เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 469

บทที่ 469 ใครเป็นคนคุมเรื่องเงิน

จู่ๆ ฉินเสี้ยวหยวนก็รู้สึกว่าเสื้อผ้าของเฉินชางคล้ายๆ เสื้อที่ตนมี!

ตอนนั้นเขาไปเที่ยวห้างกับภรรยาและลูกสาว เพียงเห็นเสื้อตัวนั้นเขาก็ถูกใจจนต้องซื้อมา เมื่อเขาเห็นมันอยู่บนตัวเฉินชางก็คิดขึ้นมาว่า คนเก่งก็ต้องชอบอะไรเหมือนกันนี่แหละ!

นี่เรียกว่า…คนมีความสามารถ ย่อมมีรสนิยมใกล้เคียงกัน!

เขายิ้มมองเฉินชางจนตาหยี “เสี่ยวเฉิน นี่คือนักข่าวจากหนังสือพิมพ์อันหยางฉบับเย็น ส่วนนี่พนักงานจากสถานีโทรทัศน์…”

การสัมภาษณ์ใช้เวลาไม่นาน หลักๆ จะให้เฉินชางพูดถึงความคิดและความรู้สึกในตอนนั้น ส่วนเรื่องความอันตรายของเหตุการณ์ พวกเขาได้รับรายงานมาตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนแล้ว ดังนั้นเป้าหมายของการสัมภาษณ์ในวันนี้จึงอยู่ที่โรงพยาบาลอันดับสอง เฉินชางและหมอระดับสูง

ดูแล้วข้าวที่เลี้ยงไปเมื่อหลายวันก่อนไม่ได้เสียเปล่าจริงๆ

เดิมทีนี่เป็นการสัมภาษณ์เฉินชาง แต่ผลปรากฏว่า…เฉินชางนั่งได้ไม่ทันไร เลขาถานที่นั่งอยู่ด้วยกันก็เริ่มประชาสัมพันธ์เรื่องจรรยาบรรณแพทย์และการพัฒนาตัวเองแล้ว

นี่ทำให้เฉินชางรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง…

ก่อนเฉินชางออกไป ฉินเสี้ยวหยวนจงใจเดินออกมาส่ง เขามองเฉินชางแล้วกล่าวด้วยท่าทางสนอกสนใจว่า “เสื้อตัวนี้ไม่เลวเลย! ดูมีรสนิยมมาก!”

เฉินชางยิ้มกระอักกระอ่วนแล้วตอบว่า “ขอบคุณครับผู้อำนวยการฉิน…เสื้อตัวนี้เยว่เยว่ให้ผมมาครับ”

เหล่าฉินได้ยินดังนั้นก็มีความสุขขึ้นมาทันที “อ้อ! เยว่เยว่ให้มาหรือ มิน่าล่ะ…!”

เหล่าฉินยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ ก็รู้สึกใจเต้นตึกตัก ใบหน้ากลายเป็นบูดบึ้งราวกับคนท้องผูก รีบพูดว่า “อืม งั้นก็ใส่ให้ดีล่ะๆ ! รีบกลับไปทำงานเถอะ…”

เฉินชางเห็นสีหน้าของเหล่าฉินเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเช่นนี้ก็ชะงักไป ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก…สุดท้ายจึงส่ายหน้าแล้วเดินจากไป

พวกคนใหญ่คนโตเหล่านี้อารมณ์แปรปรวนกันจริง!

ฉินเสี้ยวหยวนจ้องมองแผ่นหลังของเฉินชาง คิดเชื่อมโยงไปถึงคำพูดเมื่อครู่นี้ของอีกฝ่าย ในใจไหววูบขึ้นมาระรอกหนึ่ง อย่างไรฉินเยว่ก็เป็นคนให้…เหล่าฉินจะทำอะไรก็ต้องระมัดระวังเสียหน่อย!

ฉินเสี้ยวหยวนเรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีตมาบ้างแล้ว ถึงอย่างไรฝ้ายบุในเสื้อก็ถูกเฉินชางดึงออกจนหมดแล้ว! แถมยังขาดไปไม่น้อย มีรูด้วย!

สายลมที่พัดเข้ามาเปรียบเสมือนมีด ไม่ใช่แค่หนาวเหน็บ แต่ยังทำให้รู้สึกราวกับถูกกรีดเนื้อด้วย!

เมื่อคิดถึงเรื่องที่ไปดูบ้านช่วงก่อนหน้านี้ เหล่าฉินพลันคิดว่า จะเก็บลูกสาวไว้ไม่ได้แล้ว ต้องรีบรวบรัดเอาเธอออกไปเสียแล้ว! ทว่าเรื่องด่วนที่สุดสำหรับตอนนี้ก็คือ รีบกลับไปดูเสื้อผ้าในตู้ตัวเองว่ายังเหลืออยู่กี่ตัว…

คิดแล้วฉินเสี้ยวหยวนก็ทอดถอนใจออกมาแล้วเดินกลับไปที่ห้องประชุม

การสัมภาษณ์ไม่ได้รับความสนใจเท่าไหร่นัก เขามองเหล่านักข่าวและพวกถานลี่กั๋ว พูดยิ้มๆ ว่า “เอ่อ…ผมมีธุระ ต้องขอตัวไปก่อนนะครับ เลขาถาน ฝากดูแลด้วยนะครับ”

ถานลี่กั๋วแปลกใจเล็กน้อย โอกาสที่จะได้ออกหน้าเช่นนี้…จะให้กันง่ายๆ เลยหรือ

นี่มันไม่สมเหตุสมผล! ทำให้ถานลี่กั๋วสงสัยยิ่งขึ้นไปอีก ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

วันนี้ผู้อำนวยการฉินเป็นอะไรไป ปกติชอบแข่งขันกับฉันไม่ใช่หรือไง อยู่ดีๆ ก็มอบโอกาสออกทีวีให้ฉัน นี่เขาให้สิ่งที่ต้องการมาเองเลยนะ

หรือว่า…จะมีอะไรแอบแฝง

คิดแล้วถานลี่กั๋วก็รู้สึกกระวนกระวายใจ

ไม่ได้แล้ว กลับไปจะต้องพิจารณาให้ดี จะปล่อยให้ตัวเองติดกับตาแก่นั่นไม่ได้!

ถานลี่กั๋วจำเป็นต้องระมัดระวังให้มาก เพราะว่า…เขาเสียเปรียบฉินเสี้ยวหยวนไปหลายครั้งแล้ว ว่ากันว่าจิตใจของอายุรแพทย์นั้นแข็งแกร่งและทนต่อโรคภัยต่างๆ ได้มากมายราวกับบริโภคหัวใจพิสุทธิ์เจ็ดห้องเข้าไป!!

ยังไงก็…ต้องระวังให้ดี!

เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เหล่าฉินกำลังหดหู่ เมื่อออกไปแล้วก็ได้แต่มองผ่านกระจกใสไปยังตึกอันยิ่งใหญ่งดงามของโรงพยาบาลอันดับสองหลายแห่ง ความคิดมากมายผสมปนเปกันไป…

นี่คือโลกที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบาก จะยอมแพ้ได้หรือ