เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 242

บทที่ 242 ลายเส้นที่วาดไว้เมื่อกลางวันลบได้หรือยังครับ

สวีข่ายหลินพลันตกตะลึงในใจ!

เป็นความรู้สึกประเภทเดียวกับเห็นคนวาดรูปโมนาลิซา แต่ตนกลับพูดออกไปว่าวาดบ้าอะไรกัน

เธอรู้สึกว่าเรื่องจะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล

ก็เลย

เธอก็เลยดูอย่างตั้งใจ!

ดูอย่างละเอียด!

ดูอย่างใส่ใจ!

ดูซ้ำๆ อยู่นาน!

แต่ยิ่งดูก็ยิ่งต้องยอมรับว่านี่เป็นการออกแบบแผนการปลูกถ่ายผิวหนังที่หมอหนุ่มมาดนิ่งคนนั้นออกแบบให้กับโต้วซินเมื่อตอนกลางวัน

นัยน์ตาของสวีข่ายหลินเบิกโต เธอมองหมอหนุ่มคนนี้ด้วยความเหลือเชื่อ ที่แท้เมื่อตอนกลางวันเขาร่างแผนออกแบบการปลูกถ่ายผิวหนังทั้งหมดออกมา

แต่หลังจากที่โดนตนพูดแทรกตัดบทไป หมอหนุ่มคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่ว่าอะไร กลับถ่อมเนื้อถ่อมตัวและสุขุมมาก

สวีข่ายหลินรู้สึกเหลือเชื่อมาก นี่จะต้องเป็นคนที่สุขุมเยือกเย็นมากขนาดไหนกัน

สวีข่ายหลินลองคิดแบบเอาใจเขามาใส่ใจเราดู เธอพบว่าถ้าเป็นตัวเธอเองเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ เจอคนไม่ให้เกียรติผลงานที่ตนทุ่มเท ตนจะต้องควบคุมอารมณ์ให้สุขุมเยือกเย็นแบบนี้ไม่ได้แน่

ในทางตรงกันข้ามหมอหนุ่มคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แต่กลับวางตัวสขุมไม่โอ้อวด นั่งสงบอยู่ตรงนั้น จับปากกาวาดๆ เขียนๆ ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับตน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง…

เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าเมื่อครู่นี้ตอนที่หัวหน้าฉินพูดจบ เขายังคนที่ปรบมือคนแรกเลยด้วย

หรือว่าเขาจะไม่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียง?

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะแจ้งเกิดในแวดวงนี้!

กลุ่มผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลหมัวตูซื่อลิ่วมารวมตัวกันในสถานการณ์เช่นนี้ เป็นโอกาสที่ดีมากในการแสดงศักยภาพที่สร้างความตกตะลึงถึงขั้นเปลี่ยนชีวิตหน้าที่การงานเลยก็ย่อมเป็นไปได้!

เขาคงจะเป็นพวกอัจฉริยะ!

ก็เลยไม่สนใจเรื่องพวกนี้…

…

…

จู่ๆ ในเวลานี้ฉินเสียงก็เกิดรู้สึกว่าตนเก่งตนแน่ ถูกต้อง เขารู้สึกว่าตนออกแบบแผนการปลูกถ่ายผิวหนังเช่นนี้ออกมาได้ จะต้องเป็นเพราะประสบการณ์ความรู้ที่สั่งสมมาแน่ เป็นความรู้สึกราวความคิดและไอเดียที่อัดแน่นอยู่ในสมองพวยพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุ ควรจะเรียกว่าเมื่อจังหวะของความสำเร็จมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่างก็ประสบผลสำเร็จโดยพลัน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ฉินเสียงก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

อืม คงจะเป็นเหมือนคำกล่าวที่ว่า เมล็ดพันธุ์ที่ล้ำค่าต้องใช้เวลายาวนานในการบ่มเพาะ?

ฉินเสียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งที ทำให้ตนเองดูสง่าสุขุมและมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเล็กน้อย

ในเวลานี้ หวังอวี้ซานกับทีมหัวหน้าในโรงพยาบาลต่างก็แลกเปลี่ยนความคิดและปรึกษาหารือกันเกี่ยวกับการปลูกถ่ายผิวหนังด้วยวิธีนี้ ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันว่าเป็นแผนการที่ประณีต แนวคิดดีมาก ทั้งยังเป็นวิธีมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จสูง

แต่!

ปัญหาหนึ่งที่พบคือปัญหาด้านเทคนิค

ว่ากันโดยทั่วไปแล้ว ยิ่งแผนการรักษาที่ออกแบบได้ประณีตมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจำเป็นต้องใช้เทคนิคสูงเป็นรากฐานหลักในการรักษามากยิ่งขึ้นเท่านั้น

สำหรับอาชีพแพทย์แล้ว แผนการรักษาที่ออกแบบได้เรียบง่ายไม่ซับซ้อนถือเป็นเรื่องดี ถึงอย่างไรเสียก็ลดระดับความยากในการผ่าตัดลงได้ รับประกันได้ถึงความปลอดภัยในการผ่าตัด ยกระดับความมั่นใจให้กับทีมแพทย์ได้ เป็นต้น

แต่แผนการรักษาที่ออกแบบได้ละเอียดหรือประณีต ถึงแม้จะเป็นเรื่องดีสำหรับผู้ป่วย แต่สำหรับแพทย์แล้ว กลับเป็นเรื่องของหน้าที่รับผิดชอบที่ต้องแบกรับ

แผนการรักษาที่ออกแบบได้ประณีตเช่นนี้ มีโอกาสที่จะเจอปัญหายุ่งยากจำนวนมาก ถ้าขาดฝีมือที่มากพอก็ยากมากที่จะประสบผลสำเร็จ!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หวังอวี้ซานอดถามไม่ได้ว่า “หัวหน้าฉินครับ แผนที่คุณออกแบบจะว่าเป็นแผนที่ดีก็ใช่ครับ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้องเป็นแผนที่ยอดเยี่ยมมากแน่ แต่…ระดับความยากในการผ่าตัดไม่น้อยเลยนะครับ!…

…คุณดูนะครับ ถ้าคิดจะผ่าตัดเคสนี้ให้ประสบความสำเร็จตามแผน อย่างน้อยก็ต้องทำสิ่งเหล่านี้ให้ได้ผลลัพธ์ออกมาดี อันดับแรกเลยก็คือในด้านของกระบวนในการปลูกถ่ายผิวหนัง จำเป็นต้องมีเทคนิคที่เสถียร รับประกันได้ว่าผิวหนังที่ถูกโยกย้ายไปจะเข้ากันได้ดีกับตำแหน่งที่รับการปลูกถ่าย อันดับรองลงมาคือด้านของการเชื่อมหลอดเลือดเข้าด้วยกัน ต้องเตรียมความพร้อมในแต่ละด้านให้ดี จำเป็นต้องมีความเพียบพร้อมในด้านเทคนิค และสุดท้าย ด้านนี้เป็นอีกหนึ่งด้านที่มีความสำคัญมากที่สุด ซึ่งก็คือเทคนิคการเย็บแผลที่สูงมากเป็นพิเศษ เพื่อที่จะรับประกันได้ว่าผิวหนังที่ปลูกถ่ายจะเชื่อมติดกันได้อย่างสมบูรณ์”

หลังจากกล่าวลาเฉินชางแล้ว ฉินเสียงก็กล่าวกับแพทย์เจ้าของไข้ว่า “ไปกันครับเสี่ยวสวี พวกเราไปหาโต้วซินกัน บอกเรื่องผ่าตัดวันพรุ่งนี้ให้เธออทราบสักหน่อย”

สวีข่ายหลินมองฉินเสียงที่ดูจิตใจเร่าร้อนฮึกเหิม เธอคิดจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกไป แต่คิดทบทวนดูอีกครั้งก่อน ถ้าตนพูดไปจเป็นการหาเหาใส่หัวหรือเปล่า

หมอหนุ่มคนนั้นยังไม่พูดอะไรเลย ตนจะพูดไปทำไม

ในฐานะที่เป็นลูกน้องของหัวหน้าที่ประสบความสำเร็จ สิ่งที่พึงกระทำมากที่สุดควรเป็นการกล่าวชมสักประโยคสองประโยคไม่ใช่หรือ

ในเวลานี้สิ่งที่หัวหน้าจำเป็นต้องได้รับก็คือคำประจบสอพลอ ได้ฟังเสียงแฟนคลับผู้ซื่อสัตย์ตะโกนเยินยอว่า เยี่ยม เยี่ยม เยี่ยม!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สวีข่ายหลินก็กล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เยี่ยมมากค่ะหัวหน้า…

…วันนี้หัวหน้าเก่งมากจริงๆ ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ค่ะว่าหัวหน้าจะคิดแผนออกแบบการปลูกถ่ายผิวหนังที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ออกมาได้ บอกตามตรงนะคะ ตอนที่ได้ยินเป็นครั้งแรก ฉันค่อนข้างตกตะลึง กล้าพูดเลยว่าเป็นแผนการรักษาที่ดีที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา!…

…หัวหน้าเป็นบุคคลที่เปี่ยมด้วยประสบการณ์ความรู้ที่สั่งสมมายาวนาน ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งเชี่ยวชาญจริงๆ เลย!”

หลังจากพูดจบสวีข่ายหลินก็ยกนิ้วโป้งให้ฉินเสียง!

หลังจากประจบสอพลอเสร็จยังปิดท้ายด้วยการแสดงท่าทียกย่อง จัดว่าได้ว่าประจบได้สมบูรณ์แบบมาก!

ฉินเสียงเองก็เพลิดเพลินกับคำเยินยอ ระหว่างที่คุยกันทั้งสองก็เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย

ฉินเสียงมองสองพ่อลูกพร้อมกล่าวปลอบโยนว่า “ซินซิน เราจะทำการผ่าตัดปลูกถ่ายผิวหนังกันวันพรุ่งนี้นะครับ พวกเราออกแบบแผนการปลูกถ่ายผิวหนังเรียบร้อยแล้ว เป็นแผนการรักษาที่ดีมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แผนการรักษาของเราได้รับยอมรับจากทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโรงพยาบาลหมัวตูซื่อลิ่วอีกด้วย การผ่าตัดในวันพรุ่งนี้จะมีการถ่ายทอดสดให้ฝ่ายนั้นได้รับชมเป็นกรณีศึกษา”

เมื่อโต้วเฉียงกั๋วได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาทันใด เขากล่าวว่า “หัวหน้าฉินครับ ครั้งนี้คุณต้องมาเหนื่อยเพราะเรา ลำบากคุณแล้วจริงๆ! ผมไม่รู้ว่าจะตอบแทนคุณยังไงดี”

ฉินเสียงโบกไม้โบกมือ “ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ของพวกเรา บอกตามตรงนะครับ ช่วยซินซินได้ผมก็ดีใจมากแล้ว เธอเป็นสาวน้อยที่น่ารักมาก”

โต้วเฉียงกั๋วกล่าว “เอ่อ…หัวหน้าครับ ลายเส้นที่วาดไว้เมื่อกลางวันลบได้หรือยังครับ”

ฉินเสียงชะงัก “ลายเส้นอะไรครับ”

ในจังหวะนี้ โต้วซินก็หันหน้ามา

ฉินเสียงตกอยู่ในสภาวะเงียบงันในทันใด…