บทที่ 373 ห้ามทำเป็นเก่งนะ!
เฉินชางมาถึงโรงพยาบาลแต่เช้า เขาวางอาหารเช้าที่ซื้อมาลงบนโต๊ะทำงานของฉินเยว่ มันเป็นแค่ของธรรมดาเช่นน้ำเต้าหู้ ซาลาเปา และไข่ต้มชา
ฉินเยว่ชอบตื่นสาย เธอมักจะดื่มนมแก้วหนึ่งแล้วมาทำงานเลย ด้วยเหตุนี้เฉินชางจึงตัดสินใจว่าจะซื้ออาหารเช้าให้เธอกิน
ในตอนที่หมุนตัวไปก็เห็นฉินเยว่วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ ในมือถืออาหารเช้ามาด้วยชุดหนึ่ง เมื่อเธอเห็นเฉินชางก็มองมาด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเรียวโค้งเหมือนมองสมบัติล้ำค่า ท่าทางน่ารักน่าชังเป็นอย่างยิ่ง “มา ฉันมีอาหารเช้าให้คุณด้วยค่ะ!”
เฉินชางเห็นรอยนมที่มุมปากของฉินเยว่ เขาอดยิ้มไม่ได้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นเช็ดให้เธอจนสะอาด “ทำไมไม่นอนอีกหน่อยล่ะครับ”
ฉินเยว่ยิ้ม “ฉันอยากซื้ออาหารเช้าให้คุณน่ะค่ะ”
เฉินชางหยิกแก้มฉินเยว่อย่างอดรนทนไม่ไหว จากนั้นก็ชี้ไปบนโต๊ะ “ผมกินแล้ว อืม! ซื้ออาหารเช้ามาให้กินด้วย รีบกินตอนร้อนๆ นะครับ ผมจะไปดูหน่อยว่าพี่เชียนมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า ต่อไปนี้คุณก็นอนให้มากหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมจะคอยซื้ออาหารเช้ามาให้คุณเอง!”
ฉินเยว่หัวเราะ จู่ๆ ก็รู้สึกว่าเธอกลายเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกไปแล้ว
เธอแอบหอมแก้มเฉินชางไปครั้งหนึ่ง
ตอนนี้เอง สือน่ากำลังเดินเข้ามาพอดี ฉินเยว่จึงรีบเดินไปหา “อาจารย์คะ อาหารเช้าให้คุณค่ะ!”
สือน่าชะงักไปเล็กน้อย “ไหนบอกสิเสี่ยวฉิน วันนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า หืม”
ฉินเยว่รีบยิ้มตอบ “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ซื้อมามากเกินไปหน่อย”
สือน่าส่งเสียงอ้อตอบไปทั้งที่ยังสงสัย เธอมองไปยังอาหารเช้าบนโต๊ะฉินเยว่ มีท่าทางใคร่ครวญบางอย่าง…
……
……
เวลาประมาณสิบโมงเช้า เฉินชางได้รับโทรศัพท์จากเถามี่ “เสี่ยวเฉิน มาห้องผ่าตัดหมายเลขสี่นะครับ เตรียมผ่าตัดกันแล้ว”
เฉินชางรีบพยักหน้าแล้วเดินไปยังห้องผ่าตัดทันที
เฉินชางไม่คิดลงมือผ่าตัดด้วยตัวเอง ซึ่งแน่นอนว่าเถามี่ก็ไม่ให้เฉินชางผ่าตัดอยู่แล้ว คงไม่มีหมอคนไหนเอาชีวิตผู้ป่วยมาล้อเล่นแน่นอน นอกจากนี้ การผ่าตัดผู้ป่วยโรคเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบแบบบีบรัดก็เป็นการผ่าตัดที่มีความอันตรายสูงมาก หากหัวใจและเยื่อหุ้มหัวใจติดกันแน่น เมื่อต้องจับแยกออกก็จะเกิดปัญหา อาจทำให้หัวใจเสียหาย หรือไม่ก็ทำให้เส้นเลือดรอบๆ เสียหายได้ หากเป็นเช่นนั้นจะถือว่าเป็นความรับผิดชอบของใครได้ล่ะ
ในขณะที่เฉินชางล้างมืออยู่นั้น เฉียนหลินและเพื่อนนักเรียนแผนกศัลยกรรมหัวใจคนหนึ่งก็เดินเข้ามา พูดยิ้มๆ ว่า “เอ๋ อาจารย์เฉิน คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ”
ตั้งแต่เฉินชางสอนเพื่อนในคลาสตัวเองเมื่อครั้งที่แล้ว เฉินชางก็ได้ฉายา ‘อาจารย์เฉิน’ เพิ่มขึ้นมาอีกฉายาหนึ่ง
อืม อย่างน้อยก็ฟังดูดีกว่าอาจารย์ชาง
เฉินชางยิ้ม “มาร่วมแจมผ่าตัดครับ!”
เฉียนหลินได้ยินดังนั้นก็ถามอย่างสงสัย “แผนกของพวกคุณมีผ่าตัดหรือครับ”
เฉินชางตอบว่า “ไม่มีครับ! เป็นการผ่าตัดของแผนกศัลยกรรมหัวใจ ผ่าตัดผู้ป่วยโรคเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบแบบบีบรัด เมื่อสองวันก่อนผมส่งผู้ป่วยคนหนึ่งไปที่แผนกพวกคุณไม่ใช่เหรอครับ หัวหน้าเถาบอกว่าจะผ่าตัดวันนี้ ให้ผมมาดูได้”
เมื่อเขากล่าวออกมาเช่นนี้ เฉียนหลินและเพื่อนนักเรียนคนนั้นก็ชะงักไป หรือว่า…
คิดได้ดังนี้เฉียนหลินก็กลืนน้ำลาย! เอ่ยถามไปอย่างระมัดระวัง “คุณหมายถึงอู๋อวี้ซู่เหรอครับ”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ! ใช่แล้ว อู๋อวี้ซู่น่ะครับ พวกคุณก็รู้จักเขาด้วยเหรอ”
เฉียนหลินและเพื่อนสบตากัน จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะ เป็นเพราะผู้ป่วยรายนี้ หัวหน้าเถาจึงโมโหถึงขั้นที่เรียกว่าองค์ลงได้เลยทีเดียว ทำให้ทุกคนต้องหันมาฝึกฝนและพัฒนาความสามารถในการตรวจโรคและวินิจฉัยของตนเอง
ระยะนี้หมอทั่วทั้งแผนกศัลยกรรมหัวใจจะพกสมุดเล่มเล็กๆ ติดตัวไปด้วย ด้านบนเขียนว่า s1 เสียงคือ…ความดันขณะหัวใจคลายตัวคือ…
ระยะนี้ ทุกคนรู้สึกเหมือนกับอยู่ในสงคราม พวกเขากลัวหัวหน้าแผนกจะถามคำถามที่ตอบไม่ได้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทั้งสองก็ใจเต้นรัว พวกเขาคิดถึงเรื่องน่ากลัวบางอย่างขึ้นมาได้…
เฉียนหลินอดถามไม่ได้ว่า “อาจารย์เฉิน คงไม่ใช่ว่าอู๋อวี้ซู่เป็นผู้ป่วยที่คุณวินิจฉัยแล้วส่งตัวมาที่แผนกพวกเราหรอกนะครับ”
เฉินชางพยักหน้า “ใช่แล้วครับ ผมเอง ทำไมเหรอครับ”
เฉียนหลินและเพื่อนตกใจจนตาค้างไปแล้ว!
เป็นแบบนี้จริงๆ ด้วย!
เมื่อคิดได้ดังนี้ เฉียนหลินก็อยากเขวี้ยงสมุดบันทึกที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อใส่หน้าเฉินชางจริงๆ จากนั้นก็ชี้หน้าด่าเฉินชางในใจ สารเลว! ต้องโทษแก รู้ไหมว่าช่วงนี้สายตาที่อาจารย์เถาใช้มองฉันมันแฝงไปด้วยความรังเกียจมากขึ้นทุกวันแล้ว ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะแก! ไอ้หมาสารเลวเอ๊ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ