เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 72

ในใจแชมป์รู้สึกเศร้า “อ่อ ผมเข้าใจแล้ว”

ภีมพลเห็นโทรศัพท์จบบทสนทนา เขาก็สวมเสื้อผ้าให้ลูกๆ แล้วพาพวกเขาลงไปข้างล่าง

“คุณพ่อ ก่อนคุณแม่ไปไม่ได้บอกพ่อเหรอ?”

“บอกแล้ว” เขาปิดบัง “พ่อได้ยินไม่ชัด รีบไปกินข้าวเช้ากันดีกว่า”

ระหว่างทางไปบริษัท ภีมพลนั่งเบาะหลังลัมโบร์กีนี คนขับรถควบคุมความเร็วรถได้ดีมาก

ชาผู่เอ๋อร์หม้อหนึ่งบนโต๊ะชาไม้จันทน์กำลังส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ภายในรถเปิดดนตรีเพลงคลาสสิกเบาๆ

ภีมพลเท้าคางมองวิวนอกหน้าต่างที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความคิดยังวนเวียนอยู่กับผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอด……

เมื่อคืนตั้งแต่กรินทร์ออกมาจากที่นั่น เขาพบว่าตัวเองชอบเธอเข้าแล้ว

และเช้าวันนี้ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เธอไปแล้ว เขารู้สึกหัวใจเขาว่างเปล่าทันที

ทั้งๆ ที่ป้องกันเธออย่างเต็มที่ แต่เมื่อตนรู้ว่าเธอคือรมิตาเภสัชกรผู้ยิ่งใหญ่ ในใจภีมพลก็รู้สึกเคารพเธออย่างเต็มเปี่ยม

จนกระทั่งลงจากรถ เขาถึงเก็บความคิดกลับไป

เมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานประธาน ภีมพลพบว่าญาณียืนหน้าโต๊ะทำงานเขา เหมือนรอเขามาโดยเฉพาะเลย

เธอสวมชุดแฟชั่นสวยงาม หลังจากเห็นเขาแล้ว มุมปากก็ยิ้มผ่อนคลาย “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณภีม”

ภีมพลเดินไปหาเธอด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

แวบเดียวก็เห็นกล่องของขวัญชุดสูทบนโต๊ะทำงานเลย บนนั้นมีชื่ออังกฤษของเธอด้วย

เขาเดาได้ว่านี่มันคืออะไร

ใบหน้าเคร่งขรึมเย็นชามีความเซอร์ไพรส์เล็กน้อย แล้วมีการปฏิเสธแทนที่

“นี่สูทตัวใหม่ที่ฉันออกแบบให้คุณที่ต่างประเทศ กลับเมืองไนร์ก้ามาแล้วให้คนผลิตแบบแฮนเมดขึ้นมา” ญาณียิ้มหวานสวย “จำได้ว่าเมื่อก่อนฉันจะส่งสูทมาให้คุณทุกปี และคุณก็ชอบใส่มันมากด้วย ฉันจำได้คุณเคยพูดประโยคหนึ่ง มีแค่การออกแบบฉันเท่านั้นถึงจะเข้ากับรสนิยมของคุณ คุณรู้ไหมว่ามันสร้างความเชื่อมั่นให้ฉันมากแค่ไหน?”

“ต่อไปไม่ต้องออกแบบแล้ว เธอสนใจเกี่ยวกับงานก็พอแล้ว” น้ำเสียงเขาเรียบเฉย