เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 517

“อืมๆ” เบญญาเปิดลิ้นชักแล้วดู

สายตานุชวรามองที่เธอ “เธออายุเท่าไร?”

“เพิ่ง 20 สมบูรณ์”

“เด็กขนาดนั้น?” เธอประหลาดใจ “งั้นเธอยังเรียนอยู่ใช่ไหม?”

“ประมาณนั้นค่ะ” เบญญาไม่ได้ปิดบังสถานะนักเรียนของตัวเอง เธอละสายตาขึ้นมองเธอ “แต่จะเรียนจนแล้ว ถ้ามีงานที่โรงเรียนก็ค่อยไป”

ตามอารมณ์ขนาดนี้เชียว?

เธอกับผู้ช่วยวริศเป็นอะไรกัน? ที่จริงนุชวราอยากถามแบบนี้ แต่พอคำพูดถึงปากก็พลันเงียบสงัดอีกครั้ง

หากถามลวกๆ แบบนี้ จะเป็นการล่วงเกินไปไหม? สังเกตก่อนสักระยะหนึ่งดีกว่า

“จริงสิ คุณไปงานเลี้ยงการกุศลพรุ่งนี้ไหม?” เบญญาเอนพิงเก้าอี้ ละสายตาขึ้นถามเธอ

นุชวราชะงักไป พูดขึ้นอย่างกระอักกระอ่วน “ฉันไม่ได้รับการ์ดเชิญ งานใหญ่ระดับนั้นพวกเราคงไปไม่ได้หรือเปล่า?”

“วริศใจไม่ป้ำเลย!” เบญญาแขวะ จากนั้นก็ส่ายหน้าด้วยความปลง “ทำการ์ดเชิญเพิ่มอีกสองใบ เสียแรงไม่มากหรอกนะ”

นุชวราไม่พูดอะไรอีก ดูเหมือนเธอจะสนิทกับผู้ช่วยวริศมากจริงๆ

เห็นเบญญามาแล้ว ในใจนุชวราก็รู้สึกหดหู่เหลือเกิน เธอจะยิ่งใกล้ชิดกับผู้ช่วยวริศใช่ไหม?

ภายในห้องประชุมระดับสูงมีสง่าราศี

ภีมพลไม่ได้แนะนำนภาลัยกับทุกคนอย่างละเอียด ปกป้องตัวตนในฐานะเภสัชกรเอาไว้ ปิดบังฐานะนักออกแบบด้วย ตัวตนอย่างดาวเดียร์ยิ่งไม่มีใครทราบ

ภีมพลแค่แนะนำสั้นๆ ง่ายๆ เพราะเขารู้ หากต้องการกำราบทุกคนในที่แห่งนี้ ต้องให้นภาพยายามด้วยตัวเอง เวลาเท่านั้นที่จะพิสูจน์ได้

เขาแค่ประกาศให้ทราบว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นภาลัยจะดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัท หวังว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือและสนับสนุนการทำงานกับเธอ

ที่ประชุมเกิดเสียงปรบมือดังขึ้น

แต่บางคนยอมรับด้วยความจริงใจ บางคนก็ไม่ยอมรับ สายตาภีมพลมองรอบๆ เพียงปราดเดียวก็มองออก ในใจเขาก็มีแผนการในใจเช่นกัน

ไม่โทษคนเหล่านี้หรอก เพราะพวกเขาก็เป็นผู้มีคุณูปการที่ทำให้ทีเอ็ม กรุ๊ปพัฒนาอย่างมั่นคงและรวดเร็ว มีข้อสงสัยก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

“อันดับแรกฉันต้องขอบคุณความไว้ใจจากคุณภีม ที่ให้ฉันดำรงตำแหน่งที่สำคัญเช่นนี้ในบริษัท” นภาลัยยืนขึ้น “ที่จริงฉันรู้สึกซับซ้อนมาก” เธอไม่ได้ถ่อมตัวมากนัก “แต่นภาลัยคนอย่างฉันไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ ในเมื่อฉันตัดสินใจมาแล้ว ได้โปรดเชื่อมั่นว่าฉันจะต้องไม่แพ้ญาณี”

ทั้งที่ประชุมเกิดเสียงกระซิบกระซาบ ทุกคนต่างมองหน้ากันและกัน

แม้แต่ภีมพลและวริศก็ประหลาดใจมาก ไม่คิดว่าเธอจะพูดแบบนี้?

นภาลัยยืนหน้าโต๊ะประชุม มองทุกคนอย่างไม่ถ่อมตัวและไม่เย่อหยิ่ง “ขอให้คุณภีมวางใจ ขอให้ผู้บริหารระดับสูงทุกท่านที่นี่วางใจ ในการทำงานตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะใช้การกระทำเป็นข้อพิสูจน์ ว่าการตัดสินใจของคุณภีมในวันนี้ไม่ผิดพลาด”

มุมปากวริศยกขึ้นเบาๆ นับถือและชื่นชมเธอด้วยใจจริง

นภาลัยพูดขึ้น “ฉันจะทำหน้าที่การงานอย่างเอาจริงเอาจัง ช่วยคุณภีมทำงานและภารกิจต่างๆ ให้ลุล่วง ร่วมกับคุณภีมพาทีเอ็ม กรุ๊ปไปสู่ระดับที่สูงขึ้น”

วริศนำเสียงปรบมือ ภีมพลก็ปรบมือเช่นกัน จากนั้นทั้งห้องประชุมก็เกิดเสียงปรบมือดังสนั่นดุจฟ้าร้อง

มีคนเลื่อมใสบุคลิกของนภาลัยด้วยใจจริง คอยเฝ้าดูความสามารถของเธอ

มีคนเกิดข้อสงสัยเช่นเคย แต่ยินยอมให้เวลาเธอ

หลังจากประชุมเสร็จสิ้น

ภีมพลพานภาลัยไปส่งที่ห้องทำงานรองประธาน วริศก็ตามเข้าไป

นุชวรารีบยืนขึ้น เธอแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะคุณภีม สวัสดีค่ะคุณนภา สวัสดีค่ะผู้ช่วยวริศ!”

ในทางกลับกันเบญญา เธอไม่ได้ทักทายใครเลย แต่ยืนขึ้นเช่นกัน

นุชวราสังเกตเห็นว่าวริศไม่ได้ตั้งใจมองเบญญาเลย ทั้งคู่เหมือนไม่สนิทกัน

“ตั้งใจทำงานนะ” ภีมพลจับไหล่นภาลัยเอาไว้ แล้วพูดให้กำลังใจ “ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้”

มุมปากนภาลัยยกยิ้ม ด้วยความมั่นใจและสุขุม “ขอบคุณค่ะ” จากนั้นก็มองภีมพลหันหลังเดินจากไป

นุชวราอิจฉาความตั้งใจของเธอมาก ทั้งๆ ที่อยู่คนละโลกกับคุณภีม เป็นเพียงลูกเป็ดขี้เหร่ อีกคนคือตำนานเทพที่ยืนบนเมฆ

แต่ลูกเป็ดขี้เหร่ยืนต่อหน้าตำนานเทพ เธอกลับมั่นใจและสุขุมแบบนั้น ราวกับเธอสมควรได้รับความรัก