เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 530

บทที่ 530 เจอเรื่องแปลกทุกวัน

วุ่นวายอยู่กับงานทั้งบ่าย ไม่ง่ายเลยกว่าเฉินชางจะได้พักผ่อน คืนนี้ก็เป็นเวรดึกของเขาอีก

เฉินชางส่ายหน้าอย่างจนใจ เอนกายพิงพักผ่อนบนเก้าอี้นอนสักครู่หนึ่ง

จากนั้นเปิดดูผลตอบแทนที่ได้รับในวันนี้

[ติ๊ง! ผ่าตัดแก้ไขหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพองเทียม ได้รับรางวัล:

1. ค่าประสบการณ์ +5000

2. ถุงนำโชค +1

3. ยาบำรุงกำลัง +2]

เฉินชางเห็นข้อความแจ้งเตือนของระบบ เป็นถุงนำโชคอีกแล้วเหรอ

เขาเปิดถุงนำโชค [ได้รับคะแนนทักษะ +3]

เฉินชางดีใจ แบบนี้ก็ไม่แย่เหมือนกัน ทีแรกนึกว่าจะได้คะแนนทักษะเยอะ ผลปรากฏว่าได้น้อยจนไม่พอใช้เลย

เฉินชางที่ค่อนข้างเหนื่อยล้ากำลังมองยาบำรุงกำลัง แล้วจู่ๆ ก็เกิดความคิดบางอย่าง หรือ…จะลองดูสักหน่อยดีไหม

หลังจากเลือกใช้งานแล้ว เฉินชางก็รู้สึกสมองปลอดโปร่งทันที เหมือนแจ่มใสกระปรี้กระเปร่าไปทั้งตัว!

เฉินชางงุนงงนิดหน่อย ทีแรกนึกว่าเป็นเครื่องดื่ม ไม่แน่อาจได้ชิมรสชาติสักหน่อย นึกไม่ถึงว่าพอคลิกใช้งานแล้วจะเริ่มออกฤทธิ์ทันที

สัมผัสจากประสบการณ์แย่มาก!

แต่สภาพร่างกายของเขาก็เหมือนเพิ่งตื่นนอน ไม่เลวเลยจริงๆ ประสิทธิภาพใช้ได้ ติดที่ขาดขั้นตอนการเสพสุขไป

ของบางอย่าง บางทีขั้นตอนสำคัญกว่าผลลัพธ์…ยกตัวอย่างเช่น…กินของอร่อย! (อย่าคิดอะไรเพ้อเจ้อนะ)

ตอนนี้จู่ๆ ประตูห้องเวรก็เปิดออก เฉินชางเงยหน้ามอง พบว่าเป็นฉินเยว่ ในมือเธอกำลังถือกล่องข้าวเก็บอุณหภูมิ

หลังจากฉินเยว่เข้ามาเจอเฉินชางแล้ว เธอก็เดินเข้ามาด้วยสายตาอมยิ้ม

“เหนื่อยล่ะสิ”

เฉินชางส่ายหน้า “ไม่เหนื่อยครับ!…พอได้เห็นหน้าคุณ ทุกอย่างก็สบายดี มีแรงขึ้นมาเลย!”

ฉินเยว่กลอกตามองบน “เอ? ฉันว่านะเฉินชาง ตอนนี้ทำไมเวลาฉันได้ยินคำพูดของคุณ ฉันมักจะตีความหมายเพิ่มอีกหนึ่งชั้นตลอดเลย!”

เฉินชางได้ยินแล้วยิ้มเจื่อนทันที

ฉินเยว่เปิดกล่องข้าวเก็บอุณหภูมิออก แล้วบอกว่า

“ฉันทำอาหารมาให้คุณนิดหน่อย รีบกินเถอะค่ะ ฉันเห็นว่าคืนนี้คุณต้องเข้าเวรดึก แต่ก็ยุ่งกับการผ่าตัดมาทั้งวัน คุณไหวหรือเปล่า”

“หรือไม่อย่างนั้น คืนนี้ให้ฉันเข้าเวรแทนคุณไหม”

เฉินชางได้ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นใจทันที ขณะมองสาวน้อยที่รู้ความคนนี้ เขาก็อดยิ้มไม่ได้ “ไม่เป็นไรครับ!”

เปิดกล่องข้าวออก ข้างในเป็นกับข้าวสองอย่าง ซุปหนึ่งอย่างพร้อมข้าวสวย

กับข้าวสองอย่างมีผัดสามเซียนกับไข่ผัดต้นหอม

เฉินชางกินอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนหมาป่าเขมือบอาหาร ฉินเยว่นั่งมองอยู่ข้างๆ ตาโตของเธอกำลังจ้องเฉินชางอย่างเฝ้าคอย!

ผ่านไปครู่เดียว ถึงได้ถามอย่างระมัดระวังว่า “อร่อยไหมคะ”

เฉินชางชะงักทันที!

พอเขาเห็นฉินเยว่ท่าทางดูระมัดระวังต่างจากยามปกติโดยสิ้นเชิง เหมือนคนกำลังรอผลสอบ ก็อดถามยิ้มๆ ไม่ได้ว่า “เป็นอะไรไป คุณวางยาในกับข้าวเหรอ”

ฉินเยว่ได้ยินแล้วยกน้ำซุปขึ้นมาทันที แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฝ่าบาท เสวยยาเพคะ”

เฉินชางสำลักทันที แทบจะพ่นข้าวออกมา!

ยัยเด็กคนนี้ ทะเล้นเกินไปแล้ว

ฉินเยว่มองเฉินชางอย่างเฝ้าคอย “ฉันทำอย่างอื่นไม่เป็นแล้ว ทำเป็นแค่กับข้าวสองอย่างนี้ รสชาติเป็นยังไงบ้างคะ”