เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 564

“ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน” นภาลัยเอ่ยเตือนเสียงเบา เงยสายตาขึ้นมองพลางกล่าว “เชิญคุณภีมกลับไปห้องทำงานของตัวเองด้วยค่ะ”

สายตาของทั้งสองสบประสานกัน เมื่อเห็นสีหน้าท่าทีเย็นชาของเธอ ภีมพลก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะทำอย่างไรดี

ท้ายที่สุดเขาก็ทำได้เพียงถอนหายใจเบาๆ แล้วหันหลังจากไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง

แต่เขากลับพบว่าเบญญากำลังจ้องมองมาที่เขาตาไม่กะพริบ และก็จ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา

ในขณะที่ภีมพลเดินผ่านข้างๆ กายเธอ เขาเดินช้าลงและหรี่ตามอง เคาะโต๊ะของเธอโดยไม่ได้กล่าวอะไร ซึ่งทำให้เบญญาตัวสั่นด้วยความตกใจ เมื่อเธอเงยสายตาขึ้นมองเขาก็จากไปแล้ว

เหมือนราวกับว่ากำลังเตือนเธอว่าอย่ารู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่นให้มากนัก！

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย？

เบญญารู้สึกว่าเธอถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ และไม่เข้าใจความหมายของการเคาะโต๊ะของภีมพลด้วย

ความจริงแล้วหลังจากที่ภีมพลได้อธิบายกับสื่อเสร็จเรียบร้อย นภาลัยก็รู้สึกดีขึ้นมาก เธอไม่โกรธเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ยังคงรู้สึกอึดอัดในใจ ซึ่งไม่สามารถปล่อยมันไปได้ชั่วขณะหนึ่ง 

เธอรักเขา จึงรู้สึกหึงหวง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป นภาลัยกล่าวกับเบญญา “เบญ เอาอันนี้ไปส่งที่ห้องถัดไป”

“ได้ค่ะ” เธอลุกขึ้น หยิบเอกสารแล้วจึงออกไป

เบญญาไม่ได้เคาะประตู แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน เธอวางเอกสารลงบนโต๊ะของวริศ จากนั้นก็เตรียมตัวจะจากไป

“หยุดก่อน”

ฝีเท้าของเด็กสาวชะงักลง ใจของเธอหดตัวลง 

รู้ได้อย่างไรว่าเธอมา？？？

เธอสงบสติอารมณ์ลง ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพื่อสบกับสายตาที่เย็นชาและจริงจังของภีมพล เธอรีบกระแอมคอ ใบหน้าเจือรอยยิ้ม “คือว่า……คุณภีมเรียกฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ？” ดังคำว่ามือที่ยื่นมาย่อมไม่ตบผู้ที่ส่งยิ้มให้

“เธอมานี่สิ” ภีมพลจ้องมองเธอ ริมฝีปากบางพลางเอ่ยเสียงเบา

เบญญาเก็บสีหน้า และก้าวเดินไปหาเขา “มีเรื่องอะไรเหรอคะ？！” จู่ๆ เสียงก็เปล่งสูงขึ้นอย่างกะทันหัน เธอไม่กลัวรังสีเย็นชาของเขาอีกต่อไป