เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 494

บทที่ 494 ผู้ชายบ้านฉันเก่งขนาดนี้!

สองวันนี้ฉินเสี้ยวยวนสดชื่นกระปรี้กระเป่ามาก แม้แต่เรื่องที่ลูกสาวเรียกเฉินชางว่า ‘ผู้อำนวยการเฉิน’ เขาก็ไม่ถือสาเช่นกัน!

อย่างไรเสีย ในฐานะผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จ!

ในฐานะพ่อตาคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จ!

ความใจกว้างนี้เป็นสิ่งที่ควรจะมี

เวลารับประทานอาหารตอนเช้าตรู่ จี้หรูอวิ๋นมองฉินเสี้ยวยวนด้วยสีหน้าประหลาดใจ “เหล่าฉิน เมื่อคืนคุณฝันเห็นอะไรล่ะ”

พอฉินเยว่ได้ยินว่ามีเรื่องอะไรบางอย่าง ก็รีบเงี่ยหูรอฟังอย่างจริงจัง ตอนนี้โจ๊กในมือไม่หอมแล้ว

พอฉินเสี้ยวยวนได้ยินคำถาม ก็ถามกลั้วหัวเราะว่า “ผมนอนละเมอเหรอ”

จี้หรูอวิ๋นกลอกตา “เมื่อคืนคุณหัวเราะตั้งหลายครั้ง ทำให้ฉันตกใจตื่นตั้งหลายรอบ! ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่กับคุณมาหลายปี ฉันคงคิดว่าคุณมีโรคอะไรซ่อนอยู่แล้ว!”

ฉินเสี้ยวยวนอดหัวเราะลั่นไม่ได้ “งั้นเหรอ ไอ๊หยา สองวันนี้ผมอารมณ์ดีไงล่ะ!”

ไม่ผิดหรอก ตั้งแต่เฉินชางผ่าตัดมือให้ลูกชายของข่งเสียงหมินสำเร็จ ก็เหมือนจะมีเรื่องดีตามมาไม่หยุดหย่อน

ถึงขั้นว่าปลายปีนี้ หรือต้นปีหน้า ตัวเองอาจได้เลื่อนขั้น หรือควบตำแหน่งอะไรสักอย่าง

นี่คือเรื่องที่ผู้อำนวยการสำนักสุขภาพเปิดเผยให้เขารู้!

พอนึกถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวยวนก็ยิ่งรู้สึกว่าเสี่ยวเฉินทำให้พ่อตาเจริญจริงๆ

ที่จริง แค่คุณสมบัติของเหล่าฉินอย่างเดียวก็เพียงพอแล้ว สิ่งที่ขาดไปก็มีเพียงภูมิหลังและพื้นฐานภายในเท่านั้น

อย่างไรเสียตลอดเส้นทางที่เขาเดินมา ก็อาศัยบุคคลระดับสูงคอยช่วยเหลือเสมอ เขาที่เดิมทีมีพื้นเพชาติกำเนิดธรรมดา สองสามปีมานี้ประสบความสำเร็จได้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว

นึกไม่ถึงว่าปีนี้จะได้รู้จักกับผู้อำนวยการข่ง!

ช่วงนี้ฉินเสี้ยวยวนไปที่แผนกศัลยกรรมกระดูกทุกสามวันห้าวัน ไปเยี่ยมข่งเจียฮุยวันแล้ววันเล่า เป็นห่วงมากกว่าพ่อของเขาเสียอีก

ทั้งยังมีเรื่องของจูเซวียนเหวิน

ช่วงนี้จูเซวียนเหวินมาหาตนเพื่อขอโทษ แต่ฉินเสี้ยวยวนไม่ยอมไปเจอเขาเลย

กับคนประเภทนี้ จะเจอหรือไม่เจอก็ไม่ต่างอะไรกัน!

ส่วนจูเซวียนเหวินก็ถึงขั้นมาขอโทษเสี่ยวหลินที่แผนกฉุกเฉินแล้ว

เขาสร้างความรบกวนให้แผนกฉุกเฉินนิดหน่อย

ทำเอาเสียวหลินตกใจจนหันตัวเดินหนี

คนประเภทนี้รังแกคนที่อ่อนแกกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่า ทั้งยังไม่มีหลักการ ไม่มีขอบเขต

หลังจากพ่อตารู้เรื่อง ก็โมโหจนต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล

จูเซวียนเหวินก็เหมือนจะออกจากมณฑลตงหยางไปแล้วจริงๆ

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ฉินเสี้ยวยวนก็เดินฮัมเพลงไปถึงตึกธุรการ ตอนที่เพิ่งจะลงลิฟท์ ก็พบว่ามีคนคนหนึ่งรออยู่ตรงประตู

ฉินเสี้ยวยวนอึ้งทันที “เลขาถาน ทำไมวันนี้มาเช้าจัง”

ถานลี่กั๋วตอบด้วยสิหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ “เหล่าฉิน คุณไม่มีน้ำใจ!”

ฉินเสี้ยวยวนงงไปชั่วขณะ เมื่อเห็นสายตาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมของถานลี่กั๋ว ก็เอ่ยถามทันทีว่า “ลองเล่ามา”

หลังจากเล่าแล้ว ถานลี่กั๋วก็รีบถามว่า “เหล่าฉิน ผมดีกับคุณหรือเปล่า”

พอฉินเสี้ยวยวนได้ยินคำถามนี้ก็อึ้งทันที คุณดีกับผมหรือเปล่า คุณจะไม่รู้อยู่แก่ใจได้ยังไง

หลายปีมานี้แอบลอบกัดผมน้อยเสียที่ไหน

แต่…ช่วงนี้เหมือนจะทำตัวไม่เลวเลย

ฉินเสี้ยวยวนรู้สึกว่าไม่ควรซ้ำเติมกัน เมื่อเห็นเลขาถานมีท่าทางเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างนั้น ก็ตอบทันทีว่า “อืม คุณดีกับผมมาก!”

ถานลี่กั๋วพอเห็นฉินเสี้ยวยวนก็รู้ทันทีว่าฝืนใจ!

ถึงอย่างไรก็เป็นคู่ต่อสู้เก่า คู่หูเก่า ร่วมงานกันมาสิบปีได้แล้วมั้ง

พูดแบบไม่น่าฟังก็คือ ถานลี่กั๋วรู้ใจฉินเสี้ยวยวนยิ่งกว่าจี้หรูอวิ๋นเสียอีก!

เขาบอกทันทีว่า “เหล่าฉิน คุณไม่ต้องฝืนใจ วันนี้ผมตั้งใจจะมาคุยกับคุณสักหน่อย!”

“ก่อนหน้านี้ผมก็ทำไม่ดีเหมือนกัน เรื่องนี้ผมทบทวนตัวเองมานานมากแล้ว…”

ขณะที่ฟังคำพูดที่จริงใจของถานลี่กั๋ว เหล่าฉินก็งุนงงนิดหน่อย

ช่วงนี้เป็นอะไรไปแล้ว…