เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 38

เฉินชางเพิ่งเดินออกมาจากห้องผ่าตัด เข้าไปในลิฟท์ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของอันเยี่ยนจวิน -1!]

[ติ๊ง! ค่าความรู้สึกดีของหวังเชียน -1!]

เฉินชางชะงักไปโดยพลัน!

อะไรเนี่ย?

นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?

สองศิษย์อาจารย์คู่นี้คิดจะทำอะไรผม?

หรือว่า…กำลังหึง?

เฉินชางคิดถึงความเป็นไปได้นี้

พริบตานั้น ในสมองของเขาก็เกิดภาพเรื่องราวของ…คู่รักคู่แค้นที่กำลังแย่งชิงตน ศิษย์อาจารย์ขัดแย้งกัน…ภายหลังเกิดความรักลึกซึ้ง เป็นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าในวิชาแพทย์ สุดท้ายจากรักตนก็กลับกลายเป็นความแค้น ส่วนศิษย์อาจารย์ทั้งสองก็เปลี่ยนจากศัตรูเป็นมิตรอะไรประมาณนั้น

อา…

นิยายเรื่องนี้ ไม่แน่ว่าอาจเขียนได้หลายหมื่นตัวอักษรเลยทีเดียว โดยรวมแล้วก็เหมือนกับที่พูดออกมา

ฉันนี่มันเป็นคนมีความสามารถจริงๆ เป็นพวกยอดฝีมืออะไรประมาณนั้น

เฉินชางลงลิฟท์พลางฮัมเพลงไปด้วย

…………

…………

ตอนนี้ภายในห้องโถงแผนกฉุกเฉินกำลังอยู่ในความสับสนอลหม่าน

มีคนกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่บนพื้นของห้องโถงแผนกฉุกเฉิน ถูกต้อง นั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่โดยไม่ได้ก่อเรื่องอะไร ทำแค่นั่งอยู่แบบนั้น นั่งบนพื้นโดยไม่กลัวว่าก้นจะเย็น

คนกลุ่มนี้เป็นพวกตัวใหญ่มือหนา ล้วนเป็นชายฉกรรจ์หน้าตาโหดเหี้ยมอายุประมาณสามสิบสี่สิบปี นั่งอยู่บนพื้นอย่างเปิดเผย รอยสักบนร่างสวยมาก ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรกันอยู่

คนกลุ่มนี้สวมชุดคล้ายเครื่องแบบนักโทษ สภาพเหมือนกำลังถ่ายหนังอยู่ แต่ละคนดูไม่น่าไว้ใจ

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าพยาบาล เถียนเซียงหลานคงไม่อาจปล่อยให้พวกเขานั่งกางเกงลากพื้นอยู่แบบนี้ได้หรอกนะ?

มิฉะนั้นเงินเดือนของพนักงานทำความสะอาดก็จ่ายฟรีน่ะสิ?

แน่นอนว่าสาเหตุสำคัญเป็นเพราะจะส่งผลกระทบไม่ดี ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นโรงพยาบาล ความสัมพันธ์ของหมอและคนไข้ค่อนข้างละเอียดอ่อน มักจะเกิดข่าวลือและปัญหาได้ง่าย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เถียนเซียงหลานก็รีบเดินออกมา “สวัสดีค่ะ พวกคุณมีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมคะ? นั่งพื้นแบบนี้ไม่ค่อยสบายหรือเปล่าคะ? พวกเรามีเก้าอี้อยู่ทางด้านนี้ ไปนั่งบนเก้าอี้กันเถอะค่ะ บนพื้นมันเย็น”

ชายที่เป็นหัวหน้าสักลายเสือพาดหน้าไปครึ่งหนึ่ง บริเวณหน้าอกแขวนสร้อยหยกกวนอูอันใหญ่ เอ่ยขึ้นว่า “ถ้าพวกเราไม่ได้พบหมอเฉินพวกเราก็ไม่ลุก!”

เถียนเซียงหลานพูดอย่างจนใจ “หมอเฉินผ่าตัดอยู่ค่ะ จริงๆ นะคะ!”

ชายคนนั้นส่ายหน้า “พวกเราไม่เชื่อหรอก หมออย่างพวกคุณชอบใช้เรื่องผ่าตัดมาอ้างทั้งนั้น!”

เถียนเซียงหลานชะงักไป เรื่องนี้คุณก็รู้เหรอ? เป็นคนมีไหวพริบจริงๆ!

“หมอเฉินผ่าตัดอยู่จริงๆ ค่ะ พวกคุณนั่งบนพื้นแบบนี้คิดจะทำอะไรคะ?”

ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร กลับเป็นชายสวมแว่นด้านหลังที่เงยหน้าขึ้น “พวกผมนั่งบนพื้นครู่เดียวคงไม่ผิดกฎโรงพยาบาลหรอกนะครับ? แล้วก็ไม่ส่งผลกระทบกับข้อกำหนดในการปฎิบัติตัวในที่สาธารณะด้วยใช่ไหมครับ? แล้วก็ไม่ได้ผิดกฎหมายด้วยใช่ไหมครับ?”

เถียนเซียงหลานรีบพูดขึ้นทันที “ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น!”

จ้าวหู่ชิวเงยหน้าขึ้น “ถ้าหมอเฉินมาพวกผมก็ลุกแล้วละครับ! ถ้าวันนี้ไม่มา พวกผมก็นั่งอยู่ทั้งวัน เฮ้พี่น้อง จะกินอะไรดี ฉันสั่งมาให้กินดีรึเปล่า? กินหม้อไฟดีไหม?”

เถียนเซียงหลานรู้สึกเหมือนมีนกฝูงหนึ่งบินผ่านหัว

เถียนเซียงหลานถามว่า “พวกคุณมาหาหมอเฉินด้วยเรื่องอะไรคะ?”

จ้าวหู่ชิวตบที่แผลบนหน้าอก “คุณว่ามาทำอะไรล่ะ!”

ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังเลียนแบบลูกพี่ พากันตบหน้าอก “คุณว่ามาทำอะไรล่ะ!”

เถียนเซียงหลานแทบอยากยกมือถือขึ้นมาโทรหาตำรวจ ปกติเหล่าเฉินดูไม่เหมือนคนแบบนี้นะ?

เขาคนเดียวไปซ้อมคนไว้มากมายแบบนี้เลยหรือ?

เหล่าเฉินโหดเหี้ยมขนาดนี้เชียว?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เถียนเซียงหลานก็หยิบมือถือขึ้นมา เตรียมกดโทรหาตำรวจ…

จ้าวหู่ชิวพูดต่อไป “แน่นอนว่ามาเย็บแผลไงล่ะครับ หมอเฉินเย็บแผลได้ดี วันนี้พวกผมเลยเจาะจงมาหาเขา แล้วยังนำของขวัญมาด้วย”