เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 180

บทที่ 180 ภารกิจความปรารถนาของจูหย่งวั่ง

เฉินชางบอกกับฉินเยว่ว่า “คุณไปบอกให้พยาบาลมาวัดอุณหภูมิร่างกายกับวัดความดันโลหิตให้ผู้ป่วยหน่อย อ้อ จริงด้วย บอกให้ลี่น่าเข็นเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจมาด้วย เตรียมตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ”

ฉินเยว่ยืดตัวตรงแล้วเดินออกไป

เฉินชางปิดประตูห้อง หันกลับมาจ้องหน้าชายหนุ่ม “คุณต้องการจะฆ่าตัวตาย?”

ชายหนุ่มชะงักงัน เขาหัวเราะลั่น “ใช่น่ะสิครับหมอ มีชีวิตอยู่ต่อไปจะไปมีความหมายอะไร…”

“เมียผมขายข้าวของทุกอย่างในบ้านที่ขายได้จนหมดเกลี้ยง เพื่อที่จะเอาเงินมารักษาตัวผม ผมยอมตายยังดีกว่ามีชีวิตต่อไป”

เฉินชาง “คุณมีลูกมั้ยครับ”

เมื่อชายหนุ่มได้ยินคำว่าลูก เขาก็อดถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งไม่ได้ “ผมมีลูกที่น่ารักสามคน คนโตเป็นลูกสาว กำลังเรียนอยู่ชั้นป.3 ลูกคนรองก็เป็นลูกสาว อายุหกขวบยังไม่เข้าเรียน ส่วนคนที่สามเป็นลูกชาย ทั้งสามคนเป็นเด็กดี ส่วนผมเป็นพ่อที่เหลวแหลก เพื่อที่จะได้มีเงินรักษาตัว ลูกๆ ผมไม่เคยได้สวมเสื้อผ้าใหม่ๆ ถ้าผมยังต้องหาหมออีก ยังต้องจ่ายค่ารักษาตัวอีก อย่าว่าแต่ส่งลูกเรียนหนังสือเลยครับ แค่นี้ก็จะอดตายกันอยู่แล้ว…”

“…ผมหาลวดเหล็กดัดจากในบ้าน จากนั้นผมก็เดินออกไปไกลมาก เอาลวดเหล็กดัดที่ถือมาด้วยแทงเข้าไปในหัวใจ”

เฉินชางมองที่บริเวณบาดแผลทีหนึ่ง “ตรงนั้นไม่ใช่หัวใจครับ…”

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือก “การแสดงในทีวีหลอกคนทั้งนั้น”

เฉินชาง “…”

จู่ๆ เขาก็ไม่ว่าเขาควรจะพูดอะไรดี ควรจะปลงอนิจจังที่ละครโทรทัศน์ชักนำคนดูไปในทางที่ผิดดี หรือควรจะดีใจที่สอนผิดวิธีดี

ไม่ต่างอะไรกับการที่ซื้อยาฆ่าหญ้าปลอมมาฆ่าตัวตาย ผลที่ได้คือความผิดหวังจากความเหลวในการที่พยายามจะฆ่าตัวตาย

ชายหนุ่มกล่าวต่อว่า “ผมนั่งรถไฟจากลู่เหลียงมาที่เมืองหลวง ผมไปชมจตุรัสเทียนอันเหมิน สวยจริงๆ เมืองหลวงสวยมาก อลังการมาก จากนั้นผมก็นั่งรถไฟกลับมาที่…สุดท้ายก็มาถึงอันหยาง…”

“…ผมค้นพบว่า…การมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องที่ดี…ผมไม่อยากตายแล้ว คุณหมอช่วยผมได้มั้ยครับ…”

“…แล้วก็อีกอย่างครับ คุณหมอช่วยเอาลวดเหล็กดัดเส้นนี้ออกทีครับ ผมทรมานจนแทบทนไม่ไหว สองวันมานี้รู้สึกแน่นอกมาก…”

“…ผมไม่มีเงิน…แต่ตอนนี้ก็ไม่อยากตายแล้ว คุณหมอช่วยผมได้มั้ยครับ”

[ติ๊ง! พบภารกิจ ความปรารถนาของจูหย่งวั่ง:

ทำความปรารถนาของจูหย่งวั่งให้เสร็จสิ้น อาจได้รับ:

คะแนนทักษะ +5 ถุงนำโชคพิเศษ +1 ระดับการวินิจฉัยโรค +1]

เฉินชางสูดลมหายใจเข้าหนึ่งที รางวัลภารกิจที่เยอะมากขนาดนี้

เฉินชาง “คุณนั่งรถไปได้ไง”

“ผมบอกกับพนักงานว่าผมจะไปหาหมอ พนักงานรถไฟกลัวผมตายเลยพาผมไปที่ที่นอนในตู้นอนของรถไฟ ผมบอกว่าผมไม่มีเงิน พนักงานพวกนั้นก็ให้ตั๋วฟรีกับผม”

ในตอนนี้เอง ฉินเยว่พาฉางลี่น่าเดินเข้ามาในห้อง

ฉางลี่น่า “หมอเสี่ยวเฉินคะ อุณหภูมิร่างกายของผู้ป่วยอยู่ที่ 38.8 องศาเซลเซียส ความดันโลหิตอยู่ที่ 130/70 mmhg[1]”

เฉินชางพยักหน้า คาดว่าบาดแผลเกิดการติดเชื้อส่งผลให้มีไข้ขึ้นสูง

“ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ผมจะตรวจดูหัวใจของเขาหน่อยว่าอาการเป็นยังไงบ้าง”

ฉางลี่น่าพยักหน้า เธอมองชายหนุ่มอย่างระมัดระวัง กล่าวว่า “คุณนอนลงบนเตียงนะคะ ฉันจะตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจให้คุณค่ะ”

ชายหนุ่มกล่าวด้วยความเกรงใจ “เนื้อตัวผมสกปรก เตียงจะเลอะนะครับ”

ฉางลี่น่าหัวใจอ่อนระทวย “ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราก็ต้องส่งผ้าปูที่นอนไปซักพอดีเลยค่ะ”

หลังจากที่ชายหนุ่มเอนตัวลงนอนแล้ว ลวดเหล็กดัดเกิดสั่นสะเทือน ทำเอาฉางลี่น่าถึงกับตกใจจนตัวสั่น

ทว่าในตอนที่ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ฉางลี่น่าถึงกับหนักใจ “หมอเฉินคะ ติดแผ่น Electrode[2] V2 ไว้ตรงตำแหน่งไหนดีคะ”

ลวดเหล็กดันปักอยู่ตำแหน่งที่ต้องติดแผ่น Electrode V2 พอดี

เฉินชาง “งั้นก็ติดที่ด้านข้างก็ได้ครับ ไม่ส่งกระทบอะไร”

ไม่นานก็ปรากฏคลื่นไฟฟ้าหัวใจให้เห็น

จังหวะไซนัส[3] แกนนำไฟฟ้าของหัวใจเอียงขวา[4] โดยรวมแล้วไม่ใช่ปัญหาใหญ่

เฉินชางยืดตัวตรง ถอดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นของตนออก แล้วยื่นให้ชายหนุ่ม “สวมเสื้อซะ มาครับ ผมจะพาคุณไปถ่ายเอ็กซเรย์ ดูว่าลวดเหล็กดัดที่แทงเข้าไปอยู่ลักษณะไหน”

ชายหนุ่มส่ายหน้า “ผมไม่มีเงิน”