เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 384
สรุปบท บทที่ 384 เถามี่ อย่ารังแกกันมากเกินไปนัก!: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ
สรุปเนื้อหา บทที่ 384 เถามี่ อย่ารังแกกันมากเกินไปนัก! – เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ โดย Internet
บท บทที่ 384 เถามี่ อย่ารังแกกันมากเกินไปนัก! ของ เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ ในหมวดนิยายSlice of Life เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 384 เถามี่ อย่ารังแกกันมากเกินไปนัก!
เมื่อเห็นการกรีดผ่าของเถามี่ ทุกคนก็ตะลึงจนตาค้าง! แม้แต่ซย่าเกาเฟิงก็อดยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ไม่ได้
นี่เป็นวิธีการกรีดผ่าแบบไหนกัน ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อน
คิดถึงตรงนี้ ซย่าเกาเฟิงก็ขมวดคิ้วขึ้นมาโดยพลัน ทว่าในตอนที่แผลถูกผ่าเปิดจนเห็นเยื่อหุ้มหัวใจ ซย่าเกาเฟิงก็ต้องตกตะลึงจนตาค้าง!
โอ้โห แบบนี้ก็ได้ด้วย!
นี่เขาทำอะไรน่ะ
ซย่าเกาเฟิงแปลกใจจริงๆ เขาพบว่าตนเองยืนอยู่ในตำแหน่งผู้ช่วย แต่ยังเห็นพื้นที่ผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจได้ดี
โดยปกติ การผ่าตัดมักมีข้อจำกัดอยู่ที่พื้นที่ผ่าตัดอันมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะการผ่าตัดของแผนกศัลยกรรมหัวใจ เนื่องจากตำแหน่งของหัวใจค่อนข้างพิเศษ พื้นที่การผ่าตัดจึงอำนวยความสะดวกให้ศัลยแพทย์หลักเท่านั้น ส่วนตำแหน่งยืนของผู้ช่วยมือหนึ่งมือสอง หากได้พื้นที่การผ่าตัดดีๆ สักคนหนึ่งก็ถือว่าไม่เลวแล้ว!
แต่ตอนนี้ซย่าเกาเฟิงค้นพบอย่างประหลาดใจว่าการผ่าเปิดเช่นนี้ไม่เพียงแต่จะสร้างพื้นที่การผ่าตัดอันสมบูรณ์แบบให้กับเถามี่ผู้เป็นศัลยแพทย์หลักเท่านั้น แต่ยังดีกับเขาด้วย!
ในตอนที่เขาเตรียมจะกล่าวชมนั้นเอง จู่ๆ ก็ชำเลืองสายตามองไป ทันใดนั้นก็ต้องตกใจจนหน้าถอดสี!
นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด
สิ่งที่สำคัญสุดๆๆๆ ก็คือ!
การกรีดผ่าเช่นนี้ดูเหมือนจะยอดเยี่ยมกว่าการกรีดแนวขวางช่วงเหนือหน้าอกทั้งสองข้างมาก เพราะไม่ทำให้เนื้อเยื่อปอดเสียหาย นี่มันสุดยอดจริงๆ!
ซย่าเกาเฟิงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าการกรีดผ่าเช่นนี้มหัศจรรย์สุดๆ
คิดได้ดังนี้ ซย่าเกาเฟิงก็พิจารณาอย่างละเอียดอีกครั้ง คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าในหนังสือแนะนำการผ่าตัดมีวิธีการเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ ด้วยเหตุนี้จึงอดถามไม่ได้ว่า “หัวหน้าเถา การผ่าของคุณ…”
เถามี่กล่าวอย่างสบายอกสบายใจว่า “อ้อ! ปรับให้ดีขึ้นน่ะครับ”
เพียงประโยคเดียวทำเอาซย่าเกาเฟิงตกใจจนตาค้าง ทุกคนที่อยู่รอบๆ ก็ตื่นตะลึงจนนิ่งไปเช่นกัน
หัวหน้าเถาถึงกับปรับปรุงการกรีดผ่าสำหรับการผ่าตัดให้ดีขึ้นเชียวหรือ ยิ่งไปกว่านั้นการกรีดผ่าเช่นนี้…ดูแล้วมหัศจรรย์มากจริงๆ
ทุกคนอดตื่นเต้นไม่ได้ กระทั่งเมิ่งซีที่อยู่ข้างๆ ก็ยังรู้สึกใจสั่น
หัวหน้าเถาสุดยอดจริงๆ!
……
……
ขณะเดียวกัน ภายในห้องทำงานหมอคึกคักกว่าห้องผ่าตัดอันเงียบสงัดที่อยู่ไกลออกไปมากนัก!
เก่อฮว๋ายยืดตัวขึ้นพลางพูดว่า “โอ้โห! เป็นการกรีดผ่าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ หัวหน้าเถาคิดได้ไงเนี่ย! การผ่าเปิดแบบนั้นมหัศจรรย์เกินไปแล้ว ช่วยขยายพื้นที่การผ่าตัดอย่างเห็นได้ชัด ดีกว่าการกรีดแบบแผลคู่ซะอีก ความเสียหายต่ออวัยวะภายในก็น้อยลง สุดยอดจริงๆ…”
เพื่อนร่วมงานข้างๆ ก็พากันตบขาด้วยความตื่นเต้น “ใช่แล้ว ดูสิ ผ่าแบบนี้ไม่เสียหายไปถึงปอด แถมยังช่วยลดความเสียหายต่อปอดและผลข้างเคียงอื่นๆ ได้มากเลยทีเดียว!”
“หัวหน้าเถาเจ๋งจริงๆ! ทำไมผมคิดว่าดีกว่า…”
เพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่งรีบกระแอมออกมา “เบาหน่อย เบาเสียงหน่อย!”
ทางด้านเฉินชางกลับลูบคางของตน ปรายตามองไปพลางกล่าวพึมพำบางอย่าง
หัวหน้าเถาคนนี้เรียนรู้เร็วจริงๆ!
ถึงจะ…ยังมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง แต่ก็ปรับปรุงและพัฒนาให้ดีขึ้นได้อยู่!
หลังจากดูมาพักหนึ่ง เฉินชางก็ตัดสินการผ่าตัดทั้งหมดได้แล้ว!
การผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบเฉียบพลันที่เกิดจากการหดรัดอย่างเคสนี้ อย่างมากก็เป็นมอนสเตอร์ชั้นสูง ไม่สิ บางทีอาจไม่ถึงระดับมอนสเตอร์ชั้นสูงด้วยซ้ำ ก็แค่มีพังผืดมากไปสักหน่อย มีภาวะบีบรัดรุนแรงเล็กน้อย ถึงอย่างไรก็ไม่เป็นปัญหา
เมื่อคิดได้ดังนี้ ความกระตือรือร้นที่จะดูการผ่าตัดของเฉินชางก็ถูกลดทอนลงไปแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหยอกเย้ายัยหมาขี้ประจบฉินต่อไป
แต่ใช่ว่าเฉินชางจะไม่ดูเลย เขายังคงปรายตามองไปเป็นบางครั้ง ไม่ได้ดูอย่างจริงจังนัก
เก่อฮว๋ายๆ ที่อยู่ข้างๆ ตะโกนว่า ‘โอ้โห’ เป็นระยะ นี่ทำให้เฉินชางแอบว่าร้ายในใจว่า พ่อคุณแซ่โอ้ชื่อโหรึไง ถึงได้ตะโกนว่าโอ้โหๆ ทั้งวัน…พ่อคุณรู้เข้าจะไม่ตีคุณตายหรือ
แต่เมื่อเห็นการผ่าตัดของเถามี่ เฉินชางก็ต้องพูดเลยว่าหัวหน้าเถาก็คือหัวหน้าเถาจริงๆ! หากเทียบกับครั้งที่แล้ว เขาพัฒนาขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว
ท่าทางการบรรยายคราวที่แล้วคงไม่เสียเปล่า
อืม!
เรียกว่าเป็นเด็กมีอนาคตสอนสั่งได้หรือเปล่านะ
ดูเหมือนไม่ค่อยถูก
แต่ก็ประมาณนี้แหละ
ดูท่าทางต่อไปนี้คงต้องพูดคุยแลกเปลี่ยนกับหัวหน้าเถาให้มากสักหน่อยแล้ว ถือเป็นการส่งเสริมซึ่งกันและกัน
และแน่นอนว่า…สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ เฉินชางแอบขโมยเรียนมาก่อนแล้ว จึงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
เมื่อเห็นท่าทางจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวของเฉินชาง เก่อฮว๋ายก็เตือนเขาจากใจว่า “เสี่ยวเฉิน อย่าเอาแต่เล่นมือถือสิครับ มือถือจะมีอะไรน่าดูกว่าการผ่าตัด!”
เพื่อนร่วมงานที่จบการศึกษาระดับปริญญาเอกก็พยักหน้า “ใช่แล้ว มือถือจะน่าสนใจกว่าการผ่าตัดได้ยังไง!”
เฉินชางชะงัก ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี
หมอดีกรีปริญญาเอกอีกคนหนึ่งกล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว จุดประสงค์ในการใช้มือถือของผมก็เพื่อหาดูการผ่าตัดที่ดียิ่งขึ้นนั่นแหละ!”
เฉินชางไม่สนใจ นั่นเพราะพวกคุณไม่มีแฟนสาวน่าสนใจแบบผมน่ะสิ!
เหอะ!
ตอนนี้เศรษฐินีฉินส่งซองแดงมาให้ซองหนึ่งพร้อมกับแนบคำพูดมาด้วยว่า “เอาละ แสดงผลงานได้ดี ไปเลย เปิ่นกง[1]ต้องไปผ่าตัดแล้ว ค่าอาหารของเดือนนี้ เปิ่นกงส่งไปให้แล้ว!”
……
อย่างไรก็ตาม การผ่าตัดขั้นต่อไปทำให้ซย่าเกาเฟิงต้องยอมสยบต่อฝีมือของเถามี่อย่างแท้จริง
การผ่าตัดของเถามี่มหัศจรรย์และละเอียดลออมาก ทุกขั้นตอนดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ในตอนที่จับแยกเส้นประสาทกระบังลม (phrenic nerve) เถามี่ทำตามข้อเสนอแนะของเฉินชางอย่างเคร่งครัด เขาเหลือเนื้อเยื่อรอบๆ เส้นประสาทเอาไว้ส่วนหนึ่งเพื่อปกป้องเส้นประสาท!
อันที่จริงการผ่าตัดจะทำไปแบบเรียบง่ายก็ได้! แต่หากจะจัดการรายละเอียดที่คนทั่วไปไม่สนใจให้ดีกลับทำได้ยาก!
ความแตกต่างระหว่างยอดฝีมือกับคนธรรมดาอยู่ที่การรับมือกับรายละเอียดเล็กน้อยเหล่านี้เอง ซึ่งเถามี่ก็จัดการกับสิ่งเหล่านี้ได้อย่างดีเยี่ยม
ซย่าเกาเฟิงมองจนตะลึงพรึงเพริดไปหมดแล้ว นี่ทำให้เขาต้องนับถือฝีมือของเถามี่จากใจจริง
ซย่าเกาเฟิงไม่ใช่คนประเภทที่เห็นตนเองถูกตนเองดีอยู่ตลอดเวลา เขารู้จักเรียนรู้จากข้อดีของคนอื่นด้วย มิเช่นนั้นคงไม่เชิญเถามี่มาแสดงฝีมือผ่าตัดเช่นนี้แน่นอน สิ่งที่เขาต้องการก็คือการเรียนรู้และแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันนี่แหละ!
ซย่าเกาเฟิงยิ่งมองก็ยิ่งพึงพอใจ!
ยิ่งมองก็ยิ่งเบิกบานใจ!
เพราะคราวนี้เขาได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง
ทว่า…ทางด้านเถามี่ เมื่อเขามองซย่าเกาเฟิงแล้วกลับต้องถอนใจออกมา!
เฮ้อ…
ก่อนหน้านี้เถามี่ได้เฉินชางเป็นผู้ช่วยครั้งหนึ่ง พอตอนนี้ได้ซย่าเกาเฟิงเป็นผู้ช่วย ทำให้รู้สึกได้ถึงความแตกต่าง…
คิดถึงตรงนี้เถามี่ก็อดทอดถอนใจไม่ได้
การช่วยเหลือของเฉินชางทำให้เขาสบายมากจริงๆ!
เถามี่ส่ายหน้า การช่วยเหลือของหัวหน้าซย่าก็ยังไม่ดีเท่าเฉินชางเลย
ไม่ได้ๆ ต่อไปจะทำตัวเรื่องมากแบบนี้ไม่ได้! ยังไงซะเสี่ยวเฉินก็มาเป็นผู้ช่วยทุกวันไม่ได้
คิดถึงตรงนี้ เถามี่ก็ถอนใจออกมายาวๆ รู้สึกหดหู่อย่างไรชอบกล!
กระทั่งซย่าเกาเฟิงก็ยังมองความรังเกียจของเถามี่อย่างเคร่งขรึม!
เถามี่คนนี้นี่! ถึงกับรังเกียจที่ผมช่วยได้ไม่ดีเชียวหรือ!
อย่ารังแกกันเกินไปนัก!
ผมยอมเป็นผู้ช่วยคุณก็ให้หน้าคุณมากแล้ว!
คิดได้ดังนี้ ซย่าเกาเฟิงก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าจะช่วยให้ดีๆ จนเถามี่เห็นถึงความร้ายกาจของตน…
การผ่าตัดดำเนินไปอย่างเชื่องช้า หัวหน้าแผนกทั้งสองร่วมมือกันอย่างรู้ใจ ทำให้ทุกคนเปรมปรีดิ์เหมือนติดยา!
[1] เปิ่นกง เป็นคำเรียกแทนตัวเองของสนมนางในระดับสูงในสมัยโบราณ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ