วริศก็พูดกับนภาลัยว่า “ถ้ามีอะไรไม่แน่ใจ ก็ถามผมได้นะครับ” พูดจบ เขาก็อธิบายด้วยเสียงอ่อนโยน “ผมกลัวว่าอีเมลที่ผมส่งไปให้คุณ จะอธิบายงานได้ไม่ชัดเจน”
“ไม่เลย” สีหน้านภาลัยมีรอยยิ้มอยู่เสมอ “อีเมลพวกนั้นที่นายส่งมาฉันอ่านละเอียดแล้ว นายเขียนได้ละเอียดรอบคอบมาก ฉันอ่านเข้าใจ วริศ ขอบคุณนายมาก”
วริศวางใจแล้ว มุมปากเขาก็วาดโค้งอันดูดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาคือแขนซ้ายคุณภีม เธอคือแขนขวาของคุณภีม
“สวัสดีค่ะคุณนภา!” เบญญาเดินออกมา โน้มเอวทำความเคารพอย่างจริงจัง ยินดีกับเธอด้วยใจจริง
นภาลัยมองเธอ มุมปากยกขึ้น ลูบผมของเธอที่เป็นตัวของตัวเอง “สู้ๆ”
จากนั้นเธอก็เดินมาด้านหน้าโต๊ะทำงาน แล้วนั่งลงบนเก้าอี้
เบญญายืนอยู่ไม่ขยับ พบว่าวริศกำลังจ้องมองเธอ ใช้สายตาพิจารณามองเธอ
แจ็กเกตยีนขาด รองเท้าสีทูโทน ถักเปียเดร็ดล็อคส์ ทำให้เขาขมวดคิ้วขึ้นมา
“ทำไม?” เบญญาจ้องมองเขา “มีปัญหาเหรอ? ทำสีหน้ารังเกียจ?”
“ในฐานะคนทำงานให้รองประธาน แต่งตัวสวมชุดแบบนี้ไม่เหมาะเลย” วริศมองเธอเป็นเด็ก ไม่ได้เข้มงวดมากนัก และสอนด้วยความอดทน “เธอคิดว่าไง?”
เบญญากะพริบตา หันไปมองนภาลัย
นภาลัยทำสีหน้าสงบนิ่ง มองพวกเขาสองคน และไม่ได้พูดอะไร
“คุณนภาไม่ได้ว่าฉัน แต่คุณว่าฉันว่าไม่เหมาะสมเนี่ยนะ?” เบญญาต่อว่าเขา “ฉันโชว์แขนโชว์ขาเหรอ?”
วริศพูดขึ้น “ยังไงก็เถอะพรุ่งนี้ห้ามใส่ชุดแบบนี้แล้ว เธอเพิ่งเข้ารับตำแหน่ง เป็นจุดสนใจให้วิพากษ์วิจารณ์มากมายอยู่แล้ว เธออยู่ข้างหล่อนก็ทำตัวถ่อมตัวหน่อย จะดีสำหรับหล่อน”
“วิสัยทัศน์ฉันก็แบบนี้แหละ” เบญญาน้อยใจ และยอมประนีประนอม “งั้นเลิกงานนายไปช่วยฉันซื้อหน่อยสิ? ฉันไม่ตรงตามมาตรฐานความงามของนาย ไม่รู้ว่าอะไรได้มาตรฐาน ยังไงฉันก็ใส่แบบตั้งแต่เด็กจนโต”
นั่นก็จริง ทุกครั้งก็เห็นเธอสวมใส่อย่างประหลาดและพิลึก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก