เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 79

มุมปากญาณียิ้มอ่อนโยน “งั้นคุณก็รีบๆ พักผ่อนนะ ฝันดีค่ะ” พูดจบเธอก็วางสายก่อน

ภีมพลรู้สึกจิตใจเหม่อลอยทันที เพราะคุณแม่เร่งรัดให้แต่งงาน ระหว่างเขากับเธอจึงขวางกั้นด้วยกำแพงสูง

พวกเขาเคยคุยความในใจเหมือนเพื่อนได้ และสามารถคุยกันได้บ่อยครั้ง

นอกจากนภาลัย ญาณีก็เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป เป็นผู้หญิงคนเดียวที่สามารถเข้าใกล้ภีมพลได้

ทุกคนนึกว่าเขากับเธอเป็นคู่รักกัน มีแค่เขาเท่านั้นที่รู้ดีว่าระหว่างพวกเขามันไม่ใช่ความรัก

มองราตรีมืดมิดนอกหน้าต่าง ภีมพลกำลังคิดว่าในหมู่บ้านซันไลต์ที่ไม่ถือว่าไกลมากนัก นภาลัยกำลังทำอะไรอยู่นะ?

หนึ่งวันเต็ม เขามักจะคิดถึงเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

ยามราตรีในหมู่บ้านซันไลต์ ครึกครื้นมาก

แสงจันทร์สุกสว่างโปรยลงมาอย่างอิสระ ครอบคลุมแสงเงินสวยให้กับหมู่บ้านหนึ่งชั้น เสียงกบร้องในทุ่งหญ้า

“นี่บะหมี่ไข่ผัดซอสมะเขือเทศที่ฉันถนัดที่สุด นายลองไหม?” นภาลัยยกบะหมี่ออกมาจากในครัว เธอที่ผูกผ้ากันเปื้อนอยู่เหมือนแม่ครัวสาวสวย

ไวศิษฎ์ยืนข้างโต๊ะอาหารอมยิ้มมองเธออยู่ “งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ”

สาวินยื่นตะเกียบให้เขา “พี่ศิษฎ์ อ่ะ”

“นายอายุเท่าไร?” ไวศิษฎ์ถามเขา

สาวินโพล่งปากออกไป “ยี่สิบ”

“งั้นนายควรเรียกพี่” ไวศิษฎ์พยักหน้า รับตะเกียบมาแล้วนั่งเก้าอี้ไม้ไผ่ “บะหมี่นี่หอมมาก ขอบคุณนะ!”

ไม่คิดว่าเขาจะพูดขอบคุณเป็นด้วย มันทำให้นภาลัยรู้สึกประหลาดใจ

“ไม่เป็นไร” เธอหันหลังไปด้วยความดีใจ แล้วเข้าไปในครัวเตรียมเติมให้สาวิน

“อาจารย์ ผมทำเอง!” สาวินกระตือรือร้นตามเข้าไป อาจารย์บอกว่าจะอยู่ที่นี่สักพัก เขาเลยมีความสุขทุกนาทีจริงๆ

ไวศิษฎ์รู้สึกว่าสาวินเหมือนเด็ก เอาแต่พูดอาจารย์อย่างนั้นอาจารย์อย่างนี้ทั้งวัน ตามหลังนภาลัยด้วยความเคารพยิ่ง

แต่ความชอบที่นภาลัยมีต่อสาวิน มันไม่ใช่ความชอบแบบชายหญิงเลย ไวศิษฎ์มองออก

“คืนนี้ฉันอยู่ที่นี่ได้ไหมอ่ะ?”

เมื่อนภาลัยออกมา ไวศิษฎ์ก็ลองถาม

เธอตะลึงไปครึ่งวินาที ทั้งสองสบตากัน เธอถามขึ้น “เพื่อนนายล่ะ?”

เขายิ้มขณะตอบ “ไปแล้ว”

“……”

ไวศิษฎ์ก้มหน้ากินบะหมี่ “วิวในหมู่บ้านดี ข้างนอกมันหุนหันพลันแล่นเกินไป ฉันอยากอยู่ที่นี่สงบสติอารมณ์สักสองสามวัน”