เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 646

“ปล่อยฉัน!” เธอผลัก แต่กลับเห็นว่ามือทั้งสองข้างอ่อนแอ ทั้งตัวก็อ่อนปวกเปียกไปหมด “ปล่อยฉัน...”

นึกถึงแก้วไวน์ที่เพิ่งดื่มไป เธอเข้าใจในทันที！

เธอรู้สึกร้อนขึ้นเรื่อยๆ ญาณีมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี... เธอกำลังจะสติแตก

“ญาณี ผมชอบคุณมานานแล้ว...” ชัยเดชคุกเข่าอยู่ลงบนตัวเธอ เขาดึงเนกไทที่คอตัวเองออกด้วยความหงุดหงิด “คุณแต่งงานกับผมเถอะ เป็นภรรยาของผม ภรรยาคนที่สิบเอ็ดของผม ผมจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้คุณ รถเก๋งแปดคัน หุ้นส่วนของบริษัทอีกครึ่งหนึ่ง!”

“ไม่...” ญาณีปวดหัว เธอรู้สึกว่าตัวเองพูดไม่ออก รู้สึกแน่นคอ สายตาก็เริ่มพร่ามัว

จนกระทั่งชัยเดชที่กำลังบ้าคลั่งกดตัวเธอลง...

ในความฝัน ญาณีดิ้นรนอย่างหมดหนทาง

เธออยากอ้อนวอนแต่กลับพูดไม่ออก หัวใจของเธอกำลังคำราม ผิวทุกส่วนของเธอกำลังสิ้นหวัง!

เธออยากจะฆ่าคน รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองกำลังถูกทำลาย

ในความฝัน น้ำตาที่หวาดกลัวไหลลงมาเงียบๆ ไหลลงมาบนผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม...

“ไม่...”

แต่ในความเป็นจริง ญาณีที่นอนอยู่บนเตียงของโฮมสเตย์กำลังดึงผ้าห่มแน่น เธอลุกขึ้นนั่งราวกับถูกไฟช็อต ลืมตาในความมืดและหอบด้วยความเหนื่อยล้า

กว่าจะได้สติกลับมา บรรยากาศราวกับชัยเดชอยู่ในห้องนี้ มันทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว

เห็นเสื้อผ้าของตัวเองบนตัว ได้ยินเสียงกบร้องนอกหน้าต่าง มองทะลุหน้าต่างเห็นดวงจันทร์บนยอดต้นไม้ ญาณีถึงได้รู้ว่าตัวเองฝันร้าย และค่อยๆได้สติกลับมา

มันเป็นแค่ความฝัน...

แต่ความฝันมันต้องมีสาเหตุ มันอาจจะบอกอะไรเธอ เตือนให้เธอระวังตัว

คืนนี้ ญาณีนอนไม่หลับแล้ว

สุนัขจิ้กจองอย่างชัยเดช เธอต้องระวังตัว

นอนไม่หลับแล้ว เธอเปิดผ้าห่มลุกขึ้นมา เดินไปจุดบุหรี่ที่หน้าต่าง จากนั้นก็สูดแล้วพ่นควันออกมา

มองดูดวงจันทร์นอกหน้าต่าง เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงภีมพล...