เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 516

ขณะที่เดินเข้าไปในห้องประชุม ก็เกิดเสียงปรบมือดังสนั่น

ภีมพลนั่งตำแหน่งหลัก นภาลัยและวริศนั่งที่ว่างข้างโต๊ะประชุมประกบซ้ายขวา

วันนี้เธอสวมชุดเหมาะสมมาก ชุดแต่งกายมืออาชีพสีเทา เผยความเป็นผู้ใหญ่และความสุขุมเยือกเย็นไม่สมวัย

และมีคนรู้สึกติเตียนภายในใจเนื่องจากเธอสวมชุดนี้ ความสามารถและออร่าไม่ใช่ว่าสามารถพึ่งพาการแต่งกายได้ มีความสามารถหรือไม่อีกไม่นานก็จะรู้ผลได้

ด้านนอกห้องโถงใหญ่ใต้ตึกบริษัท เบญญารีบลงจากรถแท็กซี่ แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องโถงใหญ่อย่างเร่งรีบ!

พุ่งไปยังหน้าลิฟต์แล้วกดปุ่มเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

“ไอ้บ้าวริศ ไม่ปลุกฉันได้ไง!” เมื่อคืนเธอลืมตั้งนาฬิกาปลุก ปวดหัว! เริ่มประชุมแล้วหรือเปล่านะ?

วันนี้เธอสวมเสื้อแจ็กเกตยีนขาดๆ เชือกถักผมหลากสีผูกเป็นเปียเล็กๆ นับไม่ถ้วน แล้วเกล้าเปียทั้งหมดเป็นหางม้าสูง เป็นตัวของตัวเองมาก

ประตูลิฟต์เปิดออกแล้ว หลังจากพนักงานจำนวนหนึ่งเดินออกไปแล้วเธอก็รีบเข้าไป ขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิด ก็มีพนักงานหญิงสองคนพุ่งเข้ามา ทุกคนกดชั้นที่จะไป

ประตูลิฟต์ปิด ลิฟต์เริ่มทะยานขึ้น

“ได้ยินมาไหม?” พนักงานหญิงคนหนึ่งถามขึ้นอย่างลึกลับ “วันนี้คุณนายนภาทำงานเป็นรองประธานอย่างเป็นทางการ”

“เธออายุไม่ถึง 30 เลย” พนักงานหญิงอีกคนทำหน้ารังเกียจ “อดีตก็ไม่เคยทำงานบริษัทมาก่อนด้วย แค่ประคับประคองคนจนในหมู่บ้าน เธอจะแบกรับภาระสำคัญแบบนี้ได้เหรอ? ไม่เจียมตัวเกินไปหรือเปล่า?”

“ปัญหาคือคุณภีมไม่ได้ตั้งใจให้เธอเลือก” พนักงานหญิงพูดจาพิลึก “คุณญาณีไม่อยู่ เธอไม่มา บริษัทจะไม่ทำงานตามปกติเหรอ?”

“เป็นการแขวนป้ายเหรอ?”

“ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์อะไร ไม่คิดว่าจะมอมเมาหัวใจคุณภีมได้!”

“มีลูกสองคนเมื่อเจ็ดปีก่อน ไม่ธรรมดา”

เบญญาทนฟังต่อไปไม่ไหว ชำเลืองมองป้ายชื่อที่หน้าอกพวกเธอเรียบๆ เห็นชื่อนามสกุลและแผนกอย่างชัดเจน แต่เธอไม่พูดอะไรทั้งนั้น

ไม่นานนัก ลิฟต์ก็จอด พนักงานหญิงสองคนนี้เดินออกไป

เบญญาจำชั้นที่พวกเธออยู่อย่างเงียบๆ

ลิฟต์ทะยานขึ้นต่อไป

ประตูลิฟต์เปิดออก เธอรีบเดินออกไป สาวเท้ายาวเดินไปที่ห้องทำงานรองประธาน!

ถึงจะทำงานวันแรก แต่ก็รู้นานแล้วว่าห้องทำงานรองประธานอยู่ข้างห้องทำงานประธาน กั้นด้วยกำแพงหนึ่ง

เมื่อเบญญาพุ่งเข้าไปในห้องทำงานรองประธาน นุชวราที่นั่งเก้าอี้ทำงานจัดการเอกสารอยู่ก็ยกสายตาขึ้น

เธอเห็นเบญเดินเข้ามา “……” สังเกตเห็นรองเท้าที่เท้าเธอ สองข้างต่างสีกัน

หญิงสาวคนนั้นที่ร้านเค้ก?

หญิงสาวคนนั้นที่อยู่บ้านผู้ช่วยวริศ?

นุชวรายืดหน้าอกขึ้นมา แม้แต่หัวใจก็เต้นผิดจังหวะไปครึ่งหนึ่ง รองเท้าคู่นี้เธอเห็นเป็นครั้งที่สามแล้ว!

เธอค่อยๆ ยืนขึ้นมา ทำจิตใจให้สงบ “……เธอมาหาใคร?”

เบญญาเดินมาตรงหน้าเธอ ยื่นมือออกมาอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเบญญา”

เบญญา?

นุชวราพลันนึกถึงนักเขียนการ์ตูนในลิ้นชักผู้ช่วยวริศ เบญคนนั้นเหรอ?

เห็นเธอเหม่อลอย เบญญาก็เก็บมือใส่กระเป๋า จ้องมองเธอด้วยแววตาแปลกๆ “เธอคือนุชวราใช่ไหม?”

“เธอเคยได้ยินชื่อฉัน?” เผชิญกับสายตาเธอ นุชวราตกตะลึง

“อืม ได้ยินภีมพลพูดถึง” มองไปรอบๆ เบญญาถามขึ้น “ฉันควรนั่งตรงนั้นไหม?” มีโต๊ะทำงานตัวหนึ่งอยู่ไม่ไกล “ฉันเป็นผู้ช่วยรองประธานคนใหม่ ต่อไปฝากตัวด้วยนะคะ”

ภีมพล?

ไม่คิดว่าเธอจะเรียกชื่อจริงของประธานตรงๆ? แถมยังโพล่งออกมา!

“ใช่ นั่นที่ของเธอ” นุชวรารู้สึกกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก วิเคราะห์เสียงที่ได้ยินในบ้านผู้ช่วยวริศวันนั้นอย่างละเอียด เหมือนจะเป็นเธอนะ

เบญญาหันตัวเดินไปนั่งตำแหน่งของตัวเอง แล้วถามขึ้นตามอารมณ์ “ปกติงานของเธอคืออะไร? ยุ่งมากไหม?”

“โอเคดี ยุ่งแล้วแต่สถานการณ์” นุชวราพูดตามตรง “ผู้ช่วย ก็แค่ช่วยทำธุระ บางครั้งก็ช่วยจัดการแบบฟอร์มรายงาน บางครั้งก็ต้องออกไปต้อนรับลูกค้าคนสำคัญ”