หลังจากเบญญาจากไป ภีมพลก็ก้าวฝีเท้าไปหานภาลัย ในตอนนี้ เธอก้มหน้าก้มตาจัดการกับฟอร์มรายงาน เธอได้ยินเสียงฝีเท้า แต่ตั้งใจไม่เอ่ยคำพูด
“นายหญิงน้อย……”
“คุณเองก็ออกไปด้วย” นภาลัยขัดเสียงเบา “ตอนนี้ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น ที่หมายถึงคือเรื่องที่ไม่เกี่ยวอะไรกับงาน”
“หล่อนชื่อเอมิ……”
“หล่อนชื่ออะไรฉันก็ไม่สนใจทั้งนั้น”นภาลัยเงยสายตาที่เจือความจริงจังขึ้นมอง “ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน ไม่ทราบว่าคุณภีมมีเรื่องงานจะคุยกับฉันไหมคะ?”
ภีมพลสบสายตากับเธอ เห็นไม่บ่อยนักที่จะเห็นเธอเฉยเมยและห่างเหินดั่งเช่นในตอนนี้
เธอโกรธมากจริงๆ และเธอก็ใส่ใจ
นี่หมายความว่าเธอรักเขา ภีมพลรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา “ผมขอโทษ”
“ออกไป”เธอลุกขึ้นยืน “ที่ฉันพูดไปเมื่อสักครู่นี้ คุณไม่เข้าใจหรือไง?”
ตอนนี้เธอไม่อยากพูดคุยอะไร ปวดหัว!
ภีมพลมีเรื่องมากมายที่อยากกล่าวกับเธอ แต่กลับเอ่ยออกมาเพียงประโยคเดียวว่า “ระหว่างผมกับเธอ เราไม่มีอะไรกันทั้งนั้น”
นภาลัยกลับปิดคอมพิวเตอร์ แล้วเดินอ้อมโต๊ะเพื่อเดินออกไปข้างนอก ได้ คุณไม่ไป งั้นฉันไปเอง!
ภีมพลจับแขนของเธออีกครั้งอย่างกระวนกระวายใจ และหยุดฝีเท้าของเธอเอาไว้ “ก็ได้ ผมไปเอง” เขามองเธอ “ผมไปเอง คุณอย่าโกรธเลยนะ” เอ่ยพลางหันหลังจากไป ทั้งที่ในความเป็นจริงรู้สึกแย่ไปหมด
จะอธิบายอย่างไรกันดี?
หากบอกเธอตามความจริงว่าตนแอบสืบเรื่องหยกชิ้นนั้น มันจะเสียมารยาทมากเลยหรือเปล่า?
ไปถูกจุดที่อ่อนไหวที่สุดภายในใจของเธอ เธอจะยิ่งเสียใจไปกว่านี้ไหม?เธอจะคิดอย่างไร?
บาดแผลเก่าเรื่องครอบครัวนั้นเจ็บปวดมาก ภีมพลเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ไม่เช่นนั้นเขาก็คงจะไม่ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเงียบ ๆ หรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก