ตอนเช้าหลังจากแลกเวรแล้ว หลี่เป่าซานก็มองทุกคนก่อนจะพูดขึ้นว่า “ช่วงนี้ทุกคนทำได้ไม่เลวเลย แผนกฉุกเฉินของพวกเราก็ได้รับธงประกาศเกียรติคุณและคำขอบคุณมาไม่น้อย นี่เป็นผลงานของทุกคนนะครับ!”
“ซึ่งผู้ป่วยส่วนใหญ่ขอบคุณเสี่ยวเฉิน พวกเราได้รับการตอบรับที่ดีจากผู้ป่วยแบบนี้ ทุกคนต้องเรียนรู้จากเสี่ยวเฉินให้มากหน่อยนะครับ!”
เมื่อพูดจบ หลี่เป่าซานก็พูดต่อด้วยท่าทางใคร่ครวญ “เสี่ยวเฉิน ทำไมคุณถึงให้ทุกคนส่งธงประกาศเกียรติคุณมาล่ะครับ ทุกคนผ่าตัดถุงน้ำดีเหมือนกันหมด ทำไมปิ่งเซิงถึงไม่มีคนส่งมาให้ล่ะ?”
เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ เหล่าเฉินพลันหน้าคล้ำ คุณจะชมเฉินชางก็ชมไปสิ ทำไมต้องลากผมไปเกี่ยวด้วยล่ะ?
เฉินชางยังไม่ทันพูดอะไร หัวหน้าพยาบาลเถียนเซียงหลานก็พูดขึ้นว่า “พวกคุณไม่รู้อีกหรือคะ? ตอนนี้หมอเฉินพัฒนาการผ่าตัดด้วยการส่องกล้องที่งดงามออกมาได้วิธีหนึ่ง และได้รับการตอบรับจากผู้ป่วยเป็นอย่างดี ตอนที่ฉันพาพยาบาลไปที่วอร์ดก็ได้ยินผู้ป่วยชมเสี่ยวเฉินทุกวันเลยนะคะ!”
เมื่อเธอกล่าวออกมาเช่นนี้ หลี่เป่าซานและหมอทุกคนก็ตื่นตะลึงจนตาค้าง!
นี่มันสถานการณ์แบบไหนกัน?
การผ่าตัดด้วยการส่องกล้องที่งดงาม?
การผ่าตัดด้วยการส่องกล้องงดงามได้ด้วยหรือ?
ทุกคนมีสีหน้าตื่นตะลึง!
หลี่เป่าซานกล่าวขึ้นด้วยความรู้สึกสงสัย “การผ่าตัดด้วยการส่องกล้องที่งดงามอะไรกัน ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อน? เสี่ยวเฉิน คุณบอกมาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
ตอนนี้เฉินชางจึงค่อยพูดขึ้นว่า “ผมไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลยนะครับ ตอนที่ผมผ่าตัด จู่ๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า ในเมื่อการผ่าตัดด้วยการส่องกล้องทำให้อาการบาดเจ็บลดลงได้ ถ้าอย่างนั้นจะเปลี่ยนให้บาดแผลและอาการบาดเจ็บลดน้อยลงอีกโดยเปลี่ยนการผ่าแผลและการเย็บแผลได้หรือเปล่า? ตอนนั้นผมก็เลยลองดู ปรากฏว่าได้จริงๆ ด้วย!”
สือน่าเป็นคนแรกที่เห็น เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “จะว่าไปฉันก็เป็นคนแรกที่เห็นนะคะ ตอนนั้นฉันคิดว่าเสี่ยวเฉินคิดวิธีไร้สาระ ไม่นึกว่าเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้ได้ผลดีขนาดนี้แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ