เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 501
บทที่ 501 ผมจะยกลูกสาวให้แต่งงานกับเขา!
เจียงเทาวิ่งเหยาะๆ สองก้าวมาถึงตรงหน้าเฉินชาง พอขวางไว้แล้วก็จ้องเฉินชางพร้อมพูดอย่างจริงจังว่า “ผมผิดไปแล้ว!”
เฉินชางตอบยิ้มๆ “คุณดื่มเยอะไปแล้ว”
เจียงเทาตะโกนเสียงดังว่า “ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้ดื่มเยอะ! ศาสตราจารย์เฉิน ผมผิดไปแล้ว ผมไม่มีความรู้ ผมหลงระเริง ผมอวดดีลำพองใจ ผม…ผมขอโทษคุณครับ”
เฉินชางอึ้งไปเลย ขณะมองเจียงเทาตะโกนเสียงดังเหมือนแทบขาดใจขนาดนี้ เขาก็งงนิดหน่อย
เขาไม่ได้ถือสาเจียงเทาเลย เขารู้สึกเฉยๆ กับเรื่องพวกนี้ ไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ
เจียงเทาจ้องเฉินชาง “ศาสตราจารย์เฉิน อาจารย์ของผมคือกู้หงเหมย!”
…ผมอยากทำงานกับคุณ ผมอยากเดินบนเส้นทางที่พวกเธอเดินไม่สุดไปพร้อมกับคุณ!…
…มีแค่คุณเท่านั้นที่จะพาพวกเราเดินไปสู่ชัยชนะได้!…
…ศาสตราจารย์เฉิน ผมอยากติดตามคุณ!”
หลังจากเจียงเทาได้ฟังเรื่องในอดีตที่ศาสตราจารย์ทังเล่า ได้ฟังการฝ่าฟันต่อสู้ของคนรุ่นเก่า ฟังชีวิตยุครุ่งเรืองของพวกเขา ชั่วขณะนั้นก็ซาบซึ้งไปกับจิตวิญญาณของคนรุ่นเก่าแล้ว!
นี่คือเส้นทางงานสาธารณสุขของประเทศจีนที่คนรุ่นก่อนยังเดินไม่สุดทาง!
พวกเขามีเงื่อนไขจำกัด ใช้เวลาเดินนานมาก บางทีวันนี้อาจจะเดินไม่ไหวแล้ว!
ส่วนพวกเรา ในฐานะหมอรุ่นใหม่ พวกเราควรจะเดินไปบนเส้นทางนี้ให้สุดทาง
แม้จะเดินได้ไม่สุดทาง แต่ก็ควรจะเดินให้ไกล!
สร้างจุดเริ่มต้นที่สูงขึ้นให้ลูกหลานในอนาคตและนักเรียนของพวกเรา
เจียงเทารู้ว่าพวกเขาเดินอยู่บนบ่าของอาจารย์พวกเขา นึกย้อนไปถึงการสนับสนุนในหลายปีมานี้ของอาจารย์ ก็คิดได้ว่าอาจารย์อายุมากขนาดนี้แล้ว แต่ทุกวันก็ยังผ่าตัด ยังทำงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์
พอคิดว่าอาจารย์กับหัวหน้าแผนกฉางหงเหล่ยยังทดลองและวิจัยทุกวัน…
จู่ๆ ตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเขาต้องทำอย่างนี้!
เพราะเป็นความรับผิดชอบ!
และเพื่อถ่ายทอดด้วย
อิงตามมโนทัศน์ของคนทั่วไป เขาเป็นถึงหัวหน้าแผนกโรงพยาบาลจีสุ่ยถานเชียวนะ เป็นบุคคลที่ยืนอยู่ระดับสูงสุดแล้ว สิ่งที่ต้องทำตอนนี้ก็คือออกไปประชุม บรรยายในชั้นเรียน รับนักศึกษาทำหัวข้องานวิจัย…เดินมาถึงขั้นที่กินทุนเก่าได้แล้ว
จำเป็นต้องลำบากขนาดนี้ซะที่ไหนกัน อายุห้าสิบกว่าแต่ยังเป็นแนวหน้าในการวินิจฉัยโรค
เงินไม่พอใช้เหรอ
ไปเที่ยวมัลดีฟส์ไม่ผ่อนคลายกว่าเหรอ
อุ้มหลานไม่มีความสุขกว่าเหรอ
……
แต่พอฟังศาสตราจารย์ทังพูดจบ เขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที
นี่คือการสนับสนุนจากคนยุคพวกเขา เป็นของขวัญที่พวกเขามอบให้คนยุคนี้
เป็นเพราะคนกลุ่มนี้ ถึงได้มีจุดเริ่มต้นให้พวกเขา!
เจียงเทาตะโกนเสียงดังแทบขาดใจ เขาอยากจะควักหัวใจอันรุ่มร้อนของตัวเองออกมาแล้วบอกเฉินชางว่า ผม เจียงเทาก็มีอุดมการณ์นี้เหมือนกัน ผมยินดีมอบชีวิตให้อาชีพการงานที่ผมทำ!
เมื่อเห็นเจียงเทามีท่าทางแบบนี้ เฉินชางก็เงียบแล้ว
เขาก็เป็นอย่างนี้เหมือนกัน
เมื่อได้ฟังเรื่องราวของคนรุ่นก่อน ฟังเรื่องที่พวกเขาต่อสู้ฝ่าฟัน ฟังวันวานอันมีความหมายของพวกเขา…
เฉินชางจะไม่ซาบซึ้งได้อย่างไร
เฉินชางมองเจียงเทา “คุณอยากทำจริงเหรอครับ”
เจียงเทาอึ้งไปชั่วขณะ แล้วมองเฉินชาง “ผม…ผมทำได้เหรอครับ”
เฉินชางจ้องตาเขา แล้วย้อนถามเสียงเบาว่า “ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ”
เจียงเทามั่นใจมากขึ้นทันที เขาดึงแขนเฉินชาง “ผมจะทำให้ดีแน่นอนครับ!”
เฉินชางส่งเจียงเทากลับบ้าน
เห็นได้ชัดว่าเจียงเทาดื่มมากเกินไป พูดมากด้วย แต่ปากยังบอกว่าตัวเองไม่เมา
จากนั้นตัวเองถึงได้เดินกลับบ้าน
ระหว่างทางลมค่อนข้างเย็น แต่กลับดับไฟในใจของเฉินชางไม่ได้
ตอนที่ฟังศาสตราจารย์ทังพูด เฉินชางก็อิจฉามาก นั่นเป็นเรื่องราวของพวกเขา
บางที…
ฉันก็สร้างเรื่องราวของตัวเองได้เหมือนกัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ