เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 210

บทที่ 210 ทักษะฟื้นฟูพลังชีวิตของผมรวนหรือเปล่าเนี่ย

เฉินชางเงยหน้ามองหัวหน้าที่ยืนรายล้อมเป็นวงกลม กับดวงตาแต่ละคู่ที่เบิกโตด้วยความสงสัย เฉินชางไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกประหม่าแม้แต่นิด ทว่ากลับรู้สึกถึงการเฝ้าคอย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาผ่าตัดท่ามกลางสายตาของผู้คนจำนวนมาก

คำกล่าวนั้นกล่าวว่าอย่างไรนะ

คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นจุดสนใจ

แต่การเข้าเวรยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ทำให้ค่อนข้างรู้สึกเหนื่อยล้า เฉินชางสวมหน้ากากอนามัยทำให้ยิ่งกลั้นหาวไว้ไม่อยู่

เขาส่ายหน้า จะใช้สภาพจิตวิญญาณเช่นนี้ในการผ่าตัดไม่ได้ การผ่าตัดหลอดอาหารก็เหมือนการผ่าตัดไส้ติ่ง จำเป็นต้องใช้ความตั้งใจและความละเอียดรอบคอบ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เฉินชางก็แอบใช้ไอเทม [ชุดผ่าตัดของนอร์แมนเบธูน] ที่มาพร้อมกับทักษะฟื้นฟูพลังชีวิต!

ทันในนั้นเฉินชางรู้สึกได้ถึงพื้นอบอุ่นภายในบ้านท่ามอากาศที่หนาวเหน็บในช่วงฤดูหนาว แล้วทันใดนั้นก็มีน้ำเย็นหนึ่งกะละมังเทลงมา…ชุ่มฉ่ำถึงใจ!

เฉินชางสั่นระริก

แม่งเอ๊ย ความรู้สึกนี้…เกินไปหรือเปล่าเนี่ย

เฉินชางกัดฟันกรอด ทักษะฟื้นฟูพลังชีวิตในนิยายเรื่องอื่นคือเสียงแห่งความผ่อนคลายสุดยอด อื๊อๆ อ๊าๆ

ความรู้สึกผ่อนคลายราวกับได้อาบลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ

แต่รูปทักษะฟื้นฟูพลังชีวิตของตนกลับเป็นน้ำเย็นจัดหนึ่งกะละมังสาดลงมาบนหัวจนชุ่มฉ่ำหนาวสะท้านเกินบรรยาย

เอาละ ไม่ว่ากระบวนการจะเป็นแบบไหน ผลลัพธ์ก็ดีมากทีเดียว อย่างน้อยเฉินชางก็รู้สึกว่าตนปลอดโปร่งขึ้นมาก กระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ความรู้สึกเหนื่อยล้าหายไปเป็นปลิดทิ้ง

เป็นความรู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวาเหมือนคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ!

เขาหันไปหาพยาบาล เฉินชางพลันชะงักงัน รู้สึกคุ้นหน้าจัง

“ส่งมีดให้ผม”

ย่วนย่วนมองเฉินชาง ในใจรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ถึงอย่างไรเสียวันนี้ก็เป็นการผ่าตัดที่มีแต่หัวหน้าทั้งนั้น เห็นหรือเปล่า กลุ่มหัวหน้าที่ยืนอยู่โดยรอบ มีคนไหนบ้างทีไม่ใช่บุคคลมีชื่อเสียงของโรงพยาบาลอันดับสอง เมื่อคิดว่าคืนนี้จะมีเรื่องให้กลับไปโม้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

การผ่าตัดเริ่มขึ้น เถามี่กับหลี่เป่าซานเข้ามาช่วย

เถามี่อยู่แผนกศัลยกรรมหัวใจ ถึงแม้หัวใจกับทรวงอกจะไม่แยกกัน แต่ก็มีความแตกต่างกันมาก แต่การเข้ามาช่วยก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร

ทักษะการรักษาภาวะหลอดอาหารทะลุระดับปรมาจารย์ทำให้ฝีมือของเฉินเปลี่ยนแปลงมากถึงขีดสุด การที่ได้ผ่านการฝึกฝนผ่าตัดมาเป็นพันเป็นหมื่นเคส ทำให้ฝีมือของเฉินชางอยู่ระดับเชี่ยวชาญขั้นสูงสุด

เขาลงมีดกรีดเปิดผิวหนังลึกลงไปทีละชั้นทีละชั้นอย่างช้าๆ

หลี่เป่าซานที่เตรียมผ้าก๊อซห้ามเลือดไว้เรียบร้อยก็ต้องถึงกับตกตะลึงเพราะคิดไม่ถึงว่าเลือดจะออกน้อยขนาดนี้

หลี่เป่าซานสังเกตเห็นด้วยสายตาอันเฉียบคม เทคนิคในการกรีดเปิดบาดแผลของเฉินชางคือหลีกเลี่ยงไม่ให้กรีดโดนหลอดเลือดที่ไม่จำเป็นอย่างชาญฉลาด และในขณะเดียวกันก็ไม่ส่งผลกระทบกับกระบวนการผ่าตัด

สิ่งนี้เป็นผลมาจากความรู้ความเข้าใจในโครงสร้างของหลอดเลือดบริเวณผิวหนังขั้นสูง

ทุกทักษะไม่ใช่เพราะความบังเอิญ แต่ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะการฝึกฝนครั้งแล้วครั้งเล่ากับการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องจนนำมาซึ่งผลลัพธ์เช่นนี้

เป็นคนที่ใส่ใจในทุกรายละเอียดจริงๆ!

แต่…ต้องฝึกฝนด้วยวิธีไหนถึงมีผลลัพธ์อย่างวันนี้ได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้…

หลี่เป่าซานอดเงยหน้ามองเฉินชางทีหนึ่งไม่ได้

สิ่งที่เห็นคือเฉินชางก้มหน้าสายตาจดจ่ออยู่ตรงบริเวณที่กำลังผ่าตัด ไม่วอกแวกแม้แต่นิด เคร่งขรึมจริงจัง

หลี่เป่าซานอดกล่าวจากใจจริงไม่ได้ว่า เป็นเด็กหนุ่มที่มีสามารถจริงๆ!

ตั้งใจจริงจัง ละเอียดรอบคอบ ทุกขั้นทุกตอนใส่ใจทุกรายละเอียด นี่เป็นคุณสมบัติที่ศัลยแพทย์ที่ดีพึงมี!

จู่ๆ หลี่เป่าซานก็รู้สึกตำหนิตนเองและรู้สึกผิดอยู่ในใจ ตนมองข้ามการเติบโตของหมอในแผนกไป

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง…

นับจากนี้เป็นต้นไป ตนควรที่จะพิจารณาเรื่องการให้ความสำคัญเกี่ยวกับการฝึกอบรมเฉินชางสักหน่อยแล้ว

แต่…เหมือนที่ผ่านมาตนจะไม่เคยให้ความสำคัญเขาเลย เอาแต่พูดแค่ว่าเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้สร้างความประหลาดใจให้ตนได้เสมอ

การผ่าตัดดำเนินไปทีละขั้นตอน ไม่นานก็ถึงขั้นตอนของการแยกหลอดอาหารออกจากอวัยวะส่วนอื่นที่ล้อมรอบ

ในตอนที่แยกหลอดอาหารออกจากอวัยวะส่วนอื่นที่ล้อมรอบ จำเป็นต้องระวังอวัยวะที่ล้อมรอบกับหลอดเลือดแดงใหญ่บริเวณนั้นเป็นพิเศษ ห้ามประมาทเลินเล่อจนทำอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งเสียหายเด็ดขาด

ในตอนนี้เอง ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก ชายตัวเล็กรูปร่างผอม สวมแว่นสายตากรอบสีดำ เดินเข้ามาในห้องผ่า

พยาบาลสวมชุดผ่าตัดให้เขาอย่างคล่องแคล่ว

หลี่เป่าซานหันไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นเว่ยจื้อ หลี่เป่าซานก็ผงกศีรษะทักทาย เขาไม่ได้พูดอะไรมากนัก เพียงแต่หลีกทางให้เว่ยจื้อด้วยท่าทางคล่องแคล่ว เพื่อให้เว่ยจื้อมายืนตรงตำแหน่งผู้ช่วย

เว่ยจื้อพยักหน้าตอบรับ เดินมายืนแทนที่หลี่เป่าซานอย่างเงียบๆ

ทั้งสองร่วมงานกันมามาก ความสัมพันธ์จัดว่าดีมาก ต่างก็เคยร่วมทีมผ่าตัดด้วยกันมาช้านาน เข้าใจในสิ่งต่างๆ โดยไม่จำเป็นต้องพูดจา

หลังจากที่เว่ยจื้อเดินเข้ามายืนแทนที่หลี่เป่าซานแล้ว เมื่อเห็นนัยน์ตาที่ใสกระจ่างคู่นั้นของเด็กหนุ่ม…

เขาก็สงสัยขึ้นมาทันใด