เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 337

บทที่ 337 รออยู่ ด่วนมาก!

หลังจากหัวหน้าของซุนเป่าหมินเห็นภาพทั้งหมดก็ชะงักไปทันที เนิ่นนานผ่านไปจึงค่อยทอดถอนใจออกมา! นี่เป็นภาพของพนักงานขับรถประจำทางที่ไม่อาจประเมินค่า! เป็นความรับผิดชอบของพนักงานขับรถประจำทางที่ไม่อาจประเมินค่า!

พนักงานขับรถประจำทางเป็นเพียงอาชีพธรรมดาอาชีพหนึ่ง ในความคิดของคนอื่นก็เป็นเพียงคนขับรถ แต่ภาระที่แบกอยู่บนบ่าก็สำคัญเช่นเดียวกัน

ซุนเป่าหมินเป็นดั่งตัวแทนของพนักงานขับรถโดยสารนับพันนับหมื่นคน

หัวหน้าทอดถอนใจออกมา หัวใจของเขาถูกทำให้สั่นไหวแล้วจริงๆ เขามองพนักงานระดับสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังแล้วพูดว่า “กลับไปเตรียมตัวให้ดี อย่าให้เสี่ยวซุนเสียเปรียบ อีกอย่าง…ย้ายเสี่ยวซุนไปตำแหน่งดีๆ ด้วย…”

หลังจากกล่าวจบ หัวหน้าบริษัทขนส่งก็มองไปทางภรรยาของซุนเป่าหมิน ถอนใจออกมาครั้งหนึ่ง “เรื่องของเสี่ยวซุนก็คือเรื่องของบริษัทขนส่งของพวกเรา!”

……

……

เรื่องเช่นนี้มีให้เห็นในแผนกฉุกเฉินอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้จะบอกว่าพนักงานขับรถมีความยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ทุกอาชีพล้วนเป็นเช่นนี้ พวกเขาเป็นคนธรรมดา มีตำแหน่งหน้าที่ธรรมดา สิ่งที่กระทำก็ดูธรรมดา แต่กลับเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา

เฉินชางและฉินเยว่พากันเดินออกไปข้างนอก

ฉินเยว่ลังเลอยู่พักใหญ่ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันได้ยินเสี่ยวหลินบอกว่า…นายอยู่ในห้องเอกซเรย์กับซุนเป่าหมินหรือ”

เฉินชางชะงักไปเล็กน้อยก่อนยิ้มตอบ “ใช่แล้ว! เป็นการอยู่ในห้องเอกซเรย์ครั้งแรกของฉันน่ะ”

ฉินเยว่ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่อย่างไรก็อดเตือนเฉินชางไม่ได้ “อืม ครั้งสองครั้งไม่เป็นไร แต่อย่าเข้าไปทุกครั้งแล้วกัน”

เฉินชางตกตะลึงไปโดยพลัน จู่ๆ ก็หยุดฝีเท้าลง “โอ้ นี่เธอกำลังเป็นห่วงฉันใช่หรือเปล่า”

เฉินชางหยุดเดินกะทันหัน ทำให้ฉินเยว่ชนเขาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเฉินชางพูดเช่นนี้เธอก็ถลึงตาโตพลางย่นจมูก “เหอๆ…”

เฉินชางหยุดยืนอยู่ตรงนั้น มองไปยังฉินเยว่ที่สวมชุดชื้นเหงื่อ พลันส่งเสียงกระแอมออกมา “เสื้อของเธอชื้นไปหมดแล้ว ไปเปลี่ยนชุดเถอะ”

ฉินเยว่ก้มหน้าลงมองก็พบว่าเสื้อผ้าตัวในของตนเปียกจนมองทะลุได้ แม้แต่เสื้อกาวน์ที่คลุมอยู่ด้านนอกก็แนบไปกับลำตัว เห็นดังนั้นเธอก็หน้าแดงระเรื่อ รีบวิ่งไปยังห้องเวรทันที

เฉินชางลูบคางตัวเอง มองไปยังแผ่นหลังที่ค่อยๆ ห่างออกไปอย่างพิจารณา สุดท้ายก็ทอดถอนใจออกมา “เฮ้อ…เรื่องสวมเสื้อผ้านี่ก็สำคัญมากนะ!”

ฉางลี่น่ายื่นหัวเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบ เธอมองท่าทางยิ้มจนตาหยีของเฉินชาง “เป็นไง รูปร่างไม่เลวเลยใช่ไหมคะ”

เฉินชางพยักหน้าอย่างจริงจัง “อืม! คุณพูดไม่ผิดเลยจริงๆ ปกติมองไม่ออกเลยนะครับเนี่ย!”

ฉางลี่น่าทำสีหน้าเหมือนตัวเองแค่เดินผ่านทางมา จากนั้นก็กระซิบข้างหูเฉินชางด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ท่าทางดูลับๆ ล่อๆ “ฉันจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้คุณฟัง!”

เฉินชางเบิกตากว้าง ต่อมซุบซิบเหมือนถูกกระตุ้น “อะไรครับ”

ฉางลี่น่าเผยรอยยิ้มที่ดูมีความหมายลึกซึ้งออกมา “ฉินเยว่มีดีมากเลยนะคะ…เพียงแต่ปกติตอนเลือกสวมเสื้อผ้า เธอไม่ชอบสวมชุดที่มันรัดรูปเกินไป”

เฉินชางหันไปมอง “คุณรู้ได้ยังไงล่ะครับ”

ฉางลี่น่าตอบ “คุณอยากรู้หรือคะ”

เฉินชางพยักหน้าอย่างจริงจังและจริงใจ

ฉางลี่น่าทอดถอนใจออกมา “เฮ้อ ช่วงนี้หมูขึ้นราคา ไม่ได้กินอะไรดีๆ นานแล้ว!”

เฉินชางเปิดแอปเหม่ยถวน (แอปซื้อของ) ขึ้นมา “คุณเลือก! ผมจ่าย!”

ฉางลี่น่าได้ยินดังนั้นก็เกิดสนใจขึ้นมา ดวงตาเปล่งประกายวาววับ ตบไหล่ของเฉินชางแล้วพูดว่า “ดีลค่ะ ถ้าเพิ่มให้อีกหนึ่งมื้อ ฉันจะส่งรูปให้คุณด้วย”

เฉินชางได้ยินว่ามีรูปก็กัดฟันตอบ “ดีลครับ!”

ฉางลี่น่าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอคิดเงียบๆ ในใจว่า อา…ฉินเยว่หนอฉินเยว่ อย่ามาตำหนิที่พี่สาวคนนี้ขายเธอเพื่อความรุ่งโรจน์เลยนะ ต้องโทษที่เนื้อหมูราคาแพงเกินไป…

อันที่จริงฉางลี่น่าอยากกินอาหารฟรีที่ไหนกัน เธออยากจับคู่ให้เฉินชางกับฉินเยว่ต่างหาก เฉินชางไม่เลวเลย ตอนนี้มีการงานมั่นคง รายได้ก็สูงมาก บุรุษเก่งกาจสตรีงดงามเช่นนี้ นับเป็นคู่ที่ดี!

โบราณกล่าวว่าปุ๋ยดีๆ ไม่ควรปล่อยไว้ในที่นาของคนอื่น ฉินเยว่เป็นทรัพยากรที่ดีขนาดนี้ หากปล่อยให้หลุดมือไปถึงคนอื่นก็คงน่าเสียดายแย่

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉางลี่น่าก็ส่งรูปฉินเยว่ตอนที่ไปเรียนโยคะด้วยกันให้เฉินชางหนึ่งรูป หลังจากส่งเรียบร้อยแล้วก็กล่าวด้วยสีหน้าระแวงและจริงจังว่า “คุณจะไม่ขายฉันใช่ไหมคะ”

เมื่อเฉินชางได้รับรูปแล้วก็เบิกตากว้าง คำอุทานหยุดอยู่ที่ปาก เนิ่นนานผ่านไปก็ยังไม่พูดอะไร!

นี่…มันจะแตกต่างกันมากไปหรือเปล่า

“ไม่หรอกครับ! ผมไม่ขายคุณแน่! ยังมีรูปอีกหรือเปล่าครับ” เฉินชางคิดว่าเขารู้จักฉินเยว่น้อยไปจริงๆ!

ฉางลี่น่าดวงตาเปล่งประกาย ขายหนึ่งครั้งก็คือขาย ขายสิบครั้งก็คือขาย ดังนั้นจึงถือโอกาสตอนที่ยังมีตลาดรองรับรีบขายไปเถอะ!

“จะว่ามีก็มีนะคะ…แต่เอาไว้วันหลังฉันอยากกินอะไรค่อยว่ากันเถอะ”

พูดจบฉางลี่น่าก็เดินยืดตัวจากไป

ส่วนเฉินชางก็ยกรูปขึ้นมาดูพลางส่งเสียงจิ๊ๆๆ!