เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 493

บทที่ 493 แกมันชาติหมา!

มณฑลตงหยางเป็นมณฑลที่สภาพอากาศแบ่งเป็นสี่ฤดูกาลชัดเจน อุณหภูมิในฤดูหนาวต่ำมาก

ฤดูใบไม้ร่วงกำลังจะเปลี่ยนเป็นฤดูหนาว เลยกลางเดือนพฤศจิกายนไปแล้ว เป็นเวลาที่โครงการก่อสร้างทยอยกันหยุดงาน

แต่ช่วงนี้จูเซวียนเหวินค่อนข้างงานยุ่ง ถึงอย่างไรก็เป็นเวลาปลายปีแล้ว ถึงเวลาคำนวณเงินทุนและเบิกเงินคืน ไม่อย่างนั้นถ้าติดหนี้ค่าวัสดุตอนปลายปี เขาก็คงสำรองจ่ายเองไม่ไหว

ช่วงนี้จูเซวียนเหวินเดินทางบ่อยมาก เพื่อรีบตรวจสอบโครงการก่อสร้างและนำเงินมาไว้ในมือ จะได้พาภรรยาและลูกไปฉลองปีใหม่ที่เมืองซานย่าได้อย่างราบรื่น

เดิมทีขั้นตอนก็เหมือนกับปีที่ผ่านมา ปีนี้แค่ทำเหมือนเดิมอีกครั้งหนึ่ง!

แต่ตอนที่ตรวจสอบ ก็พบว่าปีนี้เจอปัญหามากมายเกินไป!

“หัวหน้าจู โครงการเหอซีของพวกเราไม่ผ่านมาตรฐานครับ อีกฝ่ายไม่ให้ผ่านการตรวจสอบ!” ผู้จัดการโครงการเหอซีโทรศัพท์มาแจ้งข่าว

จูเซวียนเหวินขมวดคิ้ว “เอาละ ผมรู้แล้ว”

พอวางโทรศัพท์ จูเซวียนเหวินก็ครุ่นคิดว่าตัวเองทำพลาดจนเกิดปัญหาในขั้นตอนไหน

พอนึกถึงตรงนี้ ก็มีสายเข้าอีกแล้ว!

“หัวหน้าจู โครงการที่พวกเราจะร่วมมือกับจงเถี่ย อีกฝ่ายไม่อยากร่วมงานกับเราแล้วครับ ทั้งยังขอให้พวกเรารีบดำเนินการตามมาตรฐาน ตอนนี้…ทุกอย่างไม่ผ่านมาตรฐาน ปีหน้าให้พวกเราทำงานใหม่อีก!”

“หัวหน้าจู พวกเรา…”

ตอนรับโทรศัพท์สายแรก จูเซวียนเหวินก็สงสัยว่าตัวเองทำงานมีปัญหาตรงไหน ทำพลาดตรงไหนไป!

แต่พอมีโทรศัพท์โทรมาสายที่สองที่สามติดต่อกัน จูเซวียนเหวินก็เหงื่อกาฬแตกพลั่กแล้ว!

มีหรือที่เขาจะยังไม่เข้าใจว่าตัวเองคงไปก่อเรื่องอะไรไว้

แต่ว่า…พอคิดไปคิดมา จูเซวียนเหวินก็ยังสับสนอยู่ดี

นี่ฉันไปหาเรื่องท่านเทพที่ไหนมา

เขายิ่งคิดยิ่งกลัว!

คนที่ทำให้งานของตนไม่ผ่านการตรวจสอบทั้งหมดได้…ต้องเป็นใครกัน

ใครกันที่มีความสามารถมากขนาดนั้น

พอคิดถึงตรงนี้ จูเซวียนเหวินก็เหงื่อแตกไม่หยุด!

เขาไม่ใช่คนโง่ ยอมรู้ว่าไม่มีทางที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นโดยไร้ที่มาที่ไป

จูเซวียนเหวินพยายามทำให้ตัวเองใจเย็น แต่จะใจเย็นไหวได้อย่างไร

สำรองจ่ายเงินล่วงหน้าไปเยอะขนาดนี้ ทั้งยังมีคนรอทวงหนี้เป็นโขยง ถ้าเบื้องบนไม่ให้ผ่านการตรวจสอบและไม่จ่ายเงินให้ ต่อให้ตัวเองโดนฆ่า หรือโดนขาย ก็แก้ไขปัญหาพวกนี้ไม่ได้อยู่ดี!

ตอนนี้เอง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพ่อตาแล้ว

“คุณพ่อครับ…ผมเจอปัญหาแล้ว!” จูเซวียนเหวินบอกทันทีที่โทรติด!

อีกฝ่ายชะงักนิดหน่อย “มาคุยกันหน่อย”

หลังจากวางโทรศัพท์ จูเซวียนเหวินก็รีบยืนขึ้นแล้วขับรถไปที่เขตพักอาศัยเดิม

พอเข้าประตูบ้านมา จูเซวียนเหวินก็แทบจะคุกเข่าขอร้อง

“คุณพ่อครับ! ต้องช่วยผมด้วยนะครับ!”

“ผมเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว!”

เมื่อเห็นจูเซวียนเหวินทำตัวไม่ได้เรื่องแบบนี้ ชายชราก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วส่ายหน้าอย่างจนใจ “นั่งลง ค่อยๆ คุยกัน”

ตอนนี้จูเซวียนเหวินถึงได้เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นให้ฟัง

เมื่อเห็นคนที่โตป่านนี้พูดจาด้วยเสียงสะอื้น ท่าทางเหมือนจะร้องไห้ออกมา ชายชราก็ค่อนข้างดูถูกพฤติกรรมนี้!

แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นลูกเขยของตัวเอง

หลังจากฟังจบ ชายชราก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา ลังเลอยู่ครู่เดียวก่อนจะโทรหาอดีตผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่ง

อีกฝ่ายเคารพชายชราผู้นี้มาก หลังจากโทรติดแล้วก็กล่าวทักทายว่า “สวัสดีครับหัวหน้า”

ชายชราขานรับแล้วบอกว่า “เสี่ยวอู๋ ผมวานให้คุณไปสืบเรื่องบางอย่างให้หน่อย วันนี้ที่มณฑลมีข่าวพิเศษอะไรหรือเปล่า”

คำพูดนี้อ้อมค้อมมาก แต่หลังจากอีกฝ่ายได้ฟังแล้วก็เงียบไปพักหนึ่ง

จากนั้นก็ตอบว่า “หัวหน้าครับ ผมบอกความจริงกับท่านแล้วกัน คราวหลังบอกให้ลูกเขยของท่านเอาการเอางานหน่อย ทำตัวสงบเสงี่ยมหน่อย อย่าเอาแต่ก่อเรื่องทั้งวัน แล้วก็มีอีกเรื่องครับ ทางที่ดีรีบจัดการโครงการของบริษัทจื้อต๋าคอนสตรัคชั่นให้เสร็จเรียบร้อย ไม่อย่างนั้นเบื้องบนจะไม่ให้เงินสักหยวน อย่าให้เขาอวดฉลาดเพราะความโลภ หลังจากนี้ให้เขายุบบริษัทเถอะครับ หรือไม่ก็ออกไปดูข้างนอกบ้าง สรุปสั้นๆ ก็คือ อย่าอยู่ที่ตงหยางเลยครับ”

เขาอธิบายได้ชัดเจนมากแล้ว!

ชายชราฟังอย่างสงบเยือกเย็น ชีวิตนี้ผ่านอุปสรรคขึ้นลงมามากมาย มีเรื่องไหนบ้างที่มองไม่ขาด

ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ถือว่าค่อนข้างรู้ใจเขา เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนี้ เขาก็พยักหน้าแล้วไม่ได้ถามรายละเอียดอีก

“อืม เข้าใจแล้ว ขอบใจมากเสี่ยวอู๋”

พอวางโทรศัพท์ ชายชราก็มองจูเซวียนเหวินที่กำลังเสียขวัญ พร้อมกล่าวเนิบๆ ว่า “ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม”

จูเซวียนเหวินจะไม่ได้ยินได้อย่างไร

เขาได้ยินตั้งแต่ต้นจนจบ!

แต่ก็เพราะอย่างนี้เอง เขาถึงได้ขวัญเสียขนาดนี้

ตอนนี้พ่อตากลายเป็นฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายของเขาแล้ว!

พอนึกถึงตรงนี้ จูเซวียนเหวินก็รีบบอกว่า “คุณพ่อครับ ต้องช่วยผมนะครับ ผม…ตอนนี้ผม…”