บทที่ 385 ที่ผมทำ…ยังสู้คนรุ่นหลังคนหนึ่งไม่ได้เลย!
การร่วมมือระหว่างหมอระดับหัวหน้าแพทย์ทั้งสองให้ความรู้สึกไหลลื่นไร้ที่ติ!
หมอระดับหัวหน้าแพทย์คนอื่นๆ ที่อยู่ด้านข้างมองอย่างเพลิดเพลินประหนึ่งคนหลอนยา!
การผ่าตัดเช่นนี้ ในยามปกติคงหาดูยาก
คนระดับหัวหน้าสองคนร่วมมือกันผ่าตัด ต่างคนต่างแสดงความสามารถของตนออกมาเต็มที่ ทั้งร้ายกาจและน่าตื่นตะลึงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
หัวหน้าเถามี่ผ่าตัดไปอย่างประณีตละเอียดลออจนน่าอัศจรรย์!
หัวหน้าซย่าเกาเฟิงก็ให้ความร่วมมือช่วยเหลือจนแทบไม่มีช่องโหว่!
ทั้งสองเหมือนกับสองตัวเอกจากเรื่องเซียวฮื้อยี้[1] ทั้งคู่พยายามเพื่อการผ่าตัดเคสนี้ แต่ความจริง…ในใจของหัวหน้าแผนกทั้งสองคนกลับมีเพียงความรังเกียจซึ่งกันและกัน…
การผ่าตัดดำเนินไปเรื่อยๆ จนมาถึงช่วงท้าย เท่ากับว่าการผ่าตัดนี้ใกล้จะปิดม่านแล้ว!
ได้เห็นการผ่าตัดเช่นนี้ ก็เหมือนได้เห็นงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง ได้เรียนรู้เทคนิคใหม่ที่สั่นสะเทือนวงการแพทย์จนซึมซับเข้าไปถึงแก่น ระดับฝีมือพัฒนาไม่หยุดหย่อน!
น่าเสียดาย…การผ่าตัดใช้เวลาน้อยเกินไป
ไม่กล่าวไม่ได้ว่าฝีมือของหัวหน้าแผนกทั้งสองลึกล้ำมากจริงๆ การผ่าตัดเคสนี้เสร็จเร็วกว่าการผ่าตัดปกติของพวกเขาประมาณสามสิบนาทีเลยทีเดียว!
สุดยอดจริงๆ!
ซย่าเกาเฟิงหันไปมองเวลา จากนั้นจึงมองเถามี่ด้วยรอยยิ้มเย็นเยียบ
เป็นไงล่ะ
นับถือผมขึ้นมาบ้างหรือยัง!
ผ่าตัดเสร็จเร็วกว่าครั้งที่แล้วถึงสิบห้านาทีเลยนะ!
ทว่าเถามี่กลับไม่สะทกสะท้านกับรอยยิ้มเย้ยหยันของซย่าเกาเฟิง เขาอดทอดถอนใจออกมาไม่ได้
เฮ้อ…เทียบกับตอนเสี่ยวเฉินเป็นผู้ช่วยแล้วยังใช้เวลามากกว่าห้านาทีเลย เสียดายจริงๆ…นี่เรียกว่าทหารพันนายหาง่าย การสนับสนุนที่ดีหายาก!
อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ในโลกของผู้ใหญ่ แม้ในใจจะรังเกียจรังงอนต่อกัน แต่ภายนอกยังต้องแสดงรอยยิ้มการค้าให้กันและกันอยู่!
อืม!
ซย่าเกาเฟิงกล่าวด้วยท่าทางปลงอนิจจังราวกับออกมาจากหัวใจจริงๆ ว่า “หัวหน้าเถาทำให้ผมได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ ครับ คุณเก่งมาก!”
เถามี่ส่ายหน้า เขายิ้มจนตาหยีพลางพูดว่า “เกรงใจไปแล้วครับ หัวหน้าซย่าเกรงใจกันเกินไปแล้ว ความจริงได้คุณเป็นผู้ช่วยแบบนี้ ทำให้ผมปลื้มมากเลยนะครับ การผ่าตัดก็ดีขึ้นเยอะ!”
ทุกคนหัวเราะออกมา
มีหัวหน้าซย่าเป็นผู้ช่วยก็ต้องเจ๋งอยู่แล้ว!
……
……
หลังจากคำพูดตามมารยาทจบลง นางพยาบาลก็นำตัวผู้ป่วยออกไป
ซย่าเกาเฟิงมองทุกคนแล้วพูดต่อไปว่า “สุดยอด! ยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ การผ่าตัดของหัวหน้าเถาในวันนี้ทำให้พวกผมตะลึงจริงๆ! ว่ากันตามตรง แม้แต่ตัวผมก็ยังรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่สู้คุณไม่ได้เลยนะครับ!”
“หัวหน้าเถารู้ลึกรู้จริงเรื่องการผ่าตัดเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบเฉียบพลันที่เกิดจากการบีบรัดจริงๆ สินะครับ รายละเอียดในการผ่าตัดก็ทำได้ดีเยี่ยม ตั้งแต่การผ่าเปิด การแยกพังผืด และอื่นๆ…ทำให้ผมทึ่งมากจริงๆ!”
“ขอให้พวกเราปรบมือชื่นชมคุณหน่อยนะครับ ถือเป็นการแสดงความขอบคุณที่หัวหน้าเถามาแสดงฝีมือผ่าตัดอันยอดเยี่ยมให้พวกเราชม!”
ทันใดนั้นภายในห้องผ่าตัดอันเงียบสงบก็มีเสียงปรบมือดังสนั่น
หมอในห้องผ่าตัดล้วนเป็นหมอระดับหัวหน้าและรองหัวหน้าแพทย์ อายุสี่สิบกว่าปีกันหมดแล้ว ไม่นับว่าเป็นคนหนุ่มสาวอีกต่อไป คนที่อายุน้อยที่สุดก็คือเมิ่งซี
คนระดับหัวหน้าเช่นคนกลุ่มนี้ถือเป็นพวกหัวสูง แต่การผ่าตัดของเถามี่ก็ทำให้พวกเขาพูดไม่ออกได้จริงๆ! ถึงกับเริ่มเอ่ยชมขึ้นมาทีละคนเลยทีเดียว!
“หัวหน้าเถาเก่งจริงๆ เลยครับ!”
“ใช่แล้ว อยากไปเรียนรู้กับหัวหน้าเถาที่โรงพยาบาลอันดับสองจริงๆ!”
“หวังว่าต่อไปหัวหน้าเถาจะมาร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยนความรู้กับพวกเราอีกนะครับ!”
……
ทุกคนกล่าวคำพูดเหล่านี้ออกมาจากใจ แสดงความตื้นตันใจออกมาอย่างแท้จริง
อันที่จริง…หากพูดกันตามตรง วงการแพทย์เป็นวงการที่ค่อนข้างแคบ จะเป็นหัวหน้าแผนกหรือผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ก็ดี จะเป็นหมอน้อยก็ดี จะเป็นใครก็ไม่มีความซับซ้อนอะไรขนาดนั้น ถึงอย่างไรก็ทำอาชีพเดียวกัน คนที่พบเจอในแต่ละวันก็มีแต่ผู้ป่วย ไม่มีเวลาไปวางแผนแข่งขันกันขนาดนั้น
แน่นอนว่าเรื่องกลอุบายหรือเรื่องแข่งขันย่อมมีอยู่ทุกที่ ดังนั้นจึงพูดได้แค่ว่าการแข่งขันของวงการแพทย์ค่อนข้างไร้เดียงสา
หัวหน้าแผนกและผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ใช้เวลาเรียนมาอย่างยาวนานกว่าจะได้มาทำงานในโรงพยาบาล เรียกว่าย้ายจากวงการแคบๆ วงการหนึ่ง มายังวงการแคบๆ อีกวงการหนึ่งเท่านั้นเอง ดังนั้นจึงพูดได้ว่าพวกเขาค่อนข้างไร้เดียงสา
เมื่อเห็นใบหน้าตื่นเต้นและมืออันสั่นระริกของแต่ละคน…เถามี่ก็อดหน้าแดงไม่ได้!
อันที่จริงเขาก็อยากโอ้อวดความสามารถต่อหน้าซย่าเกาเฟิงบ้างเหมือนกัน! แต่นี่ก็แค่ฝีมือจอมปลอมเท่านั้น…คิดไม่ถึงว่าจะได้รับการตอบสนองขนาดนี้
คิดได้ดังนี้เถามี่กลับรู้สึกอับอายเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ