เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 336

บทที่ 336 คุ้มค่าแล้ว!

“การติดต่อญาติผู้ป่วยเป็นยังไงบ้างครับ” เฉินชางหันมาถาม

“มาแล้วค่ะ รออยู่ตรงประตู แล้วก็มีหัวหน้าของบริษัทขนส่งด้วยค่ะ” พยาบาลเสี่ยวเยี่ยนกล่าว

เฉินชางพยักหน้า “อืม ลำบากแล้วครับ”

หลังจากพูดจบเฉินชางก็ยังคงรู้สึกกังวล เขามองไปที่หลิวเจี้ยนแล้วพูดจากใจจริงว่า “อาจารย์หลิว รบกวนคุณแล้ว”

การผ่าตัดโรคเลื่อนบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจจะต้องมีวิสัญญีแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเข้ามาร่วมผ่าตัดด้วย หลิวเจี้ยนคือตัวเลือกที่ดีที่สุดในหมู่วิสัญญีแพทย์

หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเฉินชาง หลิวเจี้ยนที่เพิ่งผ่าตัดเสร็จไปหนึ่งเคสก็รีบมาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

อันที่จริงตัวหลิวเจี้ยนเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาจึงเชื่อมั่นในตัวเฉินชางถึงเพียงนี้!

กระทั่งตอนที่เฉินชางบอกว่าจะผ่าตัดในห้องฉุกเฉิน หลิวเจี้ยนก็รีบเตรียมตัวทันทีโดยไม่พูดอะไร หลังจากได้เป็นพยานในการผ่าตัดของเฉินชางอีกครั้ง หลิวเจี้ยนก็อดปาดเหงื่อไม่ได้ เรื่องร้อนเป็นเรื่องเล็ก แต่ที่มีมากกว่านั้นก็คือความกลัว

เขารู้ถึงความอันตรายของโรคเลื่อนบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจเป็นอย่างดี แต่เพราะเป็นเช่นนี้เขาจึงได้ทราบถึงความน่ากลัวของเฉินชาง

ตัวเขาประเมินความดีร้ายของการผ่าตัดครั้งนี้ไม่ได้เพราะเขาก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่เขาเข้าใจเรื่องอื่นเป็นอย่างดี การตรวจพบโรคเลื่อนบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจอย่างรวดเร็วและการผ่าตัดในห้องฉุกเฉินอย่างทันท่วงทีนี้ การกระทำเหล่านี้ยากมาก เขารู้ดีว่างานตั้งแต่การวินิจฉัย การกู้ชีพ และการผ่าตัดจนสำเร็จนั้นยากเย็นเพียงใด

หลิวเจี้ยนเพิ่งเคยเห็นโรคเลื่อนบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจเป็นครั้งแรก แต่ว่า…คนที่ตรวจพบได้โดยเร็วและรักษาได้ทันเวลาจะมีแค่ไหนกันเชียว เรื่องนี้เขารู้อยู่แก่ใจ!

ตอนที่เขาเห็นหัวใจสีม่วง พลันรู้สึกได้ถึงความหวาดผวา หากดำเนินการไปตามปกติ เริ่มตั้งแต่ทำเรื่องแอดมิด ไปให้หัวหน้าเซ็นชื่อ จากนั้นก็รอให้ห้องผ่าตัดอนุมัติ สุดท้ายค่อยผ่าตัด…จะต้องรอนานแค่ไหนกัน

ตอนนั้นผู้ป่วยรอไม่ได้เลย!

เฉินชางหันไป จากนั้นก็เห็น ‘ชายฉกรรจ์’ ทั้งห้าคนที่อยู่ด้านหลัง ดวงตาของพวกเขากำลังจ้องตรงมาที่ตน

เฉินชางถอยหลังไปก้าวหนึ่งจนชนฉินเยว่อย่างไม่ตั้งใจ สุดท้ายจึงได้แต่ยิ้มกระอักกระอ่วน “หัวหน้า…พวกคุณมาได้ยังไงครับ”

หลี่เป่าซานในตอนนี้จะยังมีอารมณ์ขุ่นเคืองที่ไหนอีก เขาได้เห็นการผ่าตัดฉุกเฉินที่เร่งด่วนของเฉินชางจนกระทั่งสำเร็จเช่นนี้แล้ว ช่วยชีวิตไว้ได้หนึ่งชีวิตเช่นนี้ เขาจะเอาอะไรมาโกรธ!

หลี่เป่าซานมองเฉินชางอย่างสงบ “ลำบากแล้ว”

เฉินชางชะงักไป จากนั้นก็ยิ้มออกมา “หัวหน้า คุณก็ทำได้ใช่ไหมครับ”

ประโยคนี้ทำเอาหลี่เป่าซานรู้สึกลำบากใจจนหน้าแดง เพราะเขาถามใจตัวเองแล้วว่าจะวินิจฉัยและรักษาฉุกเฉินได้อย่างทันเวลาหรือไม่

คำตอบก็คือยากมาก

แต่เฉินชางก็กล่าวเช่นนี้ออกมาแล้ว…เขาคงทรยศความคาดหวังที่เฉินชางมีต่อตนไม่ได้สินะ

เมื่อคิดถึงตรงนี้หลี่เป่าซานก็ส่งเสียงอืมต่อไปคำเดียว

คำว่า ‘อืม’ อันราบเรียบกลับทำให้หวังเซี่ยงจวินที่มีฐานะเป็นหัวหน้าแผนกฉุกเฉินเช่นเดียวกันถึงกับมีสีหน้า…สงสัยและระแวง!

หลี่เป่าซานยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยหรือ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หวังเซี่ยงจวินก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้

ไอ้ถ่านหลี่อย่างคุณแอบไปศึกษาเพิ่มเติมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หรือเป็นผมที่เกียจคร้านเกินไปหวังเซี่ยงจวินลอบตัดสินใจกับตัวเองแล้วว่าหลังจากกลับไป เขาจะสร้างสรรค์และส่งเสริมบุคคลผู้มีความสามารถในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลตงต้าให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น ขณะเดียวกัน…ก็จะพัฒนาตัวเองไปด้วย

คุณลองดูแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลอันดับสองในตอนนี้เถอะ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับโรคเลื่อนบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจก็จัดการรักษาได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่ต้องติดต่อกับแผนกอื่นเลย

นี่เป็นการแสดงให้เห็นถึงศักยภาพ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หวังเซี่ยงจวินก็รู้สึกว่าหลายปีมานี้ตัวเขาออกจะลำพองใจเกินไปบ้าง

ไอ้ถ่านหลี่สุดยอดจริงๆ!

เฉินชางพยักหน้าทักทายหมอระดับหัวหน้าทั้งหลาย ในขณะที่ทักทายไปถึงเถามี่ก็พูดยิ้มๆ ว่า “อาจารย์เถา สวัสดีครับ”