บทที่ 376 ผม…จิตใจไม่มั่นคงแล้ว
เมื่อผ่าตัดเสร็จ เฉียนหลินและสหายตัวประกอบ A ก็รู้สึกเหมือนมีอารมณ์นับร้อยผสมปนเป!
พวกเขามองเฉินชาง อยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูดออกไป
เฉินชางหันมา อยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูดออกไป
ทั้งสองทอดถอนใจกับตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างคงไม่มีอะไรต้องพูด
จางเหวินฟู่กำลังจะเรียกเฉินชางเอาไว้ เขาอยากคุยเกี่ยวกับประสบการณ์การเป็นผู้ช่วยสักหน่อย แต่เมื่อเห็นเถามี่มองเฉินชางด้วยสายตาแปลกๆ อีกทั้งยังทำท่าทางอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ จึงไม่ได้เรียกตัวไว้
จางเหวินฟู่เห็นหัวหน้าเถาพาเฉินชางเดินออกไปก็ได้แต่มองแผ่นหลังของเถามี่อย่างไม่สบอารมณ์ บ่นพึมพำอย่างไม่พอใจว่า
หึ! คุณเสียผู้ช่วยที่มีความกระตือรือร้นไปแล้วคนหนึ่ง!
ถ้าผมเรียนรู้ทักษะการเป็นผู้ช่วยจากเฉินชาง คนที่ได้เปรียบก็คือพวกหัวหน้าแพทย์อย่างคุณไม่ใช่หรือไง
มีตาหามีแววไม่!
……
……
เถามี่พาเฉินชางมาที่ห้องทำงานหมอของแผนกศัลยกรรมหัวใจแล้วบอกให้เฉินชางนั่งลง
เฉินชางไม่เข้าใจว่าเถามี่เรียกตนมาทำไม สุดท้ายก็อดถามไม่ได้ว่า “หัวหน้าเถา คุณมีอะไรก็พูดกับผมตรงๆ ได้เลยนะครับ”
เถามี่ยิ้มบางๆ “ไม่รีบๆ นั่งก่อนสิ ดื่มชากันก่อน”
จากนั้นก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบชาชั้นดีออกมาสองกล่อง มองเฉินชางแล้วยิ้มจนตาหยี “เสี่ยวเฉิน คุณดื่มชาหลงจิ่งหรือว่าเจิ้งซานเสียวจ่ง”
เฉินชางไม่สบายใจ
นี่มันทำดีเพื่อหวังผลชัดๆ!
หรือว่าหัวหน้าเถาเป็นผู้ช่วยที่ผู้อำนวยการฉินเชิญมา
คิดถึงตรงนี้เฉินชางก็รีบพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้อง หัวหน้า ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับแผนกฉุกเฉินก่อนนะครับ”
เถามี่รีบพูดว่า “นั่งก่อนๆ แผนกฉุกเฉินขาดคุณไปคนหนึ่งก็ยังต้องวิ่งไปวิ่งมาเหมือนเดิมนั่นแหละ ไม่ต้องรีบ! เสี่ยวเฉิน ที่ผมเรียกคุณมาเพราะอยากคุยกับคุณเรื่องการผ่าตัดวันนี้น่ะครับ”
เฉินชางได้ยินคำว่าผ่าตัดก็นั่งลง
เถามี่มองเฉินชาง มีท่าทางคล้ายกำลังใคร่ครวญอะไรบางอย่าง สุดท้ายก็พูดไปว่า “เสี่ยวเฉิน คุณผ่าตัดโรคเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบแบบบีบรัดได้สินะครับ”
เฉินชางพยักหน้าแล้วบอกไปตามตรง “ครับ ผมทำได้ครับ”
เมื่อเถามี่ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าอีกครั้ง “อ้อ! ถ้างั้นคุณเห็นการผ่าตัดของผมในวันนี้แล้วมีความคิดเห็นอะไรไหมครับ”
เฉินชางแทบไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ เพราะเขาดูการผ่าตัดในวันนี้อย่างจริงจัง ดูอย่างละเอียด ย่อมตัดสินได้อย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้น…สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ทักษะของเถามี่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของเฉินชางแล้ว ทั้งยังผสานรวมไปกับทักษะของเฉินชางจนกลายเป็นหนึ่งเดียวแล้วด้วย ถ้าไม่เข้าใจก็แปลกแล้ว!
เฉินชางพูดไปตามตรงว่า “เยี่ยมมากครับ!”
เถามี่ปากกระตุก!
ผมขอให้คุณมาประจบประแจงหรือไง
“ขอแบบละเอียดหน่อย!”
เฉินชางกลอกตาใส่
ตาเฒ่าคนนี้นี่ รังเกียจที่ผมอวยคุณไม่มากพอหรือไง
เชื่อหรือเปล่าว่าผมจะไปเรียกตาแก่ที่บ้านมาปะทะคารมกับคุณซะเลย
คิดจบเฉินชางก็พูดขึ้นว่า “ผมคิดว่าคุณมองภาพรวมเป็นสำคัญ จากผลการตรวจของผู้ป่วยจะเห็นได้ว่ามีส่วนที่เป็นพังผืดอยู่มาก ส่วนที่เป็นหินปูนก็ค่อนข้างมาก คุณเลือกกรีดแนวขวางบริเวณหน้าอกทั้งสองจึงทำให้ผ่าตัดสะดวกขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น ที่สำคัญก็คือตอนผ่าตัด มือคุณนิ่งมากครับ แล้วก็พิจารณาได้รอบด้านมากๆ ผมคิดว่าการผ่าตัดของคุณช่วยเรื่องการฟื้นตัวของผู้ป่วยหลังผ่าตัดได้ดีและช่วยลดผลข้างเคียงอีกด้วย เรียกได้ว่ามีประโยชน์มหาศาลเลยทีเดียว!”
เมื่อเฉินชางพูดจบ เถามี่ก็สบายไปทั้งตัว!
ฟังจนเคลิ้มไปหมดแล้ว
เถามี่สาบานเลยว่าเฉินชางต้องพูดออกมาจากใจแน่นอน มิฉะนั้นคงไม่ฟังดูจริงใจขนาดนี้หรอก
แต่ว่า…
ผมมาฟังคุณอวยหรือไงล่ะ
ถึงคุณจะอวยได้ดีก็เถอะ…
แต่ผมอยากฟังข้อเสนอแนะต่างหาก
หลังจากวันนี้ เขาจะต้องไปผ่าตัดสาธิตที่โรงพยาบาลตงต้า จึงตัดสินใจจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นสักหน่อย ทางที่ดีควรหาข้อบกพร่องของตัวเองให้เจอ
“เสี่ยวเฉิน คุณไม่มีข้อเสนอแนะอะไรที่จะช่วยให้การผ่าตัดดีขึ้นเหรอครับ เช่นพวกจุดอ่อนข้อบกพร่อง หรือส่วนที่เปลี่ยนแปลงได้น่ะ” เถามี่ถามยิ้ม
เฉินชางชะงักไป สูดหายใจลึกๆ คิดในใจว่า นี่ผมอวยคุณไปสองรอบแล้วนะ…
หัวหน้าเถา ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้อีกผมจะไปแล้วนะ เสพติดคำอวยหรือไง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ