เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 380

บทที่ 380 ความเสียหายระดับหลายหมื่นหรือหลายแสนหยวน!

เถามี่มองเฉินชางด้วยสีหน้าเคร่งขรึม อดถามไม่ได้ว่า “เสี่ยวเฉิน…ไหวหรือเปล่า”

เฉินชางสูดหายใจลึก ในเวลาเช่นนี้จะพูดว่าไม่ไหวได้หรือ

แน่นอนว่าต้องไหว!

เมื่อเจอกับช่องอกที่มีสภาพเละเทะ เขาต้องค่อยๆ จัดการพังผืดไปทีละขั้น ทำความสะอาดหนองให้เรียบร้อย การดำเนินงานทุกขั้นตอนจะต้องทำด้วยความระมัดระวังสูงสุด

ทุกคนในที่นี้ล้วนเข้าใจดีว่าการผ่าตัดในคราวนี้ยากเพียงใด!

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย ประการแรก ผนังหลอดอาหารเกิดความเสียหายไปแล้ว จะต้องรักษาให้ดี! ประการที่สอง แม้จะสอดขดลวดเข้าไปดามผนังหลอดเลือดไว้แล้วจึงไม่ต้องเย็บรักษาอีก แต่หลอดเลือดรอบๆ ที่ได้รับความเสียหายก็ต้องจัดการให้ดี เพื่อไม่ให้เนื้อเยื่อในร่างกายเกิดความเสียหายมากและรุนแรงยิ่งขึ้น

ร่างกายของมนุษย์ก็เหมือนกับผลแอปเปิ้ล หากเกิดการเน่าเสียในจุดเล็กๆ จุดหนึ่งแล้วไม่ยอมกำจัดบริเวณที่เน่าเสียออกไปจนหมดและทำความสะอาดให้เรียบร้อย แอปเปิ้ลผลนั้นก็จะเน่าไปทั้งลูกในเวลาไม่นาน! ด้วยเหตุนี้ แม้จะไม่ต้องเย็บหลอดเลือด แต่ส่วนที่ต้องตัดเลาะและทำความสะอาดก็มีไม่น้อย ซึ่งการล้างทำความสะอาดหลอดเลือดเอออร์ตาจะต้องให้เถามี่ลงมือด้วยตัวเอง

จะเย็บไม่ได้เด็ดขาด!

อาการลักษณะนี้ หากเย็บจะทำให้หลอดเลือดเอออร์ตาแคบลง หลอดเลือดเอออร์ตาเปรียบเสมือนเขื่อนขนาดใหญ่ หากมีขนาดเล็กลง ย่อมมีปัญหาตามมามากมาย

เมื่อมีขดลวดดามอยู่ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว!

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ยากที่สุดก็คือจะหาก้างปลาชิ้นนั้นได้อย่างไร! มันเป็นก้างปลาที่มีขนาดเล็กและบางเฉียบ เมื่อหลุดเข้าไปอยู่ในช่องอกย่อมต้องอันตรายมากแน่นอน! การตามหามันก็ยากเหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร

การผ่าตัดดำเนินไปอย่างเชื่องช้า

เมื่อจัดการพังผืดแล้ว งานต่อไปเป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือและความละเอียดอ่อนอย่างสูง สถานการณ์ตอนนี้คล้ายกับการเกิดพังผืดในช่องท้อง อวัยวะและเนื้อเยื่อกลุ่มหนึ่งถูกสารคัดหลั่งและหนองทำให้เกาะติดกัน เมื่อเวลาผ่านไปนานย่อมสร้างความเสียหายต่ออวัยวะภายในและเนื้อเยื่อต่างๆ ได้ง่าย

ยิ่งไปกว่านั้น เนื้อเยื่อ หลอดเลือดและอวัยวะภายในช่องอกอ่อนแอกว่าอวัยวะบริเวณช่องท้องเล็กน้อย หากจะอธิบายให้เห็นภาพก็คือ ช่องอกเปรียบเสมือนเกี๊ยวที่เปลือกบางไส้เยอะ เกิดการทะลักได้ง่าย!

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เถามี่ หลี่เป่าซานและคนอื่นๆ ต่างก็เงียบกริบ

เฉินชางเริ่มงานของตนอย่างระมัดระวัง

ลอกพังผืดระหว่างหลอดอาหารและอวัยวะภายใน ลอกพังผืดระหว่างหลอดอาหารและเส้นเลือด ลอกพังผืดระหว่างเส้นประสาทและเส้นเลือด…

มือของเฉินชางนิ่งมาก นิ่งมากจริงๆ เขาใช้คมมีดเลาะพังผืดออกทีละนิดอย่างระมัดระวัง หากใช้แรงมากเกินไปจนกรีดถูกหลอดลมจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมา

ต่อให้ทุกคนคิดจนปวดหัวก็คงคิดไม่ถึงว่าก้างปลาเล็กๆ ชิ้นเดียวจะสร้างความเสียหายให้ช่องอกมากมายขนาดนี้

เป็นเรื่องที่คิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงจริงๆ!

ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ป่วยมีอาการเจ็บหน้าอก หากเขาไม่เจ็บหน้าอกก็ต้องเจ็บที่หัวใจแล้ว!

พังผืดในช่องอกถูกลอกออกไปอย่างเชื่องช้า หมอที่อยู่รอบๆ มองดูการผ่าตัดของเฉินชางพลางทอดถอนใจด้วยความตื่นตะลึง

ชายหนุ่มคนนี้ หากมีความทะเยอทะยานขึ้นมาบ้าง อนาคตย่อมไร้ขีดจำกัดจริงๆ! อายุยังน้อยก็มีความสามารถถึงเพียงนี้แล้ว มิน่าล่ะ ถึงได้รับความไว้วางใจและความเคารพจากหัวหน้าแผนกทั้งหลาย

นี่เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมพยาบาลในห้องผ่าตัดถึงได้ใจดีกับเฉินชางเช่นนี้ พวกเธอแต่ละคนช่างตาแหลมจริงๆ!

พยาบาลห้องผ่าตัดมีสายตาที่แหลมคม แยกแยะฝีมือของหมอได้อย่างดีเยี่ยม พวกเธอไม่เคยเกรงใจหมอน้อยเลยสักนิด หากเตรียมการผ่าตัดแล้วคุณมาสาย จะต้องถูกด่าไปยกใหญ่แน่นอน! ส่วนเรื่องที่จะช่วยสวมชุดผ่าตัดนั้นก็เป็นหน้าที่ของหมออินเทิร์น!

คนที่พยาบาลห้องผ่าตัดจะช่วยสวมชุดผ่าตัดมีเพียงหมอระดับหัวหน้าแพทย์เท่านั้น! หรือไม่ก็ต้องเป็นคนระดับเฉินชาง!

นางพยาบาลเหล่านี้เห็นความร่วมมือและการไปมาหาสู่ของหัวหน้าแพทย์กับเฉินชางมาหลายครั้งแล้ว พวกเธอย่อมมองเฉินชางและหัวหน้าแพทย์เหล่านั้นอยู่ในระดับเดียวกัน แม้ตอนนี้เฉินชางจะยังไม่โดดเด่น แต่ว่า…จะช้าจะเร็วก็ต้องผงาดขึ้นมาไม่ใช่หรือ

ระบบการเลื่อนตำแหน่งของโรงพยาบาลเข้มงวดมาก ไม่ใช่ว่ามีฝีมือระดับแพทย์เจ้าของไข้ก็จะเป็นแพทย์เจ้าของไข้ได้เลย ยังมีเรื่องอายุงานเป็นข้อจำกัดอีก! แต่หากความสามารถของคุณเกินกว่าชื่อเรียกทางการแพทย์ของคุณ เหนือกว่าหน้าที่ความรับผิดชอบของคุณ นี่จึงจะเรียกว่ายอดเยี่ยมอย่างแท้จริง!

ดังนั้นตอนนี้เฉินชางอาจดูเหมือนเป็นเพียงหมอน้อยคนหนึ่ง แต่เมื่อเขาไปแผนกศัลยกรรมสาขาใดๆ ก็ตาม ใครบ้างจะกล้าไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ถึงอย่างไรพวกเขาก็ต้องคิดเผื่อไว้สำหรับตอนที่พบเคสผ่าตัดที่ต้องการความช่วยเหลือ พวกเขายังต้องโทรให้เฉินชางมาช่วยอีก!

……

……

หลังจากทำความสะอาดช่องอกตามขั้นตอนเรียบร้อยแล้ว เฉินชางก็ต้องตามหาก้างปลาต่อไป!

สำหรับคนอื่นๆ การหาก้างปลาเป็นงานยาก มีเพียงเฉินชางคนเดียวเท่านั้นที่คิดว่างานนี้ง่ายเหมือนกับการปอกกล้วยเข้าปาก

เพียงเขากวาดตามองรอบหนึ่งก็พบแล้ว

เฉินชางอดตกใจไม่ได้ เขาไม่กล้าเพิ่มความเร็วเลยสักนิด จนกระทั่งดึงก้างปลาออกมาหมดแล้ว ทุกคนก็ต้องตกใจจนถึงกับนิ่งไป!

ก้างปลาชิ้นนั้นมีความยาวประมาณสี่เซนติเมตรเลยทีเดียว

นี่มันจะ…น่าตกใจเกินไปแล้ว

ต่อให้เป็นทีมผ่าตัดที่เห็นเคสต่างๆ มามากมาย ต่อให้เป็นหัวหน้าแพทย์ทั้งหลาย โดยเฉพาะเซียวเหอและหลูเสี่ยวจวินประจำฝ่ายส่องกล้องก็ยังตกใจ

“นี่มันไม้จิ้มฟันพลาสติกหรือไง ทำไมยาวขนาดนี้!” เซียวเหอขมวดคิ้ว

ทุกคนรีบรับ ‘อาวุธสังหาร’ นั้นมาสังเกตอย่างละเอียด!

“ไม่สิ! ดูเหมือนไหมขัดฟัน! คุณลองดูสิครับ…”

“ไม่นะครับ น่าจะเป็นก้างปลานั่นแหละ!”

“แต่ก้างปลายาวขนาดนี้ เขากลืนลงไปได้ยังไง”

……

กางปลาชิ้นเดียวทำให้ห้องผ่าตัดครึกครื้นขึ้นมาทันที หมอระดับหัวหน้าแพทย์กลุ่มหนึ่งหยิบก้างปลาไปดูด้วยท่าทีตื่นเต้นดีใจราวกับเด็กน้อย ด้านหนึ่งก็ดีใจที่หาตัวการของอาการป่วยนี้พบ อีกด้านหนึ่งก็ตกตะลึงว่าก้างปลายาวขนาดนี้เข้าไปอยู่ในคอได้อย่างไร

งานต่อจากนั้น เฉินชางร่วมมือกันทำกับหัวหน้าแผนกเถามี่

การผ่าตัดดำเนินไปถึงครึ่งชั่วโมง สุดท้ายก็จบอย่างสวยงาม!

เฉินชางมองก้างปลาในมือพลางส่ายหน้าอย่างอดไม่อยู่

ก้างปลาชิ้นเดียว สร้างความเสียหายมูลค่าหลายหมื่น หรืออาจถึงหลายแสนหยวนเลยทีเดียว นี่เป็นเรื่องที่ใครก็คิดไม่ถึง ยังดีที่ผู้ป่วยไม่เป็นอะไรมาก มิเช่นนั้นหากเป็นอันตรายถึงชีวิตขึ้นมา ไปเล่าให้ใครฟังก็คงดูเวอร์เกินจริง

อันที่จริง…นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน

อันตรายบางอย่างก็มาในรูปแบบที่คนเรามองไม่เห็น…