เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 529

บทที่ 529 ความต่างระหว่างประทับใจกับกล้าคิด

การผ่าตัดหนึ่งเคสจบลง เก่อฮว๋ายลุกขึ้นแล้วเดินออกไป อย่างไรเสีย ถ้าเขาอยู่ต่อก็จะได้เป็นแค่แพะรับบาป นั่นจะมีความหมายอะไร!

แต่พอเขามองอาจารย์ของตัวเอง ก็เริ่มทนไม่ไหวอีก

ถึงยังไง…การเป็นแพะรับบาปให้อาจารย์ตัวเอง ก็เหมือนจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลเหมือนกัน เป็นเรื่องที่ฟังขึ้น

หัวหน้าแผนกควรจะมีฐานะและตำแหน่งที่หัวหน้าแผนกควรมี

แต่ตอนนี้ซย่าเกาเฟิงดันบอกเก่อฮว๋าย “เสี่ยวเก่อ ดูการผ่าตัดของหมอเฉินชางจบแล้ว รู้สึกประทับใจ หรือคิดยังไงบ้าง”

เก่อฮว๋ายถอนหายใจเบาๆ ประทับใจก็ส่วนประทับใจ กล้าคิดก็ส่วนกล้าคิด!

รู้สึกประทับใจมากจริงๆ!

แต่ไม่กล้าคิดอะไรเลย!

การผ่าตัดบางขั้นตอนของเฉินชาง เขาทำได้แค่ดู แต่ไม่แม้แต่จะกล้าคิด ตอนที่เขาเห็นความเร็วของมือ เห็นความเร็วในการเย็บปิดเส้นเลือด…เขาก็ทำได้เพียงมองอยู่อย่างนั้น

ยังไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น พูดถึงแค่การเย็บสอดแบบไม่ต่อเนื่อง เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพดีจริงๆ แต่เขาเองก็รู้ถึงระดับความเร็วในการเย็บของตัวเองดี ถ้าอยากทำให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนดก็ยากมาก!

ตอนนี้เขาต้องยอมรับว่าตอนนั้นเฉินชางมีเมตตาเกินไปจริงๆ ตอนนั้นที่เขาแข่งเย็บกับเฉินชาง อีกฝ่ายออมมือให้ ไม่ได้โจมตีเขาในรวดเดียว แต่ค่อยๆ ทำให้เขาเห็นความแตกต่างทีละก้าว เพราะถ้าทำแบบนี้ เหมือนจะ…ทำให้เขาไม่รู้สึกพ่ายแพ้มากเกินไป…

แน่นอนอยู่แล้ว วันนี้สังเกตและเรียนรู้การผ่าตัดของเฉินชาง เขาได้เรียนรู้อะไรมากมาย เขาได้ซึมซับและเรียนรู้วิธีที่เฉินชางจัดการกับรายละเอียด โดยเฉพาะรายละเอียดตอนที่แยกเส้นเลือดกับเส้นประสาทอย่างระมัดระวัง

“ได้ความรู้มากมายครับ!” เก่อฮว๋ายตอบ

เฉินชางยิ้ม “อาจารย์เก่อเกรงใจแล้ว ผมเองก็ได้เรียนรู้อะไรจากคุณไม่น้อยเลย”

หลังจากเก่อฮว๋ายได้ยินแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร จู่ๆ ก็เกิดดีใจขึ้นมา

ถูกเรียกว่าอาจารย์เก่อ เรียกได้สนิทสนมจริงๆ!

พอนึกถึงตรงนี้ เก่อฮว๋ายก็ยิ้ม “ช่วยเหลือกันและกันครับ เรียนรู้ซึ่งกันและกัน!”

พอพูดจบ เก่อฮว๋ายก็บอกซย่าเกาเฟิงว่า “หัวหน้าแผนก ผมกลับก่อนนะครับ! ทางนั้นยังมีธุระอีกนิดหน่อย”

ซย่าเกาเฟิงอึ้งทันที อย่าทำอย่างนี้สิ ถ้าคุณไปผมก็ไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้วน่ะสิ!ไอรีนโนเวล

เก่อฮว๋ายแสร้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรีบร้อนเดินออกไป เมื่อเทียบกัน เขาชอบการถูกหัวหน้าแผนกเมิ่งคนสวยตำหนิมากกว่า อย่างไรเสียอีกฝ่ายก็หน้าตาดี ขนาดเวลาโกรธก็ยังสวยอยู่เลย!

เฮ้อ ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็เป็นตัวประกอบที่มีหน้ามีตามีชื่อเสียงคนหนึ่งเหมือนกัน เก่งกว่าหมอดีกรีปริญญาเอกเบอร์สองและเบอร์สามไม่รู้ตั้งเท่าไร!

จะให้เป็นแพะรับบาปไปตลอดไม่ได้หรอก!

ซย่าเกาเฟิงถอนหายใจเฮือกหนึ่งขณะมองเก่อฮว๋ายรีบร้อนออกไป ไอ้เวรนี่…

……

……

นอกห้องผ่าตัด หวังชิ่งหู่กลัวว่ารอแล้วจะไม่ได้เจอเฉินชาง เขาจึงดึงหลี่ฮ่วนมารอที่หน้าประตูห้องผ่าตัดเสียเลย!

“ผู้อำนวยการ คุณป่วยเป็นอะไรถึงมาหาหมอเฉินครับ” หลี่ฮ่วนอดถามไม่ได้

หวังชิ่งหู่ส่ายหน้า “ภรรยาผมเป็นครูสอนเปียโนไงล่ะ ตอนนี้อายุมากแล้ว เธอปวดมือมาก อาจเป็นผลสืบเนื่องหลังจากเคยได้รับบาดเจ็บที่เส้นเอ็น เมื่อวานซืนผมพาเธอไปที่โรงพยาบาลจีสุ่ยถาน แต่พอไปถึงแล้ว อีกฝ่ายรู้ว่าผมเป็นคนตงหยาง ก็ให้ผมกลับมาที่นี่!”

หลี่ฮ่วนได้ฟังแล้วทำตาโตทันที “เพราะอะไรครับ”

หวังชิ่งหู่ยิ้ม “นี่ก็คือจุดที่เก่งกาจของหมอเฉิน คุณไม่รู้สินะ เป็นเพราะหมอเฉินคนนี้แหละ! ตอนนี้โรงพยาบาลจีสุ่ยถาน โรงพยาบาลไห่ตูซื่อลิ่ว โรงพยาบาลของสังกัดมหาวิทยาลัยหนานทงและกลุ่มโรงพยาบาลของเรากำลังร่วมมือกันสร้างศูนย์กายภาพเส้นเอ็นขึ้นมา”

พอได้ยินหวังชิ่งหู่พูดแบบนี้ หลี่ฮ่วนก็ยิ่งหน้าแดงเพราะความอับอายแล้ว!

นี่ฉันดูถูกหมอเฉินไม่ใช่เหรอ