เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 305

บทที่ 305 จะไม่มีความดันโลหิตแล้ว!

เวรดึกของแผนกฉุกเฉินไม่เคยทำให้บุคลากรรู้สึกสงบใจได้เลย หากอยู่ที่นี่ไม่ควรคิดฟุ้งซ่านจะเป็นการดีที่สุด

เฉกเช่นเฉินชางในตอนนี้ เขาเพิ่งงีบไปไม่ถึงสิบนาที เพิ่งจะส่งเสียงกรนออกมาไม่ทันไรก็มีเสียงเคาะประตูถี่ๆ ดังขึ้นแล้ว!

เฉินชางลืมตาขึ้น พลิกตัวลงจากเตียงแล้วรีบเดินไปเปิดประตู ขั้นตอนเหล่านี้ใช้เวลาไปไม่ถึงห้าวินาที

เมื่อเปิดประตูแล้วพบว่าเสี่ยวหลินยืนอยู่ด้านนอก

เสี่ยวหลินมีสีหน้ากระวนกระวาย เธอพูดอย่างร้อนใจว่า “หมอเฉิน แย่แล้วค่ะ มีชายคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์บนสะพานท่อแล้วไปชนเข้ากับสะพานท่อข้างๆ สถานที่เกิดเหตุอยู่ใกล้พวกเรา เตรียมส่งรถไปรับแล้วค่ะ ต้องการหมอติดรถไปด้วยค่ะ!“

สีหน้าเฉินชางเปลี่ยนไปทันที เขาเดินออกไปด้านนอกพลางพูดว่า “รีบโทรหาหวังหย่ง เขาเป็นเวรสำรอง บอกให้เขารีบมา ผมจะไปดูหน่อย”

เสี่ยวหลินพยักหน้า “ได้ค่ะ!”

เฉินชางรีบวิ่งไปที่รถฉุกเฉิน เหล่าหลิวคนขับรถเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พร้อมออกเดินทางทุกเวลา

เมื่อเฉินชางเข้าไปนั่งเรียบร้อย รถก็เคลื่อนตัวออกไปโดยพลัน

สะพานท่ออยู่ใกล้กับโรงพยาบาลอันดับสองที่สุด ห่างกันไม่ถึงสองกิโลเมตร ทว่าอุปสรรคสำคัญไม่ใช่เรื่องระยะทาง อุปสรรคสำคัญก็คือรถยนต์วิ่งเข้าสะพานท่อไม่ได้!

ความจริงสะพานท่อก็คือท่อที่เชื่อมแม่น้ำสองสายเข้าด้วยกัน ต่อมาจึงถูกซ่อมแซมทำเป็นสะพานเล็กๆ ปกติจะใหญ่เพียงให้คนเดินกันบนสะพานได้ อย่างมากก็พอให้จักรยานไฟฟ้าขับผ่านได้ แต่ไม่ใช่รถยนต์

รถฉุกเฉินขับได้ถึงถนนข้างสะพานเท่านั้น จากนั้นต้องให้หมอวิ่งไปด้วยตัวเอง หากเดินจากถนนใหญ่ไปสะพานก็ต้องเดินขึ้นบันไดอีกด้วย นี่เป็นอุปสรรคร้ายแรงที่ขัดขวางการช่วยชีวิตโดยไม่ต้องสงสัยเลย!

ใช้เวลาไปไม่ถึงสองนาทีรถฉุกเฉินก็มาถึงจุดจอดรถ เฉินชางเปิดประตูรถแล้ววิ่งกอดกล่องเครื่องมือฉุกเฉินลงไป ส่วนเหล่าหลิวคนขับรถก็เข็นเตียงฉุกเฉินลงไปด้วย

พวกเขากำลังจะขึ้นไปบนสะพานท่อ แต่กลับพบว่าทางขึ้นเป็นบันไดทั้งหมด เตียงเข็นขึ้นไปไม่ได้ ดังนั้นจึงต้องเปลี่ยนไปหยิบเปลแล้วรีบวิ่งขึ้นไป

ขณะนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าแล้ว! บนถนนไม่มีคน

เมื่อเฉินชางและเหล่าหลิววิ่งไปถึงสะพานท่อก็พบชายวัยรุ่นสองคนยืนอยู่ข้างสะพาน ในมือกำโทรศัพท์เอาไว้กำลังโทรออก มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งล้มอยู่ข้างๆ และชายคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น เป็นตายไม่แน่ชัด!

เมื่อเห็นรั้วที่มีสภาพยับเยิน เฉินชางก็รู้สึกหนักอึ้ง!

ชนจนยับขนาดนี้เชียว!

คน…ก็คงอันตรายมาก

เฉินชางไม่มีเวลาคิดมาก รีบวิ่งเข้าไปพร้อมเหล่าหลิวคนขับรถ

ชายหนุ่มทั้งสองเห็นเฉินชางสวมชุดกาวน์วิ่งเข้ามาอย่างเร่งร้อน ดวงตาพลันเปล่งประกาย

“หมอ! ทางนี้ครับ!”

ตอนนี้ผู้บาดเจ็บนอนพาดอยู่บนราวบันได ร่างกายครึ่งหนึ่งอยู่บนสะพาน หากไม่ระวังอาจตกลงไปได้ทุกเมื่อ!

ไฟทางบริเวณนี้ไม่ค่อยสว่างนัก เห็นได้เพียงรางๆ!

บนถนนไม่มีเลือด คงไม่บาดเจ็บภายนอก…แต่เมื่อเห็นสภาพของชายคนนั้น สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือมีการกระทบกระเทือนทำให้กระดูกบริเวณสมองและลำคอเสียหายหรือไม่ หากมี เช่นนั้นการเคลื่อนย้ายจะกลายเป็นเรื่องยากทันที แต่หากปล่อยให้อยู่ในสภาพเช่นนี้ต่อไปก็ไม่มีทางช่วยเหลือ อย่างไรก็ต้องนำร่างชายคนนั้นลงมาให้ได้

เฉินชางสะกิดไหล่เขา “คุณครับ! ตื่น! คุณครับ ได้ยินไหมครับ”

……

เฉินชางเรียกเขาอยู่หลายครั้งแต่อีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ

เขาบอกกับทุกคนว่า “พวกเราช่วยกันแบกเขาลงมาเถอะ เหล่าหลิวคุณประคองเอว ผมประคองส่วนศีรษะ แล้วก็…คุณคนนั้น พวกคุณสองคนช่วยประคองแขนขานะครับ”

หากดูจากภายนอกชายสองคนยังอายุไม่มาก อายุคงราวสิบแปดสิบเก้าหรือยี่สิบต้นๆ แต่กลางดึกไม่ยอมหลับนอนมาเที่ยวเตร่อยู่บนสะพานทำไมกัน

เฉินชางไม่สนใจจะคิดเรื่องอื่น ตอนนี้เขามีเพียงความคิดจะช่วยชีวิตคนเท่านั้น

การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยเป็นขั้นตอนที่ต้องระมัดระวังและพิถีพิถัน

อุบัติเหตุรถยนต์เช่นนี้จะทำให้กระดูกแตกหักได้ง่าย โดยเฉพาะส่วนศีรษะและกระดูกสันหลังส่วนคอ…หากเกิดความเสียหายในบริเวณเหล่านี้แล้วเคลื่อนย้ายด้วยวิธีการไม่เหมาะสมจะทำให้เกิดการบาดเจ็บมากขึ้น ซึ่งอาจทำให้อาการทรุดหนักลง

ดังนั้นเมื่อเจอกับผู้ป่วยที่มีอาการเช่นนี้ ห้ามเคลื่อนย้ายเป็นอันขาด มิฉะนั้นจากความหวังดีอาจจะกลายเป็นเรื่องร้ายได้ง่าย วิธีการของชายหนุ่มทั้งสองจึงนับว่าถูกต้องแล้ว!

หลังจากย้ายผู้ป่วยขึ้นเปลได้ เฉินชางก็เปิดกล่องอุปกรณ์แพทย์ฉุกเฉิน รีบตรวจความดันเลือด สังเกตการหายใจและชีพจร…