เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 461

บทที่ 461 ผมขอสารภาพ!

ทันทีที่เหล่าฉินเห็นเสื้อผ้าชุดนั้น โทสะพลันแล่นปราดจนศีรษะชาหนึบ!

เสื้อตัวบนที่ไอ้หนูนั่นใส่คือสูทของเขาไม่ใช่หรือไง

สูทตัวนั้นเป็นสูทแบรนด์หรูเพียงตัวเดียวที่เหล่าฉินมี ตอนนั้นเขาถึงกับต้องกัดฟันแน่น เจ็บปวดราวถูกกรีดเนื้อถึงจะตัดใจซื้อได้ลง เพราะตอนนั้นเขาได้รับรางวัลผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการเงินอุดหนุนจากคณะมนตรีรัฐกิจ จึงซื้อมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ!

ตอนนั้นเหล่าฉินปวดใจอยู่นานทีเดียว! พอกลับจากงานก็ทำใจใส่ไม่ได้เลยสักครั้ง ได้แต่จัดการให้เรียบร้อยแล้วเอาไปเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าอย่างดี!

จะอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า เสื้อที่ตนทำใจสวมไม่ลงจะถูกไอ้หนูนั่นเอาไปสวม คิดแล้วฉินเสี้ยวหยวนก็โกรธจนหายใจไม่ทั่วท้อง

ขณะที่เขาคิดจะหันไปบ่นกับจี้หรูอวิ๋นว่าลูกสาวเธอกลายเป็นคนอย่างไรไปแล้ว ทว่าพอหันไป กลับพบว่าบนใบหน้าของจี้หรูอวิ๋นประดับไปด้วยรอยยิ้ม ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความชื่นชม

เมื่อเห็นฉินเสี้ยวหยวนหันมา จี้หรูอวิ๋นก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เหล่าฉิน ดูสิคะ นั่นมันสูทตัวนั้นของคุณนี่!”

ฉินเสี้ยวหยวนพยักหน้าอย่างอัดอั้นตันใจ “ผมดูออกน่า!”

จี้หรูอวิ๋นพูดยิ้มๆ ว่า “คิกๆ ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่งจริงๆ นะคะ ปกติเห็นเสี่ยวเฉินใส่แต่ชุดลำลองมากไป พอมาสวมสูทแบบนี้ทำให้ดูมีสปิริตและหล่อเหลาจริงๆ! ถ้าจะให้ฉันพูดล่ะก็ เขาใส่สูทตัวนี้แล้ว ดูดีกว่าตอนคุณใส่มากเลยนะคะ!”

จี้หรูอวิ๋นพูดพลางยิ้ม ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำให้เส้นประสาททั้งยี่สิบเส้นของฉินเสี้ยวหยวนที่อยู่ข้างๆ กระตุกหนักเพียงใด!

เขาโมโหมาก!

ถ้าเขาทนเรื่องนี้ได้ ก็คงทนได้ทุกเรื่องแล้ว!

ไอ้เด็กเฉินชาง ฉันจะ…

ฉินเสี้ยวหยวนกำลังคิดว่าวันนี้จะจัดการเฉินชางอย่างไรดี จู่ๆ ก็พบว่าจี้หรูอวิ๋นหันมายิ้มมองเขาจนตาหยี “เป็นอะไรไปคะ โกรธเหรอ”

ฉินเสี้ยวหยวนแค่นเสียงออกมาครั้งหนึ่ง แสดงออกทางสีหน้าชัดเจนโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ!

จี้หรูอวิ๋นยิ้ม “เอาละค่ะ ไม่ใช่ว่าเสี่ยวเฉินตั้งใจใส่เสื้อของคุณสักหน่อย ถ้าคุณจะโทษก็ต้องโทษลูกสาวเรานะคะ”

ฉินเสี้ยวหยวนได้ยินคำว่าลูกสาวก็เงียบไปทันใด! ได้แต่พูดพลิกลิ้นไปว่า “ลูกผมไม่รู้สักหน่อย คงถูกไอ้หนุ่มนั่นทำให้เสียคนแน่ๆ! เยว่เยว่เป็นเด็กดี”

จี้หรูอวิ๋นถูกท่าทางเข้าข้างคนของตัวเองของอีกฝ่ายทำเอาขำกลิ้ง “ค่าๆ คุณจะโกรธไม่ได้นะคะ! ก็แค่สูทตัวเดียวไม่ใช่เหรอ วันหลังพวกเราค่อยไปซื้อกันอีกชุดก็พอ อีกอย่าง เสี่ยวเฉินก็ยืมคุณใส่แค่วันเดียวเอง ดูคุณสิ งกขนาดนี้ยังเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้อีก”

ฉินเสี้ยวหยวนอดถอนหายใจไม่ได้

เฮ้อ ต้องระวังให้ดีแล้ว มีขโมยอยู่ในบ้านนี่ป้องกันยากจริง!

แต่เมื่อมองลูกสาวที่สวมชุดกี่เพ้ายืนอยู่บนเวที ฉินเสี้ยวหยวนก็โกรธไม่ลง ทำได้เพียงถอนใจออกมาอีกครั้ง เฮ้อ…ลูกสาวโตแล้วเก็บไว้ไม่ได้จริงๆ พอโตแล้วก็เห็นคนอื่นดีกว่าครอบครัว

ทางด้านเฉินชางที่นั่งอยู่บนเวทีก็รู้สึกกระสับกระส่ายเช่นกัน…ความสามารถในการมองเห็นของเขาถูกพัฒนาให้แข็งแกร่งขึ้นถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นจึงเห็นว่าที่พ่อตาแม่ยายที่นั่งอยู่ไกลๆ นั่นได้!

นี่ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก! สูทตัวนี้ฉินเยว่ขโมยมาให้เขาใส่ หวังว่าผู้อำนวยการฉินเห็นแล้วจะไม่รู้สึกว่าสูทตัวนี้ดูคุ้นๆ นะ

เมื่อเฉินชางบรรยายเสร็จก็รีบลงจากเวทีทันที เดินถือน้ำสองขวดตรงไปยังที่นั่งด้านหลัง หวังนำน้ำไปให้ฉินเสี้ยวหยวนและจี้หรูอวิ๋น

เมื่อเห็นเฉินชางเดินเข้ามา จี้หรูอวิ๋นก็เผยรอยยิ้มงดงามราวกับดอกไม้ เธอจะเป็นแม่สามีที่ปฏิบัติต่อลูกเขยดีๆ ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกสบายใจขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะถูก

ส่วนฉินเสี้ยวหยวนแม้ในใจจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็เหมือนกับที่จี้หรูอวิ๋นกล่าว เรื่องนี้จะโทษเฉินชางไม่ได้ จึงทำได้แต่ฝืนยิ้มออกไปแล้วพยักหน้าให้

เฉินชางส่งขวดน้ำไปให้แล้วรีบปลีกตัวออกมาทันที คิดในใจว่าผู้อำนวยการฉินคงไม่รู้ว่าตนใส่เสื้อผ้าของเขาอยู่!