เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 340

บทที่ 340 คุณได้สติแล้วหรือ

ผู้ป่วยยังหัวใจเต้นอยู่ ลมหายใจอ่อนแรง แต่ตอนนี้สลบไปแล้วจึงไม่มีสติรับรู้

เฉินชางเรียกพยาบาลทันที “เตรียมเครื่องวัดคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ติดต่อห้องไอซียูและแผนกอายุรกรรมหัวใจ รีบร้องขอการรักษาร่วมอย่างเร่งด่วน!

พยาบาลทุกคนรู้สึกราวกับอยู่ในสนามรบ พริบตาเดียวก็เข้าสู่โหมดการทำงานทั้งหมด

เฉินชางหันไปมองฉางลี่น่าแล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ไปเรียกเหยียนหมิงหน่อยครับ”

ฉางลี่น่าพยักหน้าแล้วรีบหมุนตัวเดินออกไปทันที

เหยียนหมิงคนนี้จะไร้ความรับผิดชอบเกินไปแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็อยากจะต่อยเขาสักหมัดจริงๆ

โง่อะไรอย่างนี้!

บอกให้ตรวจเยี่ยมผู้ป่วย เขาก็รู้ดีแก่ใจว่าต้องกำชับผู้ป่วยสักหลายประโยค แต่ก็ไม่ยอมตรวจ

ตอนนี้ดีแล้วไง!

……

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาระเบิดอารมณ์ การกู้ชีพทั้งหมดได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

“ใส่ท่อช่วยหายใจแล้วก็เชื่อมต่อกับเครื่องช่วยหายใจให้เรียบร้อย”

ตอนนี้เครื่องตรวจวัดคลื่นไฟฟ้าหัวใจส่งผลตรวจออกมาแล้ว เพิ่งจะเห็นผลที่ปรากฏ เฉินชางก็สับสนไปทันที

เมื่อครู่หัวใจยังเต้นอยู่เลย ทำไมตอนนี้ไม่มีแล้ว

เฉินชางตกใจแทบตาย

ทำไมอยู่ดีๆ หัวใจก็หยุดเต้น หรือจะช็อคเพราะโรคหัวใจ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็รู้สึกชาหนังหัวอย่างไม่มีสาเหตุ

อัตราการตายเพราะช็อกจากโรคหัวใจมีสูงมาก ตอนนี้เขาไม่เข้าใจสภาพแต่ละอย่างของผู้ป่วยเลย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ไม่ใช่อย่างอื่น แต่เป็นการกู้ชีพ!

เฉินชางมีเหงื่อออกเต็มหัว รีบหันไปพูดกับพยาบาลว่า

“อิพิเนฟริน[1]!”

“ดูดเสมหะ!”

พูดจบเฉินชางก็เริ่มทำ CPR ทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง อัตราการเต้นของหัวใจผู้ป่วยก็ยังไม่กลับมา ขณะนั้นจ้าวเจี้ยนไห่ หมอจากห้อง ICU ก็วิ่งเข้ามา เขามองสถานการณ์อย่างรวดเร็ว จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “เตรียมเครื่องกระตุ้นหัวใจ!”

เฉินชางเห็นจ้าวเจี้ยนไห่ก็รีบพยักหน้า “อาจารย์จ้าว คุณมาแล้ว!”

จ้าวเจี้ยนไห่พยักหน้า “อืม!”

ทั้งสองรีบทำการกู้ภัยต่อไปทันที

ช็อตไฟฟ้า!

CPR!

ให้ออกซิเจน!

หลังจากดำเนินการกู้ชีพผ่านไปสองรอบ เหยียนหมิงถึงจะเดินหาวเข้ามายืนอยู่ข้างๆ จากนั้นก็มองทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความตกตะลึง

ผู้ป่วยนอนอยู่บนเตียงกู้ชีพ ไม่ขยับเขยื้อน

เฉินชางกำลังกดหน้าอกเขา

สอดท่อช่วยหายใจเรียบร้อยแล้ว ต่อกับเครื่องช่วยหายใจแล้ว

พยาบาลคนหนึ่งรับผิดชอบเรื่องยา พยาบาลอีกคนหนึ่งรับผิดชอบดูดเสมหะ

เหยียนหมิงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น พริบตานั้นเขาก็หน้าเปลี่ยนสี

ตอนนี้เฉินชางเหงื่อไหลจนชุ่มตัว ดีที่กินอะไรไปบ้างแล้วจึงทำให้มีเรี่ยวแรง มิฉะนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าจะยืนหยัดทำ CPR มาได้นานขนาดนี้หรือไม่

เฉินชางหันไป เมื่อเห็นเหยียนหมิงก็ไม่สนใจจะตำหนิอะไรอีก “รีบติดต่อญาติผู้ป่วย!”

ฉางลี่น่าพยักหน้า รีบวิ่งออกไปใช้โทรศัพท์ที่เคาน์เตอร์พยาบาลอย่างเร่งร้อน ขณะเดียวกันพยาบาลน้อยอีกคนหนึ่งก็เชิญหมออายุรกรรมหัวใจมาได้แล้ว

เหยียนหมิงเห็นเฉินชางเหนื่อยจนทนไม่ไหวก็อดพูดไม่ได้ว่า “เดี๋ยวผมทำเอง คุณพักสักครู่เถอะ”

ดวงตาทั้งสองของเฉินชางแดงก่ำ การกู้ชีพดำเนินไปสิบกว่านาทีแล้วแต่ผู้ป่วยก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใด เฉินชางไม่สบายใจจริงๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของเหยียนหมิง เฉินชางก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้น ยังคงกดหน้าอกผู้ป่วยต่อไป มีเพียงประโยคเดียวที่ถูกกล่าวออกมาพร้อมความโกรธเกรี้ยว!

“ไสหัวไปซะ!”

คำพูดประโยคเดียวที่แฝงเร้นไปด้วยความไม่พอใจทั้งหมดของเฉินชาง คำพูดเพียงประโยคเดียวที่แฝงไปด้วยความไม่ยินยอมพร้อมใจทั้งหมดของเฉินชาง

โธ่เว้ย คุณเป็นหมอนะ หมอแผนกฉุกเฉิน!

รู้จักอายบ้างหรือเปล่า

รู้จักความรับผิดชอบบ้างหรือเปล่า

ตอนนี้ฉางลี่น่าหยิบประวัติผู้ป่วยเข้ามา

“ผู้ป่วยเพศชาย อายุหกสิบสองปี มีอาการเจ็บหน้าอกหนึ่งชั่วโมงก่อนมาโรงพยาบาล ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแล้ว ST-T มีการเปลี่ยนแปลงชัดเจน ตรวจเลือด cTn[2] แล้วพบว่าปกติ ผู้ป่วยมีประวัติความดันโลหิตสูง อาการเจ็บหน้าอกในครั้งนี้ถูกพิจารณาว่ามีโอกาสเป็นโรคในกลุ่มอาการหลอดเลือดหัวใจตีบมากที่สุด”