เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 718

“ค่ะ ถ้าคุณหนูอยากไป ฉันจะไปกับคุณทุกที่” ป้าจำปีพูดกับเธอ “รีบลุกเถอะค่ะ”

รุ่งอรุณ ไมบัคสีขาวขับบนถนนยางมะตอยด้วยความเร็วสม่ำเสมอตรงไปที่ทีเอ็ม กรุ๊ป

วริศกับเบญเงียบมาตลอดทาง แสงรุ่งอรุณสวยงามลอดผ่านช่องว่างใบไม้สะท้อนบนตัวรถเป็นรอยแซม

ในรถเปิดเพลงหนึ่ง——

“เธอที่อยู่หลังหมอกหนาทึบ จริงเสียกว่าเรื่องเล่า ฉันอยากใช้ตาสองข้างเป็นประจักษ์พยาน ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ฉันไม่อยากรอต่อไปแล้ว ไม่อยากเห็นเธอสิ้นหวังดิ้นรนเพียงลำพัง อยากเป็นโล่มีดของเธอ หรือไม่ก็ผู้สนับสนุนเบื้องหลังเธอ……”

ในท่วงทำนองแบบนี้ บทเพลงมักกินใจเสมอ

เมื่อไมบัคขับไปถึงประตูบริษัท ร่างในชุดสีแดงก็ยืนกางแขนขวางรถอยู่ไม่ไกล!

วริศเหยียบเบรก ร่างจารวีขยายใหญ่มากขึ้นในดวงตาเบญ หน้าอกเธอหดตัวเล็กน้อย รู้สึกขาดความมั่นใจอย่างบอกไม่ถูก

และฉากนี้ นุชวราที่เพิ่งลงมาจากรถประจำทางเดินมาทางนี้ก็เห็นเข้าพอดิบพอดี

ที่เบาะโดยสาร เบญหันไปมองเขา “……” นี่เขาไม่คิดจะลงรถ?

แค่เห็นวริศจ้องไปข้างหน้า ดวงตาลุ่มลึกมีรังสีเย็นชา ความรู้สึกห่างเหินที่ไม่สามารถใช้คำพูดบรรยายได้ เบญรู้สึกมาตลอดว่านิสัยเขาอ่อนโยน ไม่เห็นเขาเย็นชาเหมือนในวันนี้

จารวีเห็นเขาไม่คิดจะลงจากรถ เธอก้าวมาข้างหน้าด้วยความโกรธ ยังคงกางแขนสองข้างขวางหน้ารถ——

“วริศ! นายลงมาจากรถ! นายรู้ไหมว่าฉันรอนานทั้งคืน! ฉันเป็นมะเร็งหรือไง?! ทำไมนายต้องหลบหน้าฉัน?! ฉันไม่ดีตรงไหน?”

พอเธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ก็กลายเป็นต่ำต้อยเหลือเกิน

“คุณหนู ระวังภาพลักษณ์ด้วยค่ะ นี่ประตูบริษัทนะคะ” ไม่ว่าป้าจำปีจะห้ามยังไงก็ห้ามไม่อยู่

นุชวราที่ได้ยินคำพูดนี้ก็ตกตะลึง!

เกิดอะไรขึ้น?

ผู้หญิงที่โผล่มาฉับพลันนี่เป็นใครอ่ะ? รอเขาทั้งคืน??