เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 381

บทที่ 381 ชีวิตคนเราไม่อาจลืมเลือนความรู้สึกซาบซึ้งอันบริสุทธิ์ไปได้

ในตอนที่ผู้ป่วยชายฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องสังเกตอาการ

ตอนนี้เขาไม่ต้องเสียเงินไปนอนห้อง ICU อีกแล้ว ถึงอย่างไรถ้านอนห้องไอซียูหนึ่งวันก็ต้องจ่ายเงินหลายพันหยวน ครอบครัวธรรมดาย่อมรับไม่ไหว

ชายคนนี้จะคาดเดาได้หรือว่าก้างปลาเพียงชิ้นเดียวทำให้เขาต้องจ่ายเงินแสนกว่าหยวน แม้จะมีประกันสังคม แต่อย่างไรก็ต้องจ่ายเงินหลายหมื่นหยวนอยู่ดี!

เมื่อภรรยาเห็นสามีได้สติแล้วก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง!

“ที่รัก คุณฟื้นแล้ว!”

ชายคนนั้นลืมตาด้วยท่าทางสะลึมสะลือ “ผ่าตัดเสร็จแล้วหรือ”

ภรรยาพยักหน้า “ค่ะ เสร็จแล้ว การผ่าตัดราบรื่นมาก คุณอย่าเพิ่งขยับนะคะ ตอนนี้แผลยังไม่หายดี!”

เมื่อเธอกล่าวจบ เขาก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แม้จะผ่าตัดมาแล้วแต่กลับไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับขั้นตอนใดๆ เลยสักนิด

ทางด้านภรรยาที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็คิดไปต่างๆ นานา ก้างปลาเพียงชิ้นเดียวกลับสร้างความเสียหายให้ครอบครัวมากมายมหาศาล! สำหรับครอบครัวที่เพิ่งสร้างตัว เงินหลายหมื่นหยวนเป็นความเสียหายที่ค่อนข้างหนักหนาสาหัสเลยทีเดียว

ห้องสังเกตอาการเป็นห้องที่ค่อนข้างกว้าง มีม่านกั้นระหว่างเตียงแต่ละเตียงเอาไว้ ทำให้ผู้ป่วยของแผนกฉุกเฉินรู้สึกปลอดภัยในตอนที่เกิดความตึงเครียดจนประหม่า

ผ้าม่านนี้ก็เหมือนกับผ้าที่ใช้ขวางกั้นความเขินอาย เหมือนกับกำแพงที่ใช้รักษาความเป็นส่วนตัว คนที่อยู่ด้านในจึงคุยเรื่องในบ้านกับครอบครัวได้อย่างสบายใจ

“การผ่าตัด…คงใช้เงินไม่น้อยเลยสินะ”

“ค่ะ…”

“เท่าไหร่ครับ”

“คุณไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ! รักษาตัวให้ดีเถอะ มีฉันอยู่ทั้งคน!”

“พวกเราคงต้องขายบ้านช้าหน่อยแล้ว!” ชายคนนั้นทอดถอนใจ “หากขายบ้านแล้วยังซื้อบ้านไม่ไหว…”

ภรรยายิ้มเล็กน้อย “พวกเราก็เช่าบ้านได้นี่คะ! ฉันว่าเช่าบ้านก็ดีนะคะ ใช้ประโยชน์ได้ด้วย! ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันเรียนเศรษฐศาสตร์มา ถ้าราคาบ้านสูงกว่าค่าเช่าบ้านต่อเดือนเกินสามร้อยเท่าอาจเป็นสัญญาณของภาวะฟองสบู่แตก! แบบนี้พวกเราเช่าบ้านอยู่ดีกว่าค่ะ…อีกอย่างฉันได้ยินว่าปีหน้าราคาอสังหาริมทรัพย์ของเมืองอันหยางจะลดฮวบ ไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะโชคดีในความโชคร้ายก็ได้!”

……

เมื่อได้ยินภรรยาปลอบใจ ชายคนนั้นก็รู้สึกแสบจมูก มีภรรยาดีเช่นนี้ ผู้เป็นสามีก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว

เขามองรอยยิ้มเข้มแข็งของภรรยาพลางยื่นมือไปกุมมือของเธอ

ผมตัดสินใจแล้ว ชีวิตนี้ ผมจะไม่ทำให้คุณลำบากอีก ที่รัก!

นอกห้อง บริเวณเคาน์เตอร์พยาบาลประจำห้องสังเกตอาการ เมื่อเหล่าหู่หมอแผนกฉุกเฉินฝ่ายอายุรกรรมได้ยินบทสนทนาระหว่างผู้ป่วยและภรรยาก็ถอนใจออกมา “กลัวขายบ้านแล้วจะซื้อบ้านไม่ไหวหรือ คนเป็นหมออย่างพวกเราก็กลัวตรวจผู้ป่วยไม่ไหวเหมือนกัน!”

……

……

ขณะนั้นเอง เรื่องทำนองเดียวกันก็กำลังเกิดขึ้นที่แผนกศัลยกรรมหัวใจ

การผ่าตัดของอู๋อวี้ซู่ประสบความสำเร็จมาก ตอนนี้เขานอนอยู่บนเตียง เฉิงอ้ายเหมย ภรรยาอายุห้าสิบกว่าปีวางถ้วยโจ๊กลงข้างเตียง รอให้โจ๊กเย็นลง

นี่คือโจ๊กลำไยและเมล็ดบัวที่อู๋อวี้ซู่ชอบที่สุด ปกติเขาทำใจกินไม่ลง ทว่าในใจก็อยากซื้อมาลิ้มรสทุกสามวันห้าวัน ส่วนเฉิงอ้ายเหมยก็ยุ่งมาก ไม่มีเวลาต้มให้เขากินทุกวัน

“คุณครับ การผ่าตัดครั้งนี้เสียเงินไปเท่าไหร่” อู๋อวี้ซู่ถามอย่างกังวล!

เฉิงอ้ายเหมยยิ้มแล้วกล่าวปลอบใจ “ไม่ต้องพูดเรื่องเงินแล้วค่ะ คุณรักษาตัวเองให้สบายใจเถอะ!”