เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 360

บทที่ 360 นี่คงไม่ถือว่าเป็นการเสแสร้ง

เมื่อจ่ายเงินแล้ว เฉินชางก็อาศัยเวลาที่ฉินเยว่ไปเข้าห้องน้ำวิ่งไปกลับหนึ่งกิโลเมตรเพื่อซื้อชานมผลไม้ที่ฉินเยว่ชอบที่สุดมาให้เธอ

เย็น เปรี้ยว และหวาน

ในแววตาของฉินเยว่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในรอยยิ้มเต็มไปด้วยความรัก

“ต่อไปไม่กินร้านอี้ฟางแล้วนะคะ แพงเกินไป!” ฉินเยว่พูดเสียงแผ่ว

เฉินชางยิ้มบางๆ “ต่อไปถ้าคุณอยากกิน ผมจะซื้อให้คุณเอง”

คำพูดธรรมดาๆ แต่ทำให้ฉินเยว่รู้สึกตื้นตันไปทั้งใจ

มองดูสภาพเหงื่อท่วมตัวของเฉินชาง จู่ๆ ฉินเยว่ก็มีความสุข

ชั่วขณะนี้ ฉินเยว่รู้สึกว่าต่อให้เฉินชางไม่มีบ้านไม่มีรถ ขอเพียงเขายินดีซื้อชานมให้กิน เธอก็ยินดีแต่งให้เขาแล้ว อย่างมากก็ลำบากนิดหน่อย อย่างไรก็หาเงินได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉินเยว่ก็หยิบหลอดขึ้นมา ใช้นิ้วชี้แตะปลายหลอด ค่อยๆ ออกแรงเจาะฝา ไม่มีกระเด็นหกเลยแม้แต่น้อย

นี่คือเทคนิค ‘ดื่มชานม’ ที่เธอฝึกฝนจนถึงขั้นสมบูรณ์แบบ

ฉินเยว่ยกยิ้มที่มุมปาก “คุณกินก่อนเลยค่ะ ดูท่าทางคงจะเหนื่อย!”

เฉินชางหัวเราะ กุมมือฉินเยว่ที่จับอยู่บนแก้วชานม จากนั้นก็ดูดไปอึกหนึ่ง รสหวานอร่อยจริงๆ

“ ไปดูห้องต่อกันเลยไหมครับ”

เฉินชางยื่นมือขวาออกไปจูงมือซ้ายของฉินเยว่อย่างคุ้นเคย ทางด้านฉินเยว่ก็ดูจะชินแล้วเช่นกัน จึงปล่อยให้เฉินชางจับจูงไปเช่นนั้น

ถูกมือใหญ่ๆ ของเฉินชางกุมกลางฝ่ามือเช่นนี้ ฉินเยว่มีความสุขมากจริงๆ รอยยิ้มของเธอในวันนี้ดูหวานกว่าวันวาน

……

……

ความรักทำให้คนตื่นเต้นจนกระทั่งลืมเหนื่อยได้เลย

ทั้งสองพักผ่อนครู่หนึ่ง ฉินเยว่เดินจูงมือเฉินชางจะไปดูห้องให้ได้ ส่วนเฉินชางก็เบิกบานใจมาก เดินตามหลังฉินเยว่ไปเช่นนั้น

ฉินเยว่รู้สึกว่าการดูห้องช่วงบ่ายทำให้เธอกระตือรือร้นและร่าเริงยิ่งกว่าเก่า เธอเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง วางแผนแต่งนู่นแต่งนี่ จากนั้นก็ออกท่าทางอธิบายความคิดให้เฉินชางฟัง

“ตรงนี้พวกเราวางโซฟากันนะคะ ฉันอยากได้โซฟาตัวใหญ่ๆ แบบที่นอนได้น่ะค่ะ!”

“ตรงนี้ฉันอยากเลี้ยงแมวตัวเล็กๆ พออยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำก็มาเล่นกับมัน”

“ฉันอยากเชื่อมส่วนเตียงกับระเบียงเข้าด้วยกัน ตอนเช้าฉันจะใช้ระบบสมาร์ทโฮม พูดคำเดียวว่าเปิดหน้าต่าง! ตอนนั้นแสงแดดก็จะส่งเข้ามา พอแดดปะทะหน้าก็จะให้ความรู้สึกอบอุ่น ฉันชอบมากเลยค่ะ”

“แล้วก็ฉันอยากมีโปรเจคเตอร์ในห้องนอน เอาไว้ดูหนังตอนเย็น! แต่ห้ามดูหนังผีนะคะ”

……

ไม่ใช่แค่ฉินเยว่ กระทั่งเฉินชางก็ยังถูกดึงดูดเข้าไปในจินตนาการแล้ว

พวกเขาสองคนเดินไปมาอยู่ในห้อง ดูนี่บ้างจับโน่นบ้าง คิดว่าจะจัดห้องอย่างไร

นี่คือบ้านของพวกเขาสองคน ออกความคิดได้ตามสบาย ไม่มีข้อจำกัดเหมือนตอนอยู่กับพ่อแม่ นี่คือสรวงสวรรค์ของพวกตน จัดแจงได้ตามใจตัวเอง

ไม่ง่ายเลยกว่าทั้งสองจะพากันเดินไปดูห้องต่อไป ฉินเยว่ถามอย่างระมัดระวังว่า “สวัสดีค่ะ ห้องชุดนี้เท่าไหร่คะ”

พี่สาวพนักงานยิ้มบางๆ “คุณตาถึงจริงๆ เลยค่ะ ห้องชุดนี้เป็นห้องที่แพงที่สุดในอพาร์ทเม้นท์ของพวกเราแล้วค่ะ ราคาพื้นฐานของอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่อยู่ที่ตารางเมตรละสองสามหมื่น ห้องชุดนี้ราคาตารางเมตรละเกือบสามหมื่นค่ะ ขนาดรวมหนึ่งร้อยยี่สิบกว่าตารางแมตร เมื่อคำนวณค่าใช้จ่ายทั้งหมดออกมาแล้วก็ประมาณสี่ล้านค่ะ!”

คำพูดของพนักงานขายทำให้ฉินเยว่ชะงักไปโดยพลัน!

สี่ล้าน!

ให้ตายเถอะ

ฉินเยว่แทบอยากจะคายลิ้นตัวเองออกมา

ต้องวางเงินดาวน์สามสิบเปอร์เซ็นต์ ก็เท่ากับล้านสองแล้ว!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ฉินเยว่ก็พึมพำเสียงเบา “แพงจัง!”

เมื่อเฉินชางเห็นท่าทางของฉินเยว่ก็อดทอดถอนใจไม่ได้ เขาตัดสินใจได้ในทันที!

ซื้อ!

ห้องชุดนี้เฉินชางพอใจที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นราคา เลย์เอาท์ หรือแบบแปลนก็เหมาะกับตนและฉินเยว่มากที่สุด