บทที่ 313 คุณโกงหรือเปล่า!
หลังจากเฉินชางส่งข้อมูลจำนวนมากมาให้แล้ว ฉินเยว่ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที
ทำไมเธอต้องรู้จักชายคนนี้ด้วยนะ! หน้าไม่อายจริงๆ!
วิเคราะห์ข้อมูล…วิเคราะห์ข้อมูล…
ฉินเยว่เปิดโปรแกรม spss 22.0 ขึ้นมา แล้วเริ่มทำงาน
จริงๆ ฉินเยว่เองก็ไม่รู้ว่าทำไมตนถึงไม่เคยคิดจะปฏิเสธเลย…
ห้าทุ่ม ฉินเสี้ยวหยวนเตรียมเข้านอนแล้ว แต่เมื่อเดินผ่านห้องลูกสาวพบเห็นว่ายังเปิดไฟอยู่ จึงเคาะประตู “เยว่เยว่ ยังไม่นอนหรือ”
ฉินเยว่รีบตอบ “ยังค่ะ พ่อมีอะไรคะ”
ฉินเสี้ยวหยวนผลักประตูเข้าไป พบว่าฉินเยว่นั่งทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์
เขาชะงักไปทันที “ทำอะไรอยู่น่ะ”
ฉินเยว่ยังไม่ทันตอบ ฉินเสี้ยวหยวนก็เห็นแล้วว่าเป็นข้อมูลที่เฉินชางส่งผ่านวีแชทมาให้เธอ
เขาเดือดดาลขึ้นมาทันที!
ผมเฝ้าทะนุถนอมลูกสาวจนใช้งานเธอไม่ลง แต่มันกลับเรียกใช้ทั้งวันทั้งคืน!
มีเหตุผลแบบนี้ที่ไหนกัน!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็พูดว่า “รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานอีก”
พูดจบก็ลอบตัดสินใจว่าจะหาโอกาสไปคุยกับเฉินชางสักหน่อย…
……
หากมีคนบอกว่างานในแผนกฉุกเฉินเป็นงานหนักและเหนื่อย เฉินชางจะพยักหน้าเห็นด้วยทันที แต่หากจะบอกว่าไม่มีสีสันหรือเป็นงานน่าเบื่อ เฉินชางจะต้องส่ายหัวแน่นอน!
คุณต้องลองมาอยู่ที่แผนกฉุกเฉินสักหนึ่งปี อาจพบเห็นเรื่องราวต่างๆ มากกว่าสิ่งที่คุณได้พบเห็นที่อื่นในสามปีห้าปีเสียอีก
มีคนเคยพูดไว้ว่าโรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่จะทำให้มนุษย์แสดงนิสัยที่แท้จริงออกมาได้ดีที่สุด จะดีหรือเลวล้วนถูกแสดงออกมาที่นี่เต็มๆ แผนกฉุกเฉินก็เป็นเช่นนี้เอง
ความจริงคนดีมีมากมาย และหากจะถามว่าคนเลวมีหรือไม่ ก็ต้องบอกเลยว่ามี
เฉินชางก็เหมือนคนปกติทั่วไป มาทำงานที่แผนกฉุกเฉินแต่เช้า เริ่มงานประจำวัน อันเยี่ยนจวินที่เป็นเวรดึกกำลังเปลี่ยนยาให้ผู้ป่วย กำลังยุ่งวุ่นวายจนไม่มีเวลาว่าง
เฉินชางเพิ่งจะเปลี่ยนไปสวมชุดกาวน์และเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็พบว่ามีชายหญิงอายุสามสิบกว่าปีคู่หนึ่งเข้ามาที่แผนกฉุกเฉิน
ทั้งสองเดินกันมาแบบไม่มีใครสนใจใคร! ประหนึ่งว่ามีใครบางคนนอกใจ ราวกับมีความแค้นเรื่องเมียน้อยผัวน้อยต่อกันอย่างไรอย่างนั้น
หากทั้งสองบังเอิญหันมามองกันก็จะปั้นหน้าบึ้งตึง!
ตอนนี้เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้า แผนกผู้ป่วยนอกยังไม่เปิดทำการ เป็นเวลาที่แผนกฉุกเฉินยุ่งที่สุด
เมื่อทั้งสองเห็นเฉินชาง ดวงตาก็เปล่งประกาย รีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“หมอ!”
“หมอ!”
ทั้งสองเรียกพร้อมกัน เฉินชางก็เห็นอยู่กับตา
“ครับ!”
“ครับ!”
และเขาก็ส่งเสียงตอบไปสองครั้ง
ทั้งสองมองกันและกัน ฝ่ายหญิงมองผู้ชายด้วยท่าทีรังเกียจ “หึ! ไอ้ผู้ชายสกปรก!”
เมื่อฝ่ายชายได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธขึ้นมาทันที เบิกตากว้างแล้วพูดขึ้นว่า “เธอว่าใครเป็นสกปรก! ผมเป็นสุภาพบุรุษนิสัยปกติทั่วไป เธอบอกว่าใครขี้ขลาด ผมยังไม่ว่าเธอเลย เธอยังมีหน้ามาว่าผมอีก!”
ฝ่ายหญิงโกรธจนหน้าเขียว ในดวงตามีประกายแห่งความโกรธลุกโชน “ได้ เก่งนักก็ไปเอาผู้หญิงอื่นให้ติดโรคตายไปเลยสิ!”
เมื่อผู้ชายได้ยินดังนั้นก็โกรธจนทนไม่ไหว “ผมไปเอาผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเหมาฮ่าวเป็นสุภาพบุรุษมากพอ ไม่ทำเรื่องที่ผิดต่อภรรยาหรอก! กลับเป็นเธอที่…หึ!”
ผู้ชายคนนั้นโกรธจนมือสั่น ชี้นิ้วไปที่ผู้หญิง อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ในฐานะที่ดำรงตนเป็นสุภาพบุรุษเขาก็พูดไม่ออกจริงๆ!
เป็นภรรยาที่มีชู้ไม่ใช่หรือ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งโกรธ โกรธจนหน้าแดงไปหมด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ