เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 510

เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำเลย เนื่องจากไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนมาหลายปีแล้ว

นั่นจึงทำให้สูญเสียความมั่นใจในการปรากฏตัวต่อหน้าสื่อไปโดยปริยาย

“คุณแม่คะ” นภาลัยมองเธอและส่งคำเชิญอย่างจริงใจ “ไปด้วยกันเถอะค่ะ”

คะนึงนิตย์เหลือบตาขึ้นเพื่อสบตาลูกสะใภ้ ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าตนเองไม่ได้สวมหน้ากากอีกต่อไป และแผลไฟไหม้ของเธอก็หายดีแล้วเช่นกัน

นภาลัยกล่าวต่อ “แชมป์กับขวัญข้าวก็ไปด้วยนะคะ ครอบครัวเราจะใช้โอกาสนี้แสดงตัว นี่เป็นงานเลี้ยงที่บ้านของฉันเอง สื่อก็ตั้งหน้าตั้งตารอกับการปรากฏตัวของคุณแม่ด้วยเหมือนกันนะคะ”

ครั้งสุดท้ายที่เธอปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนคือในงานแต่งงาน ขณะนั้นเธอโกรธมาก จนหันหลังเดินจากไป ฉากนั้นชุลมุนวุ่นวายจนสื่อไม่สามารถจับภาพเธอได้

ดังนั้นภาพจำของคนภายนอกที่มีต่อคะนึงนิตย์จึงเป็นภาพความทรงจำในครั้งนั้น

“ฉัน...” เธอกำลังคิด “พวกเธอคิดว่าฉันจำเป็นต้องไปไหม?”

“จำเป็นค่ะ” นภาลัยยิ้มในทันที “มีคุณ ฉันถึงสมบูรณ์แบบ”

คะนึงนิตย์มองไปยังลูกชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยสายตาไม่แน่ใจ ภีมพลมองผู้เป็นแม่ด้วยสายตาอ่อนโยนพลางพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“งั้นฉันไปก็ได้” คะนึงนิตย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา

เรื่องจึงเป็นไปตามนั้น

อาหารเย็นวันนี้อร่อยมาก อาหารง่ายๆ ทำเองที่บ้าน แต่เต็มไปด้วยความสุข เป็นรสชาติอาหารของที่บ้าน

ช่วงกลางคืน

วริศกำลังขับรถกลับบ้านหลังเลิกงาน จู่ๆโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น

มือข้างหนึ่งถือพวงมาลัย มืออีกข้างหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ปรากฏว่าเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย และเขาก็รับสาย “ฮัลโหล”

“คุณจะเลิกงานเมื่อไร?” เสียงของเบญญาดังขึ้น

“กำลังกลับ” เขาถาม “คุณมีเบอร์ผมได้ยังไง?”

“ฉันโทรหาภีมพลมาน่ะ” เธอตอบ แล้วพูดกับเขาต่อว่า “ฉันอยากดื่มนมกล้วย คุณช่วยซื้อผลไม้กลับมาให้หน่อยได้ไหม? ฉันจะโอนเงินให้ ขอบคุณ”

ก่อนที่วริศจะตอบ เธอก็วางสายเพราะกลัวว่าเขาจะปฏิเสธ

วริศวางโทรศัพท์ลงและขับรถอย่างจริงจังด้วยสีหน้าสงบ

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที