เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 647

วันนี้อากาศดีมาก แสงแดดที่อบอุ่นกำลังสาดส่อง ท้องฟ้าก็สีคราม

แสงแดดสาดส่องผ่านช่องว่างของใบไม้แล้วส่องมาที่รถ เพื่อความปลอดภัย วริศขับรถไม่เร็ว บีบแตรอย่างระมัดระวังทุกโค้ง เขาเตือนเธอ “ต่อไปถ้าคุณขับรถก็ต้องระวัง ทางโค้งต้องชะลอ แล้วยังต้องบีบแตรด้วย”

“โอเค ฉันรู้แล้วค่ะ” เบญญายิ้มให้เขา ขอบคุณจริงๆที่เขาสละเวลาพาเธอออกมาเที่ยว

เพื่อไม่ให้การเดินทางน่าเบื่อ วริศเปิดเพลง...

“แผลของคุณดีขึ้นรึยังคะ”

พวกเขาสองคนถามพร้อมกันแล้วหันหน้ามามองกัน

ตกใจไปหนึ่งวินาที

เบญญายิ้มแล้วพูดว่า “แผลของฉันไม่เป็นอะไร” เธอยกนิ้วขึ้นมาดึงพลาสเตอร์ออก “แค่ถลอกนิดหน่อยเอง”

“แต่คุณคงไม่เคยเป็นอะไรมาตั้งแต่เด็กจนโตใช่ไหม” วริศพูด “ลูกสาวนายกเทศมนตรี

เป็นแผลไม่ใช่เรื่องเล็ก”

“อย่ามาว่าฉัน ฉันไม่ได้อ่อนแอซะหน่อย” เธอยิ้ม “คุณต่างหาก พิงหลังแบบนี้ ต้องพิงตั้งสองชั่วโมง จะโดนแผลรึเปล่า”

“แผลผมหายดีแล้ว เมื่อคืนคุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?”เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย “คุณไม่ต้องห่วง ไม่ต้องโทษตัวเอง”

“ฉันไม่มีทางโทษตัวเอง คุณสมัครใจเอง!” เธอยื่นมือออกไปนอกหน้าต่าง รับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามา ท่าทีมีความสุขราวกับเด็กน้อย...

เมื่อคืนเธอค้นข้อมูลของน้ำตกลอซีรา สภาพแวดล้อมของที่นั่นดึงดูดเธอจริงๆ

ตอนนี้ หน้าบ้านไม้ข้างล่างน้ำตก

แผงบาร์บีคิวที่มีไอร้อนลอยขึ้นมา คุณป้าสองคนกำลังย่างบาร์บีคิวอยู่ กลิ่นหอมของเนื้ออบอวลอยู่ในอากาศ ลอยเข้าไปในจมูก กระตุกต่อมรับรสของผู้คน

“ว้าว! เนื้อย่างเสร็จแล้ว ฉันจะลอง”

“วันนี้เนื้อหอมมากเลย”

“ผักกาดหอมอร่อยกว่าแตงกวาอีก”

“เพราะผู้ช่วยวริศกำลังจะมา วันนี้เลยย่างบาร์บีคิวเหรอ” มีดีไซเนอร์หญิงคนหนึ่งถาม “เมื่อวานไม่เห็นย่างเลย”