เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 356

บทที่ 356 แม่บอกว่า ถ้าจะแต่งงานต้องมีบ้านก่อน

จี้หรูอวิ๋นก็เป็นผู้ที่อยู่ในวงการแพทย์เช่นกัน

ตอนแรกฉินเสี้ยวหยวนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง หลังจากจบการศึกษาก็ถูกจัดให้ไปทำงานในหน่วยงานแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเงินเดือนของทั้งสองรวมกันแล้วยังไม่ถึงร้อยหยวนด้วยซ้ำ ที่สำคัญทั้งสองยุ่งมากจนไม่มีเวลาดูแลลูก

เพื่อความก้าวหน้าของเหล่าฉิน แม่ของฉินเยว่จึงคิดจะลาออก แต่นับว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่เหมาะสม จริงๆ ที่ตอนนั้นการถ่ายโอนบุคลากรระหว่างหน่วยงานค่อนข้างสะดวกกว่าปัจจุบัน แล้วยังโยกย้ายระหว่างฝ่ายธุรการและฝ่ายกิจการได้! ด้วยเหตุนี้จี้หรูอวิ๋นจึงถูกกรมอนามัยแย่งตัวไปอย่างพอดิบพอดี

ความก้าวหน้าในหน้าที่การงานของจี้หรูอวิ๋นเป็นไปอย่างสะดวกราบรื่น เธอติดตามเจ้านายเก่าจนตอนนี้เป็นผู้อำนวยการศูนย์ประกันสังคมแห่งมณฑลตงหยางแล้ว นับเป็นผู้นำที่มีอำนาจอย่างแท้จริง

เรื่องนี้ทำให้จี้หรูอวิ๋นรู้สึกทอดถอนใจอยู่บ่อยครั้ง เพื่อครอบครัว เธอจึงต้องเสียสละตนเอง

ดังนั้นทุกครั้งที่สามีภรรยาทะเลาะกัน เพียงประโยคเดียวของจี้หรูอวิ๋นก็ทำเหล่าฉินใบ้กินแล้ว!

“เพื่อครอบครัว เพื่อความก้าวหน้าของคุณ ฉันถึงกับยอมย้ายไปฝ่ายธุรการ จนตอนนี้เป็นผู้อำนวยการศูนย์แล้ว! ฉันเสียสละเพื่อครอบครัวมากขนาดนี้! คิดว่าง่ายนักหรือ!”

ประโยคนี้ทำให้เหล่าฉินทำได้เพียงขุ่นเคืองแต่ไม่กล้าบ่น ฟังเธอพูดแล้วไม่ค่อยเหมือนความอัดอั้นตันใจ แต่เหมือนข่มขู่กันมากกว่า…

สิ่งที่แฝงอยู่ในคำพูดก็คือ คุณเชื่อฟังไปเถอะ ฉันเป็นหัวหน้าคุณ…ระวังไว้ให้ดี ถ้าวันไหนฉันไม่พอใจจะไปตรวจสอบโรงพยาบาลของพวกคุณ!

เรียกได้ว่าตอนนี้ครอบครัวของเหล่าฉินสุดยอดมาก!

ฉินเสี้ยวหยวนเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลอันดับสอง ส่วนจี้หรูอวิ๋นผู้เป็นภรรยาก็เป็นผู้อำนวยการศูนย์ประกันสังคมแห่งมณฑลตงหยาง ยักษ์ใหญ่ในวงการแพทย์แห่งมณฑลตงหยาง

……

……

จี้หรูอวิ๋นมองไปด้านล่างด้วยความสงสัย เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้องจึงหันไปมองฉินเสี้ยวหยวนแล้วเอ่ยถามด้วยใบหน้างุนงงระคนแปลกใจ “เหล่าฉิน! คุณ…คุณมีเรื่องอะไรปิดบังฉันหรือเปล่าคะ”

ฉินเสี้ยวหยวนหน้าไม่เปลี่ยนสี ใจไม่เต้นแรง ทำเพียงแค่นเสียงออกมาครั้งหนึ่ง

คิดว่าผมเป็นผู้อำนวยการมาหลายปีโดยไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยหรือ

เขาเลิกคิ้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า “จะเป็นไปได้ไงครับ ระหว่างเราจะมีความลับอะไรกันได้”

พูดจบก็หมุนตัววิ่งออกไปสวมเสื้อสวมกางเกงให้เรียบร้อย “จริงสิ เยว่เยว่ออกไปข้างนอก พวกเราก็อย่าอยู่ว่างๆ กันเลย เดี๋ยวผมจะออกไปซื้อกับข้าวนะครับ เที่ยงนี้ผมทำอาหารเอง!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็ยืดตัวขึ้นแล้วรีบร้อนเดินออกไปข้างนอก กระทั่งลงมาถึงล่างตึก ฉินเสี้ยวหยวนก็ทอดถอนใจ ภรรยาผมจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!

ที่เขารีบวิ่งลงมาเช่นนี้เพราะอยากหลบเลี่ยงคำถามของภรรยา และอยากลองดูเสียหน่อยว่าจะตามเยว่เยว่ทันหรือไม่ อยากรู้ว่าทั้งสองจะไปไหนกัน

น่าเสียดาย เมื่อเขาเดินเลี้ยวไปก็พบว่าฉินเยว่และเฉินชางขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว

……

……

เฉินชางมองฉินเยว่แล้วถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ว้าว คุณสวมกระโปรงด้วยหรือ ผมรู้จักคุณสามปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคุณแต่งหน้าเลยนะเนี่ย เอาเถอะ คุณสวยจริงๆ!”

เมื่อเฉินชางสรรเสริญเยินยอตนเองขนาดนี้ ฉินเยว่ก็รู้สึกอิ่มเอมและปลื้มปริ่ม แต่ยังคงยู่ปากเล็กๆ ยกมือทั้งสองขึ้นกอดอก แสร้งทำท่าทางไม่พอใจ

“จริงสิ คุณบอกว่ามีธุรกิจใหญ่เลยเรียกฉันมา ธุระอะไรเหรอคะ”

เฉินชางหัวเราะฮี่ๆ “ธุรกิจการค้าขนาดใหญ่แน่นอน! มากกว่าล้านเลยนะครับ!”

ฉินเยว่หันไปมองท่าทีลึกลับของเฉินชาง พูดยิ้มๆ ว่า “ซื้อบ้านเหรอคะ”