บทที่ 536 พ่อแม่วัยรุ่นต้องระวัง
วันนี้เฉินต้าไห่ภูมิใจมาก!
เหล้าเหมาไถสองขวดที่ฉินเยว่นำมาเป็นของขวัญทำให้เขามีความสุขทั้งคืน ไม่ใช่เพราะราคาแพง
แต่สาเหตุหลักเป็นเพราะฉินเยว่มอบของขวัญได้ตรงใจ ถ้าให้เฉินต้าไห่ซื้อเอง เขาจะต้องรู้สึกเสียดายเงินแน่!
ต่อให้ฉินเยว่ไม่พกอะไรติดไม้ติดมือมาด้วย เขาก็มีความสุขมากอยู่ดี แต่…การที่เธอนำเหล้าเหมาไถสองขวดมาด้วย ทำให้เฉินต้าไห่ที่เดิมทีก็มีหน้ามีตาอยู่แล้วรู้สึกภาคภูมิใจสุดๆ
ตอนบ่ายของวันนั้น เขาเรียกเพื่อนกินเพื่อนดื่มมาที่บ้าน แล้วนำเหล้าเหมาไถออกมาโอ้อวด
“นี่ เห็นหรือยัง ลูกสะใภ้ของฉันมาเอามาฝาก ทั้งชีวิตนี้ฉันยังไม่เคยดื่มเหล้าเหมาไถเลยนะ!” เฉินต้าไห่โอ้อวดพร้อมรอยยิ้ม
เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ หยกเหล้าเหมาไถขึ้นมาดู “โอ้ เหล่าเฉิน แกดูสิ นี่มันเหล้าของปี 1999 เลยนะ!”
เหล่าเฉินอึ้งทันที เมื่อครู่ยังไม่สังเกตตรงนี้ เขารีบยกมันขึ้นมาดูให้ละเอียด!
แล้วก็สังเกตเห็นโลโก้ปี 1999 ทันที
หลังจากเห็นแล้ว เหล่าเฉินก็สีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน โอ้ลูกรัก นี่เก็บรักษามายี่สิบปีแล้วเหรอ ของล้ำค่าชัดๆ!
พอนึกถึงตรงนี้ เหล่าเฉินก็รีบแย่งขวดเหล้ากลับมาจากมือเพื่อนอย่างระมัดระวัง
“เหอะๆ วันนี้พวกเราไม่ต้องดื่มเหล้าหรอก!”
พอพูดจบเขาก็รีบลุกขึ้น นำเหล้าเหมาไถเก็บใส่กล่องอย่างระมัดระวัง จากนั้นวิ่งเข้าไปในบ้าน ยัดไว้ในอุโมงค์ใต้ดินแล้วล็อกกุญแจไว้อย่างดี พอขึ้นมาแล้วเห็นว่าไม่มีใครเห็นถึงได้โล่งใจ
ลูกรักของพ่อ เหล้าดีแบบนี้ ถ้าให้พวกแกดื่มก็เปลืองแย่น่ะสิ รอให้เฉินชางแต่งงานค่อยเปิดดื่มสักขวด พอลูกอายุครบเดือนก็ดื่มอีกขวด
ใช่แล้ว!
ตอนนั้นค่อยดื่มกับพ่อตา
พอกลับเข้ามาในบ้าน พวกเพื่อนๆ วงเหล้าก็จ้องเหล่าเฉิน “แกเรียกพวกเรามา…แค่เพื่อให้พวกเราดูเหล้าเนี่ยนะ”
เฉินต้าไห่หน้าแดง “ไม่ใช่อยู่แล้ว!”
ขณะที่พูด เขาก็ลุกขึ้นคว้าถั่วลิสงกำใหญ่ “กินถั่ว กินไปคุยไป!”
พวกเพื่อนๆ อับอายจนโมโหทันที!
“ดีจริง ๆ นะ เฉินต้าไห่ ตอนลูกเขยฉันเอาเหล้าอู่เหลียงเย่มาให้ ก็มีแกนี่แหละที่ดื่มบันเทิงสุด”
“ใช่ๆ เหล้าเหล่าเจี้ยวที่ลูกสาวฉันเอามาฝากปีที่แล้ว แกก็ดื่มไปไม่น้อยไม่ใช่เหรอ”
“นั่นเป็นเหล้าเฝินจิ่ว[1]ที่ฉันเก็บสะสมมาสามสิบปีเชียวนะ…”
เฉินต้าไห่หัวเราะลั่น เขาไม่ได้ใส่ใจเลย ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเหล้าเหมาไถที่หมักยี่สิบปี แค่คิดก็มีความสุขแล้ว
“ไม่ใช่ว่าจะไม่ดื่ม แต่สองวันนี้ไม่เหมาะ ฉันบอกแล้วไงว่าลูกสะใภ้ฉันมาบ้านครั้งแรก ถ้าเธอมาเห็นพวกเราดื่ม มันก็จะดูไม่ดีนะ รอให้ถึงวันดีๆ ก่อน แล้วพวกเราค่อยมาดื่มกันสักสองจอก!”
……
……
วันนี้เป็นวันเกิดของหยางจยาฮุ่ย แม่ของเฉินชาง ตอนค่ำคนในครอบครัวมารวมตัวกัน แม้จะไม่มีเค้กวันเกิด แต่ก็มีบะหมี่อายุยืน
ทั้งยังมีอาหารที่เฉินต้าไห่ทำไว้เต็มโต๊ะ
ตอนค่ำ เฉินหลัวโทรศัพท์มาหาแล้วเปิดกล้องคุยกันนานมาก
ทำให้หยางจยาฮุ่ยกับเฉินต้าไห่รู้สึกว่าลูกโตแล้วเช่นกัน
หยางจยาฮุ่ยจูงมือฉินเยว่มาคุยกันสองคน ส่วนเฉินต้าไห่กับเฉินชางก็ดื่มเหล้าขาวนิดหน่อย
ตอนนี้เอง จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูแรงๆ ดังอยู่พักหนึ่ง
ตามด้วยเสียงร้องไห้งอแงของเด็กน้อย เสียงร้องดังจนแม้จะมีลานบ้านกั้นก็ยังได้ยินชัดเจน
เฉินต้าไห่รีบลุกขึ้นวิ่งไปเปิดประตู เห็นผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มเด็กเดินเข้ามา
“ลุงเฉินคะ เฉินชางอยู่บ้านไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ