าเตียงก็ยังวางอยู่เหมือนเดิม ราวกับเธอไม่ได้ออกไปไหนตั้งแต่เช้า

“ฉันหิวน้ำ อย่าเพิ่งบ่นสิ... ฉันหิวน้ำมาก”

วริศสัมผัสได้ถึงความอ่อนแรงของเธอ จึงเปลี่ยนโฟกัสทันที “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่สบายเหรอ?”